Marchionne spreekt op televisie over het ‘Italiaanse probleem’

Hij was 14 jaar oud toen zijn vader besloot om naar Canada te vertrekken voor een betere en meer zekere toekomst. Een economische toekomst die in Italië traditioneel nog altijd geen solide zekerheid kan bieden. Op de vraag of het ooit nog goed kan komen met het land, antwoordde de Spartaanse CEO die gemiddeld 18 uur per dag werkt instemmend, ook al was het volgens hem geen eenvoudige vraag. Gisteravond luchtte Sergio Marchionne zijn hart in een praatprogramma (“Che tempo che fa” op RaiTre) waarvan hij zelf zei dat de studio waarin hij zat een van de weinige plaatsen is waar je rustig het een en ander kunt bespreken. Hiermee gaf Marchionne onmiddellijk weer aan dat het klimaat voor overleg in Italië erg veel te wensen overlaat.

Auto’s produceren in Europa

Het ondernemingsklimaat binnen Europa is volgens Marchionne steeds minder gunstig aan het worden en dan vooral in de autobranche. Europese groei wordt steeds moeilijker en volgens de CEO staat Italië bovendien achteraan. Van de 2 miljard operationele winst dat Fiat voor dit jaar weet binnen te halen, komt geen Euro uit Italië. Het komt er op neer dat Fiat zonder de Italiaanse fabrieken feitelijk (nog) beter af zou zijn; “Het verlies van onze Italiaanse fabrieken kan en mag niet eeuwig voortduren. Bovendien moet je daarbij in ogenschouw nemen dat we elke geleende euro de afgelopen jaren terugbetaald hebben aan de staat. We hebben met de regering tot nu toe nauw samengewerkt om een gezonde basis te creëren voor de toekomst. In de VS doen we momenteel met succes precies hetzelfde. Overigens doen bijna alle fabrikanten dit in de des betreffende landen en is het een kwestie van lenen en ook terugbetalen, zodat er geen al te ongezonde financiële situaties kunnen ontstaan. Wat die afhankelijkheid in leningen betreft staan wij er beter voor dan menig ander Europese fabrikant. Franse en Duitse producenten (GM, Opel, PSA) drijven vandaag nog altijd voor een groot deel op staatssteun. Uiteindelijk worden er indirect ook daardoor voorlopig meer niet Italiaanse auto’s in Italië verkocht (7 op de 10) en ligt het voordeel bij de consument.”

Napels

Napels is een risicogebied volgens Marchionne. Dat blijkt niet alleen uit het probleem rond de vuilverwerking; “Als wij ons uit de regio Campania zouden moeten terugtrekken is de sociaal economische ramp niet te overzien. Vooral ook omdat de Camorra in dit gebied grote invloed heeft. In en rond Pomigliano d’Arco werken 20.000 mensen waardoor er toch hoop is voor dit gebied. Daarom zijn we het ook altijd totaal oneens geweest met de kritiek van de de vakbonden op ons beleid voor de toekomst van Pomigliano.”

Italië

Maar de problemen en de kwetsbaarheden betreffen volgens Marchionne duidelijk het hele land; “Italië staat op de 118e plaats van de 139 landen, als het gaat om effectief produceren. Het staat op de 48ste plek als het gaat om de concurrentiepositie. Al 10 jaar wordt er geen terreinwinst meer geboekt op andere landen. Met dat in het achterhoofd is de harde kritiek op onze onderneming dan ook een extra zware dobber om tegenin te werken. Neem nou dat hele gedoe rond het aantal pauze’s op een werkdag. Ons voorstel voor Pomigliano en Melfi (3 maal tien minuten tot eind van de middag), die reeds van toepassing is in Mirafiori, is enkel gericht op een effectiever productieproces. Niemand krijgt minder betaalt. Voor ons is het van cruciaal belang om deze aanpassingen, die bijelkaar 20 miljard waard zijn, volledig en eenduidig door te kunnen voeren en te controleren. Alleen dan kan een nationaal plan slagen. We moeten meer en effectiever produceren. Als dat lukt kan ik ook de lonen uiteindelijk op het niveau brengen van onze buurlanden. Het is misschien dus eerst even doorbijten maar uiteindelijk gaan we er allemaal op vooruit. Er moet een eenheid komen in wat wel en niet kan in dit land. Het kan en mag gewoon niet zo zijn dat drie werknemers in staat zijn om een hele fabriek plat te leggen tegen de wil van anderen in (slechts 12,5% staat ingeschreven bij de FIOM). We moeten af van dit soort anarchistische toestanden, die niets met een democratisch systeem te maken lijken te hebben. Als 50% van de werknemers zich ziek meldt omdat Italië op het WK een wedstrijd speelt, dan hebben we met z’n allen iets niet goed geregeld.”

Marchionne krijgt mede  dankzij zijn visie vaak de vraag of hij uiteindelijk niet de politiek in wil; “Grapje zeker. Ik werk enkel met staal. Ik maak auto’s, vrachtwagens en tractoren.”

Inmiddels doen de eerste reacties op Marchionne’s openhartige interview al weer de ronde in de Italiaanse media. Er zijn er die de stijl van Marchionne nog altijd erg kunnen bewonderen, maar uiteraard is er ook de kritiek van de bonden die vooral zeggen dat Marchionne in zijn interview van zondag te kort deed aan iedereen die zich inzet voor de Italiaanse economie. Verder wordt hem een totaal gebrek aan vertrouwen verweten. De Italiaanse economie wordt volgens sommigen juist wél steeds sterker en weerbaarder gezien de wijze waarop men de crisis doorkomt. Volgens deze critici van Marchionne is Italië dus niet bepaal toe aan een grondige hervorming.

httpvh://www.youtube.com/watch?v=8Q5T7ZH9efM&feature=player_embedded#!