Lancia Ypsilon: Eerste indruk van de pers
AutoEdizione gaf je gister al een korte impressie over de kwaliteiten van de Ypsilon. Het blijkt een mooie solide auto te zijn met prettige rijeigenschappen, dankzij een goede doorontwikkeling van de techniek. Om je een nog adequatere indruk te geven van wat voor een auto dit is, bekijken we ook even wat andere bronnen -met name Italiaanse- schreven over de nieuwe kleine Lancia, dat als concept inmiddels gebaseerd is op een goede traditie die terug gaat tot midden jaren ’80. Uiteraard zien we inmiddels ook uit naar onze eerste test op de Nederlandse wegen.
Bijna alle bronnen spreken over een hoogstandje op het gebied van design. Eigenlijk toont Lancia hier dat het succesvolle ontwerp van de Delta, zeker niet een reden was om lui achterover te gaan zitten. De Ypsilon heeft bijzonder geraffineerde lijnen en optisch zeer originele oplossingen, die geheel binnen de traditie van het merk passen. Omniauto prijst vooral de wijze waarop elegantie en sportiviteit, door Centro Stile zijn gehandhaafd, ondanks enorme praktische uitdagingen van deze kleine vijfdeurs. Zo is er voldoende hoofdruimte achterin, zelfs beter dan bij de concurrentie. Een applausje dus voor het team van Marco Tencone. Het ontwerp leent zich bovendien opnieuw uitstekend voor uitvoeringen in Bi-colore opzet, hoewel de Ypsilon in een enkele kleur vaak net zo mooi is wat bij de Delta niet altijd het geval is.
Qua comfort stelt de Ypsilon zeker niet teleur. De relatief kleine auto heeft volgens Alvolante en Quattroroute goede stoelen, al is er op de achterbank eerder plaats voor twee dan voor 3 personen, wat uiteraard alles met de breedte te maken heeft van de achterbank (119 cm). De bouwkwaliteit (mooie zachte materialen) en het praktische aspect scoren een dikke voldoende, al is iedereen het erover eens dat sommige aspecten ietwat weinig robuust overkomen. Volgens Quattroruote heeft dit alles te maken met de keuze voor bepaalde stilistische oplossingen en niet zozeer met de kwaliteit van het materiaal. Een echte Italiaanse auto dus, waar stijl soms boven degelijkheid wordt verkozen. Praktisch gezien mag je uiteraard niet te veel verwachten van deze kleine auto met 245 liter aan kofferruimte. Met neergeklapte achterbank kun je meer kwijt, al vindt men de drempel van 13 cm bij het inladen erg onhandig (evenals bij de Delta). Uiteraard heeft ook dit laatste te maken met de voorkeur voor een mooi ontwerp.
Zoals gezegd is technisch alles zeer op orde. De Ypsilon staat op een solide onderstel en heeft een prima ophanging, stuurinrichting en transmissie. Motorisch is het helemaal een feest, want zowel de 1.3 MultiJet Diesel (95 pk) als de 900 CC 2 cilinder TwinAir (85 pk), bieden ruim voldoende vermogen om de slechts 965 kilo wegende Ypsilon erg kwiek aan te laten voelen. Sommigen misten daarom een zesde versnelling in deze auto. Uiteraard is ook de 69 pk sterke 1.2 Fire geen teleurstelling, al zal deze motor nooit op onze markt verschijnen. Quattroruote prijst ook het veiligheidsaspect; De Ypsilon komt bij 100 km per uur binnen 40 meter helemaal tot stilstand. Bovendien is er weinig ruis en lawaai in het interieur bij hogere snelheden, wat getuigt van een prima isolatie.
Prijstechnisch voldoet de Ypsilon aan wat je krijgt voor wat je betaalt, al vinden sommigen de opties nogal prijzig. Een rijke aangeklede uitvoering was tot nu toe immers bijna altijd standaard bij Lancia. Maar Lancia is sinds kort uiteraard een stuk commerciëler gaan denken, wat niet geheel onverstandig is.