Paul’s duurtest: Alfa Romeo MiTo Esclusivo 1.3 JTDm
Tijd voor een nieuwe rubriek bij AutoEdizione, namelijk een eerste duurtest door onze verslaggever/fotograaf Paul Vaarkamp. Paul koos voor ons in dit kader de jongste versie van de Alfa Romeo MiTo, waarmee hij de eerste paar duizend kilometer inmiddels achter de rug heeft. De MiTo is officieel de door ons meest gereden auto in testverslagen en dus geen toevallige kandidaat voor deze intensieve klus. Onlangs reden we nog een iets gekietelde versie van deze sterke in Polen gebouwde dieselmotor en deze zomer nog, zullen we ook ook een kleine vergelijkingstest doen tussen de oliegestookte en de ‘Bicilindrico’ op benzine. We wensen je veel plezier met het lezen van Paul’s objectieve verslag over de kleine Alfa de komende tijd;
Laat ik me eerst voorstellen; Ik ben Paul, 25 jaren jong en in het bezit van een Lancia Gamma Berlina, een Ypsilon 1.1 Elefantino Blu en sinds kort een Alfa MiTo “Esclusivo” 1.3 Multijet.
De Gamma is mijn eerste auto en staat al jaren in een loods te wachten op betere tijden en de Ypsilon heb ik vorig jaar gekocht voor woon-werkverkeer. De kleine Lancia kreeg toen ik ‘m net had z’n eerste geslaagde vuurdoop door er via hectische Zuid-Italiaanse steden (Napels!) mee naar Sicilië te rijden. Daar bleef ik vervolgens een paar maanden om de Italiaanse taal enigszins machtig te worden. Het waren 11.000 geweldige kilometers in een zeer betrouwbare en comfortabele “Piccola Lancia”.
Ik had begin dit jaar het geluk dat ik mijn eerste “auto van de zaak” uit mocht zoeken. Als fervent Lancist ging mijn interesse uit naar de Ypsilon, maar naast het feit dat Lancia niet op het lijstje stond waar ik uit kon kiezen, is de ‘Yp’ veel te klein voor me. Ik ben namelijk 1.92 lang en de B-stijl zat ergerlijk in de weg van mijn zicht naar buiten als ik naar rechts keek. Dit in combinatie met het grotendeels zwarte interieur, riep claustrofobische gevoelens op waardoor de Yp als snel uit de running was als optie.
Een Delta oversteeg helaas het budget met sprongen…
Uiteindelijk bleven de 500 en de MiTo over als kanshebbers. Beiden bieden genoeg ruimte en nog belangrijker, ze zien er na al die jaren nog verdomd goed uit. De 500 is een fantastisch leuk autootje, maar de MiTo is van een ander niveau voor hetzelfde geld. Sportiever, groter, stoerder, luxer en sinds begin dit jaar weer helemaal up-to-date dankzij de milde facelift en verbeterde navigatie.
[nggallery id=1048]
De dealer werd Zeeuw te Zwijndrecht vanwege de prettige eerste indruk en de gekozen uitvoering werd de “Esclusivo”. Deze uitvoering zit vol opties om de zakelijke rijder optimaal te behagen. Qua kleur was ik er al vrij snel uit; Nero Etna. De voornamelijk zwarte lak heeft een prachtige bordeaux rode gloed, die naar mijn mening perfect aansluit op rood leer aan de binnenzijde.
In het “doe maar normaal dan doe je al gek genoeg “ land dat Nederland heet, is deze kleurkeuze vrij gewaagd maar er rijden naar mijn mening al genoeg saaie zilvergrijze emotieloze VAG hokken rond op de Nederlandse snelwegen. De enige optie die ik erbij had besteld waren 16 inch lichtmetalen velgen. Standaard wordt de Esclusivo namelijk geleverd met wieldoppen… met daarachter rode remklauwen… Heeft vast iets met het behouden van de 14% bijtelling te maken.
Na een kleine drie maanden was het eindelijk zover en kon ik de huur-Polo inleveren (thank god) en mijn bella macchina ophalen. Wat was ik blij. Het complete plaatje was perfect, ik kon niet wachten om de nodige eerste kilometers op de teller te zetten.
Wat het meeste opvalt is het weggedrag. Messcherp! Klaverblaadjes kan je zonder piepende banden met 100 km/h nemen en het weggedrag is communicatief genoeg zonder dat het vermoeiend wordt.
De DNA knop heeft zeer zeker een toegevoegde waarde. Het stuurgedrag wordt zwaarder en het gasrespons is sneller en minder “zompig”. Het is niet bepaald een ruimtewonder, maar het gebrek aan ruimte is in mijn geval niet problematisch. Eind van de maand zal ik de kofferruimte beproeven en de MiTo voor een lang weekend naar Lago di Como en Turijn sturen via de Spluga pas (ik kan niet wachten op die bochten, zie foto) en zal ik verder ingaan op de rijkwaliteiten en algemene indrukken van de MiTo.
PS: de eerste storing was na 1200 km een feit… Na het afslaan van de motor doordat ik nog niet helemaal wakker was en instinctief vervolgens opnieuw driftig met de sleutel ging draaien, gaf het display “motorstoring” aan en werd me vriendelijk verzocht naar de dealer te gaan. Het start-stop systeem raakte door mijn knullige actie blijkbaar even in de war, waardoor de DNA knop niet meer werkzaam was en het start-stop systeem weigerde. Na een cappuccino bij de dealer te hebben gedronken terwijl de kunstenaars in de werkplaats hun magie loslieten op de MiTo, kon ik gelukkig snel weer verder genieten van mijn macchina. Laten we het op Italiaans ochtendhumeur houden…
goed idee, zo’n duurtest. Problemen met het niet altijd correct functioneren van de stop-start systemen van FCA schijnen wel meer voor te komen. Benieuwd of het nog last gaat verkopen.
Ja met het start/stop systeem kun je soms rare dingen tegen komen. Vooral als je een beetje moet aanschuiven, dan raakt het soms even in de war. Maar een storing dat heb ik nog niet voorgehad.
Bij mijn Mito schakel ik het 99% van de tijd uit, ik vind dat start/stop gedoe echt vervelend.
Ik had onlangs de kans om (even) te rijden met een nieuwe MiTo 1.6 diesel met 18 duimsvelgen. Ik vond inderdaad ook dat de wegligging zeer strak is, waardoor aardige bochtsnelheden gehaald kunnen worden, terwijl de demping toch nog redelijk is, zelfs met dit formaat wielen.
Zelf heb ik een GTV 1.8 TS met hydraulische stuurbekrachtiging, en wat meteen opviel in de MiTo was de elektrische bekrachtiging die zeker wel precies stuurt, maar het gevoel in de hand kwam me een beetje gevoelloos over. Zijn er anderen die dat ook vinden? Is dat iets dat eigen is aan dat soort systemen, of ligt het aan mij omdat ik met een zwaardere en anders bekrachtigde wagen rijd?
@Peter.TS Een elektrisch bekrachtigd stuur zal wellicht nooit een hydraulische stuurbekrachtiging kunnen evenaren qua gevoel van wat er gebeurt met de voorwielen. Having said that, de MiTo is inderdaad niet de meest verfijnde wagen in dat aspect, wat wel spijtig is gezien de sportieve ambities van de auto. De 4C heeft dan weer wel hydraulische stuurbekrachtiging, maar wordt er van verweten dat deze veel minder gevoel geeft dan zou mogelijk (moeten) zijn en niet veel voordeel biedt tegenover elektrisch, wat spijtig is uiteraard. Porsche blijkt hun huidige elektrische stuurbekrachting zeer goed voor elkaar te hebben en komt bijzonder dicht in de buurt, net zoals Ferrari trouwens. Maar het evenaren lijkt me onmogelijk omdat er simpelweg geen rechtstreekse verbinding meer is tussen de vooras en het stuur…
@dietje91;
De 4C hydraulische stuurbekrachtiging? Ik heb in meerdere artikels vernomen dat de 4C überhaupt geen stuurbekrachtiging heeft?
Of heb ik dat verkeerd gelezen?
@dietj91
Welke borrel hadden die fantasten op die dat schreven over de 4C. De 4C heeft GEEN stuurbekrachtiging en dat voel je! Stuurt heerlijk direct en snaarstrak je bent echt…tsja..aan het STUREN 🙂 Qua ‘gevoel’ dus net als de communicatie tussen concertpianist en zijn pianoforte! 😉
Oh excuseer, geen stuurbekrachtiging idd, my bad. 🙂
Maar het wordt hem wel bijna in elke review verweten van te weinig feedback te geven richting bestuurder… Hopelijk kan ik er binnenkort mijn eigen mening over geven. 😉
geeft als er geen bekrachtiging op zit uiteraard 100% feedback aan de bestuurder (kan ik bevestigen 😀 ). Het enige waar je in de 4C aan zou kunnen moeten wennen is het feit dat de auto erg licht en breed is en bij hoge snelheden de voorzijde gevoelig is voor spoorvorming maar dat heeft dan weer niets met de besturing te maken. Het is mij duidelijk dat er ook mensen zijn die over de 4C schrijven zonder erin gereden te hebben.
Op AB,
Staat nu het JD-power onderzoek en natuurlijk staat FIAT weer dead last IK GELOOF HIER GEEN ZAK VAN. Jaguar stond ineens weer heel hoog terwijl juist in de Duitse test Jaguar een stuk lager staat Jeep stond 1 plaatsje hoger dan FIAT. En daar was gelijk duidelijk dat dit een Bullshit onderzoek is een Wrangler word totaal anders gebruikt als een FIAT 500. In Nederland zijn we gestopt met deze onzin en kijken we nu naar gereden kilometers daarbij viel op dat de Japanners daarin minder hoog scoren. Wat wij ook altijd horen van clubdagen op circuits is dat de Italiaanse club’s altijd het circuit op willen met hun auto. Dat komt bij de Duitse en Japanse clubs veel minder voor. Mensen met een Italiaanse auto gebruiken hem ook echt PUNTO.
Ik kan melden dat de Lancia Ypsilon 1.2 uit 1996 in het Lancia blauw van mijn vrouw nu 132.000 KM gelopen echt de beste auto is geweest die ze heeft gehad en ook nog de goedkoopste, en dat na meerdere VW’s te hebben gehad (was voor mijn tijd) De volgende ze wil weer een Ypsilon maar dan wel het nieuwere model.
Ciao
Squadra
@squadra : “…(was voor mijn tijd)..” 😆 😆 😆