Marchionne kan lezen en schrijven met Amerikaanse vakbond
Fiat is grote vrienden met het UAW. Marchionne noemde het overleg over een hernieuwd contract met de vakbond en aandeelhouder ‘ongelofelijk productief’. De gesprekken met vakbondsleider Bob King (foto) zijn vorige week begonnen en het ziet er nu naar uit dat Fiat opnieuw alle steun zal krijgen van de grote vakbond voor de komende jaren. Het UAW is erg blij met het werk van Fiat in Chrysler en is momenteel ongeveer nog de enige aandeelhouder in de Amerikaanse groep buiten Fiat dat momenteel 53,5% in handen heeft. Fiat heeft flink de wind in de rug in Amerika, dankzij excellente verkoopcijfers en is bij de bond sinds de overname in 2009 alleen maar in aanzien gestegen.
Het nieuwe contract schijnt er in rap tempo te komen. Behalve de eensgezindheid over bestaande voorwaarden met betrekking tot lonen, bonussen en werkomstandigheden, kan het UAW nu ook opnieuw aanspraak maken op zaken waarop men in 2009 nog heeft moeten inleveren, wegens een bijna bankroete situatie voor Chrysler. Tegelijkertijd is er gesproken over nieuwe garanties voor de toekomst. Marchionne zegt dat Chrysler zich altijd erkentelijk zal blijven voelen richting de Amerikaanse belastingbetaler en de overheid, die Chrysler in een bijna reddeloze situatie te hulp zijn gekomen. Kortom een sfeer van totale harmonie tussen Fiat-Chrysler en de vakbond. Een heel andere situatie dan momenteel in Turijn.
Inderdaad een immens verschil met de toestand hier in Europa met die duivelse FIOM. Ginder hebben ze begrepen dat samenwerking de best garantie voor de toekomst kan bieden.
Ik vrees dat dat gedoe met FIOM de introductie van nieuwe modellen fel zal vertragen…
Zonder Fiat zou Crysler er niet meer geweest zijn dus logisch dat ze daar Fiat hun gang laten gaan.
In Italië is het sinds 1945 al bonje tussen de grote industriëlen en de (communistische) vakbonden.
Nu is schoppen tegen de baas daar een nationale volkssport, maar in tegenstelling tot hun Amerikaanse collega’s zijn ze een beetje te ver doorgeschoten en beseffen niet dat ze zonder dat grote Fiat geen baan en geen inkomen meer hebben.
Het is ook een politiek/financieel machtsspelletje geworden.
Fiat die terecht de vakbonden niet te veel macht willen geven maar door hun “je slikt de veranderingen maar of anders stoppen wij er mee” houding hebben ze veel arbeiders in hun eer aangetast.
En de vakbond die er op het laatst nog zo veel mogelijk uit wil slepen en Fiat chanteert met stakingen en tegenwerking.
Als beide partijen wat meer begrip voor elkaar zouden hebben dan was dit al lang geen probleem meer.
De Italiaanse regering zou tussenbeide kunnen komen maar helaas heeft de gemiddelde Italiaan net zoveel respect voor de Italiaanse regering dan wij Nederlanders voor onze eigen politie 😉
Ik ben zelf veelvuldig bij bedrijfsfinancieringen betrokken en gegeven het feit dat dit een zogenaamde ‘reddingslening’ van nota bene het land waar ze niet eens belasting durven vragen van hun eigen bevolking is dit een belachelijk rentepercentage. Een dieper doel dat Marchionne er wellicht mee heeft *speculeer* *speculeer* is wellicht om aan te geven dat de Amerikaanse staat ook geen hoge verwachting had van de reddingspoging, en daarom een halfslachtige oplossing aanbood met een torenhoge rente. Dat is een beproefde methode om het ‘eenvoudige’ volk het idee te geven dat je er alles aan doet om een bedrijf en daarmee werkgelegeneheid te redden, maar ondertussen bespoedig je alleen maar de ondergang, door het verhogen van de korte termijn verplichtingen.
Blijft boeiend om de bewegingen van deze man te volgen. Dank voor dit artikel! 🙂
Graag gedaan! 😀
De algemene indruk van italie is toch wel de georganiseerde chaos.goed shoppen en lekker eten maar ook een van “je kunt er niets mee “.In GB wordt zelfs geopperd dat de kleur van de nationale vlag wit is en dat wil toch wel wat zeggen.veel lawaai weinig wol.iets wat SM goed begrepen,even wat druk zetten en de vlag gaat omhoog.