Zoekt Stellantis strategische partner voor topmerken Alfa Romeo en Maserati?
Oude en nieuwe uitdagingen.
Maserati en Alfa Romeo worden al sinds Marchionne het roer overnam, gezien als de kroonjuwelen van het concern uit Turijn. Merken die internationaal in potentie furore zouden kunnen maken dankzij historische rijkdom en charismatisch talent. Juwelen die bijvoorbeeld in Frankrijk nauwelijks in de voorraad kast staan. Daarom kijkt men sinds de vorming van Stellantis tussen PSA en FCA nog altijd richting Italië als het om het topsegment gaat. Maar tegelijkertijd vormt het al jaren een soort hoofdpijndossier om tal van redenen. Allereerst is er de aloude Duitse dominantie, die al sinds de val van de muur in een consistente sneltreinvaart de markt is gaan beheersen. Binnen én buiten Europa. Dat laatste is direct het tweede probleem. China is nog altijd nagenoeg onontgonnen terrein, iets wat de Duitse elite al lange tijd in de pocket had. Een belangrijke reden waarom in München en Ingolstadt wel veel geld werd verdiend.
Internationale mangel.
Maar toen was er naast Xi ene heer Trump plus een pandemie. Deze ontwikkelingen zorgen al jaren dat China geen gratis speelterrein meer is voor premium uit Europa. Zelfs de Duitsers hebben het moeilijker daar. Het land sloot de economische gelederen. Bovendien groeien ook de Chinese premium automerken in rap tempo. En dan is er nu ook nog Trump 2 met alle gevolgen vandien. Tarieven tot 25% hangen als een zwaard boven de Italiaanse exclusieve auto dat in grote mate van de Amerikaanse markt afhankelijk is (Maserati 40% en Alfa Romeo 14 %). De kansen voor een intercontinentale doorbraak zijn eerder geslonken dan toegenomen. Naast de altijd aanwezige technische uitdagingen (je moet werken met de snelheid van het licht zei Sergio Marchionne altijd) voor merken als Alfa Romeo en Maserati (Lancia laten we even liggen om dit verhaal niet nóg complexer te maken), zijn er dus de onrustige marktcondities. We hebben de stagnerende elektrificatie nog niet eens genoemd.
Elkann vraagt advies.
De in potentie aantrekkelijke adellijke Italiaanse margemerken, hebben nu dus een nieuwe insteek nodig zoveel is wel duidelijk. Simpelweg afstoten zou de mogelijkheden om de automarkt in bredere zin te bespelen voor een groep als Stellantis niet bepaald bevorderen. Daarom zegt Agnelli nazaat John Elkann nu ook dat er andere opties bekeken moeten worden zonder het kind met het badwater weg te gooien. Wat is het ideale antwoord? In de VS produceren kan helpen, maar wie zegt dat de ooit zo betrouwbare door FCA met succes betreden Amerikaanse markt, een echt vruchtbare bodem zal blijven de komende tijd? Isolationisme is daar aan de macht. Bovendien is de Italiaanse ambacht in Modena daarmee niet gered. Dus wordt er weer naar het oosten gekeken? Vooral Maserati heeft al bewezen in China een goede klandizie te kunnen opbouwen. Zelfs economisch zelfstandige vrouwen kochten daar op een bepaald moment een Ghibli of een Quattroporte. Size does matter in China. Elkann vraagt organisatieadviesbureau McKinzey nu om advies. Een teken dat het roer omgaat. Ook het feit dat concrete nieuwe productieplannen voor Maserati uitblijven, heeft hier waarschijnlijk mee te maken. Elkann sluit verkoop dus uit maar zou bijvoorbeeld een Aziatische investeerder een mooie optie kunnen vinden. De invulling van het topsegment op STLA Large is al volledig uitgetekend. Wat men nu zoekt zijn financiële garanties om meer vaart te kunnen maken vanuit deze impasse.
Alsjeblieft niet. Italië is in crisis zoals dat om de zoveel jaar zo is. Los wat op en maak leuke auto’s
“Een Aziatische investeerder”?
Ik moet er even niet aan denken.
Hoort Lancia niet aan Top?
Vroeger toch een van de betere auto.
Ja wat mij betreft wel maar daarvoor wordt geen advies gevraagd. Hopelijk heeft Stellantis wel een plan voor Lancia.
Zelfs de Thesis verkocht beter dan de 166 en Quarteporte samen.
Elkann moet gewoon de rekenmachine weglaten en niet fout-op-fout maken zoals Marchionne en Tavares. Ferrari en Lamborghini zijn hartstikke succesvol: waarom kan dat niet met Maserati en Alfa?
Je moet je nek uitsteken, het merk beleven en niet voorzichtig zijn. In alles: ontwerp, motoren, varianten, maar ook de marketing, verkoop en aftersales. Op bijna al deze aspecten scoren Alfa en Maserati zwak. Mooie ontwerpen, goede motoren, maar te weinig varianten. De Giulia als topvoorbeeld: geen station, (gran)coupé en cabrio. Bij BMW wel (3-/4-serie). Dure moeilijk te leveren onderdelen, langdurige introducties, geen PHEV. Je bent zo 2 jaar kwijt bij een modelwissel bij Alfa. Hoezo?
En dan zeker zo’n dominante Chinees erbij. Nog meer dood in de pot. Zie Smart, MG of Lotus. Alle heritage weg. Wat een gruwel als dit gebeurt. BMW is wel een alternatief of Mercedes.
Elkann moet de rekenmachine thuis laten en de organisatie laten presteren. Geef aan de klant en presteer. Dan moet hij ook zelf presteren en dat wordt de hoogst tijd.
Tsja, een duur adviesbureau inhuren gaat ook geen oplossingen opleveren. En ze kunnen nu van alles erbij halen Trump, China, weet ik veel allemaal), maar feit is dat Alfa door FCA is verkwanseld en door Stellantis is gedegradeerd tot zielloos label. En Maserati is onder FCA juist opgebloeid maar door Stellantis te grabbel gegooid. De Duitsers hebben wel altijd geïnvesteerd in hun luxelabels. Daarom hebben die nu een uitdaging, maar wordt hun toekomst niet meteen bedreigd. Alfa en Maserati liggen al jaren op hun gat. Dat komt niet door Trump, niet door de markt en ook niet door China. Dat komt door wanbeleid.
Alfa Romeo, Lancia en Maserati zouden onder de paraplu van Ferrari moet vallen. Dat geeft rust, duidelijkheid en vertrouwen.
Dan kan FIAT met Abarth verder uitbouwen. Onder de Panda zou FIAT nog een model moeten hebben ala A112, Cinquecento of 126. Daar zou FIAT zich op moeten richten. Abarth mag dan de leuke bommetjes maken.
Alfa zie ik het liefst als weleer: Spider, GTV en 75 vooral de DYM.
Maserati zoals de grote Quarataporte en Lancia om hun befaamde Coupé en Delta HF.