Stellantis wil iemand aan het roer met een toekomstgerichte visie
VS het Waterloo van Tavares.
Carlos Tavares is zoals al verwacht eerder als CEO van Stellantis weggestuurd. Dat komt volgens de laatste geruchten vanwege zijn rigoureuze wijze van kosten besparen, zonder een lange termijn visie te lanceren waar nodig. Zoals bijvoorbeeld op de Noord-Amerikaanse markt. Een strategisch belangrijke markt, waar FCA onder de aansturing van Marchionne veel handen op elkaar wist te krijgen. Ook toen was het niet altijd makkelijk, maar Detroit leefde desondanks op, als een Phoenix vanuit de as. Mede dankzij de visie die toen op tafel lag en een nieuwe bedrijfscultuur. Tegenover vrijwel elke noodzakelijke bezuiniging stond een idee om te investeren. Iemand die toen al de economische rechterhand van ‘big Serge’ was, was Richard Palmer (links van Marchionne op de foto hierboven). Palmer bewees dat hij het vak goed verstond. Tavares haalde hem in 2023 odnanks dat van deze post en er zijn nu stemmen dat John Elkann hem als interim CEO wil aanstellen. Een soort eerherstel dus, met tevens als opdracht het aansturen van een commissie met maar 1 opdracht: De ideale man of vrouw vinden voor Stellantis.
VS en Italië kwamen in opstand.
Tavares’ zijn focus lag dus vooral op bezuinigingen. Dit verklaart mogelijk ook waarom zowel in de VS als in Italië de gemoederen in rap tempo opliepen in de fabrieken zelf maar ook binnen de gehele Automotive sector. Vakbonden werden extra alert. Er werd her en der flink gesneden, maar er volgde vervolgens geen zicht op een nieuwe koers. Steeds meer werd men het intern oneens met de aanpak van de Portugees zegt men nu. Ook aandeelhouders, bankiers en analisten wezen op de gevolgen van de aanpak van Tavares. Zo zou de kwaliteit van het product en zelfs de capaciteit voor nieuwe ontwikkelingen onder druk zijn komen te staan. Men smacht dus op z’n zachtst gezegd naar een andere koers. Als eerste wordt er intern gekeken. In de commissie van Palmer zitten tevens Antonio Filosa, momenteel chef Zuid- en Noord Amerika, Jean-Philippe Imparato, chef Enlarged Europe en van de bedrijfswagendivisie Stellantis Pro One, en Maxime Picat chef acquisitie en toelevering. Extern klinken de namen van ex-FCA topman Luca de Meo (Renault) en van Hyundai CEO José Muñoz door. Terwijl het mogelijk aanstellen van iemand uit de Peugeot-familie wordt ontkend is er ook het geluid dat Elkann mogelijk in een andere sector (zoals die van de Tech) naar een geschikte persoon zoekt. Met de aanstelling van Benedetto Vigna bij Ferrari is dit al eens op succesvolle wijze gedaan.
Prima ingreep. Naast Tavares zou ik ook Jackson haar congé geven. Ook zo gefocust op de kosten, met alle negatieve gevolgen. Zie het grijze portfolio van Citroën.
Dat uitwisselen van platforms -met behoud van een eigen gezicht- goed kan bewijst VW en haar merken.
En de nieuwe CEO moet vooral Alfa, Maserati, Lancia, Jeep en Citroën/DS veel beter op de kaart zetten. Alfa is nog steeds “goud” en moet nu eens van al het drama verlost worden. Bijvoorbeeld ook DS als de topline van Citroën maken. Terugkeer van de SM, CX en DS(!) naar Citroën. Geef de Stellantis-merken de vrijheid om te excelleren en experimenteren. Minder ratio, meer emotie.
Tavaris had wel visie en eerlijk gezegd vind ik het delen van platforms beter gelukt dan bij VW, meer eigen gezicht. Maar ik denk wel dat hij het te ver heeft doorgedreven. In de EU alle kaarten in de meest verkochte klasse op één paard, of in dit geval twee lijnen, één EV en één ICE motor, en dan nog een die nu wel grotendeels is vernieuwd maar nog niet het imago van z’n voorganger PureTech heeft afgeschud. Dat kost klanten, zelfs in Frankrijk, nog meer daarbuiten. Natuurlijk is het met deze set-up goedkoper maar er is ergens een punt dat goedkoper en minder verkoop toch pijn gaat doen. In de VS was hij zeker te afwachtend en ook de openlijke ruzie met de Italiaanse regering is onhandig. Nu is het moeilijk zaken doen met populisten maar hij zat er ook niet om makkelijk werk te doen.
Dan de voorganger, Marchionne, die was financieel heel slim, zag heel goed het matktpotentieel van Jeep, heeft bij de andere Amerikaanse merken de kwaliteit verbetert maar heeft in Europa verkeerde keuzes gemaakt. Het dogma dat Alfa Romeo alleen achterwielaandrijving mocht en alleen richting Maserati mocht en geen kleinere auto’s was een misser, net als het lange tijd niks doen met Lancia en te weinig met Fiat. Ook was FCA te laat met hybride en hadden de FireFly veel eerder uitgerold moeten worden in Europa. Dan had FCA ook niet geld hoeven weggeven aan Tesla om de CO2 norm te halen. Dus beide bazen hadden visie maar ook blinde vlekken.