Melfi motor van de Italiaanse economie
Mensen die vanwege de kwakkelende economie van Italië al een tijdje het oude cliché hanteren dat men beneden de Alpen enkel pasta en schoenen kan maken, vergist zich volledig. Het schiereiland kent namelijk ondanks de moeilijkheden die het land van oudsher (vooral op politiek vlak) kent, ook een rijke geschiedenis als het gaat om innovatiedrang en industrialisatie. Die voortvarende herkomst, zien we nu ook terug in de manier waarop Fiat zich weet te herpakken dankzij een grootschalige en planmatige herstructurering van de lokale autofabrieken.
Het effect van de revitalisering van Melfi (en die van Pomigliano d’Arco en Grugliasco), heeft nu al een grote impact op de economie van Italië en vooral ook in de regio’s waar dat het hardst nodig is. Allemaal mogelijk gemaakt dankzij de miraculeuze doorstart van Fiat via Chrysler gedurende de afgelopen jaren, waar we dagelijks op AutoEdizione verslag van uit hebben gebracht. De circa 1900 werknemers die toegevoegd zijn aan de productie in Melfi, zegt genoeg en is eigenlijk nog maar een eerste stap. Cassino en Mirafiori staan op de drempel om eenzelfde soort transformatie te ondergaan.
Bij dit alles komt veel meer op gang dan alleen een autofabriek. In de toeleveringsindustrie komen er uiteraard banen bij, maar ook de logistiek krijgt een enorme impuls, evenals de diensten leverende sector zoals het openbaar vervoer. Een mooi voorbeeld is de haven van Civitavecchia niet ver van Rome. Deze relatief kleine haven, krijgt de belangrijke rol van doorvoerhaven van Italië’s nieuw geproduceerde auto’s, die vooral naar andere continenten worden gebracht in grote schepen van het Napoletaanse Grimaldi.
Die nieuwe rol is al een tijdje volop merkbaar. Dagelijks arriveren twee lange treinen uit Melfi met daarop elk 208 auto’s van het type Renegade en 500X. Het einddoel is de Amerikaanse havenstad Baltimore, maar ook de Canadese haven van Halifax. Zoals gezegd is dat dus nog maar het begin, want in 2016 verwacht men dankzij de aankomst van Alfa Romeo’s uit Cassino dat er per jaar 150.000 auto’s naar Noord Amerika worden verscheept. Honderd man extra personeel is aangesteld en een nieuwe parkeerplaats van 60.000 m² is nog maar net in gebruik. Hierop komen 11 treinsporen uit.
Één schip van Grimaldi Lines alleen al kan 7000 auto’s vervoeren goed voor een waarde van 120/140 miljoen euro. Er is dus weinig inbeeldingsvermogen nodig om te beseffen dat via deze haven de export die miljarden waard is, letterlijk vorm krijgt. Mensen van FCA komen zo nu en dan inspecteren of alles volgens het boekje verloopt. Het asfalt waarop de auto staan moet spiegelglad zijn, zodat de deels in cellofaan gepakte nieuwe auto’s geen spatje risico lopen.
De grote Italiaanse rederij die behalve andere continenten ook Spanje en Noord Europa aandoet, heeft inmiddels nieuwe schepen besteld en geeft aan dat het transport van de auto’s uit Melfi slechts het topje is van een nieuwe ijsberg, want FCA’s auto’s uit de andere Italiaanse fabrieken volgen nog. En dan is er ook nog het transport van in Italië geproduceerde motoren die richting Servië, Turkije, en Mexico vertrekken waar eveneens auto’s geproduceerd worden. Volgens Grimaldi is het voor Fiat een lucratieve manier aangezien de transportkosten slechts tussen de 1% en de 3% vormen van de prijs per auto. De Italiaanse ‘manier’ van auto’s exporteren is overigens een van de groenste in Europa, aangezien Trenitalia Cargo (FS) bijna geheel verantwoordelijk is voor de aanvoer. Het scheelt circa 1,5 miljoen ritten per vrachtwagen wat Trenitalia in 2014 voor haar rekening heeft genomen. Oftewel 1 miljoen ton (1 megaton) aan Co² minder en 17 miljard megajoule aan bespaarde energie.
