Mille Miglia 2011: De magie van een legendarische finish

Brescia is het hart van de Mille Miglia, dat merk je aan alles. Zoals op zo veel plaatsen in Italië -of het nu om eten, kunst of auto’s gaat- voel je in deze stad dat de traditie op krachtige wijze voortleeft dankzij het eindeloos memoreren van talloze feiten uit een grijs verleden. Zo merk je bijvoorbeeld dat de ‘legendarische wedstrijden’, legendarisch zijn omdat van vader op zoon wordt doorgegeven wat hier zelfs voor de oorlog al heeft plaatsgevonden. Coureurs en auto’s van weleer leven hier jaarlijks voort, de auto’s zelfs op tastbare wijze. Daarom is het ook niet moeilijk om voor te stellen hoe dezelfde voertuigen ook toen in een soms soortgelijke stortbui als die van gisteravond, na een felbevochten uitputtingsslag in het donker over de finish kwamen. Het leek vervolgens alsof het opklaarde omdat de zware duizendmijlsrace er ook op zat.

Voor ons -en iedereen die ons volgt- is de ‘Mille’ helemaal een must, want als je de roemruchte geschiedenis van de Italiaanse auto echt wilt proeven, moet je dit een keer meemaken. Juist hier op redelijke afstand van Milaan, Turijn en Modena valt deze indrukwekkende geschiedenis op een ongeëvenaarde wijze samen. Een soort epicentrum van de Italiaanse motortechniek, ook al komen andere merken en mensen uit de hele wereld al decennia lang voor weer een andere geschiedenis hier naartoe. Hier zie je, hoor je en ruik je vooral het werkelijke DNA van merken als Alfa Romeo, Fiat, Lancia, Maserati en Ferrari (maar ook andere Italiaanse merken). De dominantie van toen, zie je ook vandaag. De Italiaanse auto en de Mille zijn een twee-eenheid en daar kunnen voor- en naoorlogse winnaars als Mercedes Benz en Porsche eigenlijk niets of weinig aan veranderen. 6C’s, Lambda’s, TestaRossa’s en Otto Vu’s duiken op uit de donkerte alsof je net als in back to the future, letterlijk het verleden wordt binnengereden.

De geschiedenis leeft ook voort in het vieren van de winnaars. Als je ziet hoe een duidelijk geëmotioneerd winnend duo met een Aston Martin Le Mans (1933), de dag erna geëerd wordt in de Grande Teatro van Brescia, weten we definitief dat de Mille nog altijd springlevend is, dankzij deze Italiaanse toewijding. Het kippenvel stond ook bij ons op de armen toen wij bij deze huldiging aanwezig mochten zijn als ‘uitgenodigde pers’. Een Bugatti Type 37 eindigde als tweede en een Alfa 6C 1500 GS als derde. De drie vochten bovendien een titanenstrijd uit volgens goede Mille Miglia traditie. Het verschil werd pas op het circuit van Fiorano gemaakt, tijdens de laatste proef. Het koppel Mozzi-Biacca nam uiteindelijk de heilige Coppa Mille Miglia in ontvangst.

[nggallery id=594]

Na alle bewegende indrukken kun je bijkomen in het ‘Museo Mille Miglia di Brescia’ en in alle rust nog eens in het verleden duiken van dit indrukwekkende stukje Italiaanse autogeschiedenis. Hier vond deze dagen bovendien een bijzondere veiling plaats. Hoogtepunt was de veiling van een nog te restaureren Bugatti Type 57 uit 1937 met 3.3 8 cilinder motor. De ‘barnfind’ uit Oostenrijk leverde na een telefoontje uiteindelijk maar liefst 650 duizend euro op. Dit ondanks dat er niet eens een voorruit in zat en roest de overhand had op het ooit zo glimmende plaatwerk. Het model met chassisnummer 57453 bleek de enige in deze uitvoering die nog bestaat, hetgeen de hoge opbrengst verklaard.

‘La Freccia Rossa’ (de rode pijl) dragen we na deze dagen met nog meer trots op de Giulietta Quadrifoglio Verde die ons weer richting Nederland zal brengen. De ‘Mille’ is volgens ons een magische belevenis die nooit zal vervelen. Absoluut uniek, juist omdat de verhalen van toen zo in ere worden gehouden.

[nggallery id=595]