Lancia presenteert nieuwe Flavia Cabrio in windtunnel
Lancia koos een windtunnel als unieke locatie om ons nader kennis te laten maken met de Flavia Cabrio. Dit gebeurde heel passend onder het motto ‘Wind in the Air’. Zoals gezegd werd een deel van de redactie van AutoEdizione samen met een paar andere geluksvogels gastvrij ontvangen door Lancia. Dit hadden we nooit willen missen, want juist de locatie bracht ons als fans van deze fabrikant enigszins in extase. We werden geheel verzorgd naar het hart van Fiat gebracht, het ‘Centro Ricerche Fiat’ (Elasis CRF) in stadsdeel Orbassano. In dat deel van Turijn, worden alle projecten van Fiat sinds jaar en dag eerste flink aan de tand wordt gevoeld, voordat ze productierijp zijn. Samen met het Centro Stile in Lingotto, vormt dit het heilige der heilige wat ons betreft.
Voordat we bij deze gigantische windtunnel, die qua formaat onze stoutste verwachtingen zou overtreffen, aankwamen, nam onze hartslag al in snelheid toe toen we eenmaal binnen de hekken stonden. Niet zozeer vanwege wat ons te wachten stond, maar juist omdat we direct beseften dat we ons op uiterst beperkt toegankelijk terrein bevonden, waar nogal wat zaken het predicaat ‘Top Secret’ droegen. Afgezien van een Fiat Viaggio -een erg goed ogende sedan die natuurlijk een stuk minder geheim is inmiddels- zagen we nogal wat met een wit doek afgedekte auto’s staan en een aantal gangbare niet Italiaanse merken, dat ongetwijfeld als vergelijkingsmateriaal worden gebruikt. Van de voor het oog onherkenbaar gemaakt auto’s viel ons direct op dat er een sedan en een SUV bij stonden.
Vervolgens kwamen we bij de grote windtunnel, waar een Flavia klaarstond en een woordvoerder van het researchteam dat hier doorgaans dagelijks werkt. Lancia had volgens de recente stijl van communiceren (‘La dolce vita’) een paar zeer Italiaans ogende fotomodellen en een fotograaf in en rondom de Flavia Cabrio losgelaten. De auto is natuurlijk niet nieuw voor ons, aangezien we ‘m al uitvoerig hebben kunnen bekijken op de divers autosalons, maar de combinatie met deze krachtige windtunnel -een van de grootsten die er bestaan- was absoluut wel een verrassing. De akoestiek was er nogal bijzonder met een vreemde resonantie, dat zelfs invloed had op hoe je je eigen stem daar ervaart en elk klein omgevingsgeluid. De simulatie van 70,130 en 180 km per uur, was toen we eenmaal achter het stuur zaten, iets wat je zintuigen nog meer op z’n kop zette. Want al snel vergeet je dat je stilstaat, ondanks dat je uiteraard geen wegdek onder je door voelt gaan en de omgeving gelijk blijft. De Flavia is een zeer comfortabele en ruime Cabriolet, die conclusie trekken we alvast. Daarmee is de auto al vrij uniek op de bestaande markt en past het ook binnen het gamma van Lancia. Vooral met de juiste kleurcombinaties is dit model ook wel chique te noemen, al heeft dit naar onze smaak qua identiteit nóg minder met Lancia te maken dan bijvoorbeeld een Thema (wat natuurlijk niet zo is).
Tot slot kregen we nog een kers op de taart, toen we naar het gedeelte werden geleid waar zich de kleine windtunnel bevindt. Niet vanwege de kleinere windturbine die we daar aantroffen, maar dankzij de grote schaalmodellen van klei, schuim en zelfs carbon fiber die daar stonden. Bijvoorbeeld een schaalmodel van de Alfa Romeo 4C, dat voor ons opnieuw een bevestiging was deze week, dat men bij Fiat erg druk bezig met het merk uit Milaan…
[nggallery id=818]
Ik zal wel erg negatief zijn, maar deze auto heeft werkelijk niets Italiaans over zich…Dat wil overigens niet zeggen dat het geen prima auto is; daar kan ik niet over oordelen.
ja leuk dat jullie een tripje Italia hebben en hef het glas op ons aller gezondheid, maar wat een saaie auto is dit.
vergeet niet je haar te kammen als je uit de windtunnel komt, wilde mannen worden opgevreten in Italia.
Niet Italiaans genoeg… tja, oké… het is een Amerikaanse auto. Maar Amerikaanse auto’s kennen we als zware benzineslurpers met een wegligging van lik-m’n-vestje en een interieur van goedkoop saai plastic.
De vraag is dan: Voldoet deze auto aan deze karikatuur? Mijn indruk is toch dat de Italiaanse invloed duidelijke positieve effecten heeft. Dat het een Amerikaanse auto blijft… wen er maar aan.
mischien geen volbloed nee..
maar altijd beter dan bijv een eos,of een dreier.
ik zou hem zo op mijn oprit zetten,mocht het van de penningmeester(es)…hahahahaha.
geen volbloed?.. helemaal geen bloed als je het mij vraagt..
vind het ongelofelijk hoe jullie toch nog iets positiefs over dit vehikel kunnen vinden.., ik zou hem gewoon negeren op deze site. auto-edizione pretendeert over italiaanse auto’s te schrijven, maar er is nada niente niets italiaans aan deze amerikaan. Een echte Lancia fan zou de badge van het ding rukken
Ik vind dat je je als merk volledig te kakken zet, als je vervolgens ook nog in je marketing uitingen over ‘elegantie’ en ‘italiaanse distinctie’ begint te oh-en. heb je daarvoor als merk Lancia 100 jaar ervaring en historie opgebouwd?
Ik vind bijvoorbeeld een engelse replica Hawk Stratos oneindig meer Lancia dan deze amerikano..
@Hans75
ik heb dat met de thema,en tja,je kunt het ding niet afzagen,als auto edizione,denk ik.
😆
Ik zie niet zozeer de invloed van de Italianen op de Chryslers met Lancia badge. Die modellen waren al lang klaar voordat de Italianen zich er mee konden bemoeien. Buiten wat kleine details in het interieur, is alles gewoon Chrysler. Als je nu een Lancia wilt, zijn er maar 2: de Yp en de Delta. En bij de Delta zou ik snel de oude grill erop schroeven…..
Laten we hopen dat Lancia snel ZELF de showroom kan vullen.
Die modellen tonen dan ook precies het probleem aan dat Lancia had: Het is duidelijk zichbaar dat Lancia met handen en voeten gebonden was aan de platformen van FIAT. Als luxemerk is het erg vervelend als je alleen maar kleine auto’s kunt maken.
Als je in deze klasse niet “Duits” wilt rijden is er al niet heel veel keuze, denk ook aan het wegvallen van de Saab Cabrio. In die zin een aanwinst.
Weet niet of dat aan de Fiat platvormen ligt of lag.. De Thesis was toch geen verkeerde auto.. maar om de een of andere reden lukt het ze niet om op de shortlist te komen van de mensen die een auto in die klasse zoeken.. een shortlist die voornamelijk is gevuld met duitsers en een verdwaalde volvo.
Volgens mij heeft in deze klasse meer met jarenlange consistentie te maken. Je bouwt niet een model, om dan te verwachten dat de kopers het maar ff kopen. Je moet je eerst bewijzen, in de vorm van kwaliteit en restwaarde. Audi heeft ook jarenlang moeten wachten op die status, die is ze ook niet komen aanwaaien. Er is daar ook meer sprake van evolutie ipv revoulties qua modellen. Eén blooper en je bent weer terug bij af. Wat dat betreft laten de italianen (en ook de fransen en engelsen) het telkens afweten. Modellen volgen elkaar te langzaam op, de importeur is niet thuis als het gaat om afhandeling van technische problemen, en dat vertaald zich naar lage restwaarde, lees hoge leaseprijzen.
De leaserijder die elke 3 jaar een nieuw mobiel kan uitzoeken wil niet twee keer dezelfde auto.. je moet dus wel met een update/facelift komen om weer opnieuw op de shortlist te komen.
Als lancia en ook Alfa die consistentie in modellen hadden gevonden, waren ze niet afhankelijk van een fiat kleine auto platform, dan had Fiat echt wel geinvesteerd in een platform voor grotere modellen.. wat dat betreft is de samenwerking met Chrysler een heel goede.. want daarmee komen die platformen beschikbaar.. zolang je dan maar niet je klanten volledig onderschat en amerikaanse knollen voor citroenen probeert te verkopen.
@Marcos: Wat bedoel je hier eigenlijk mee? “Laten we hopen dat Lancia snel ZELF de showroom kan vullen”
Lancia en Chrysler zijn nl. 100% samengevoegd. Het is nu vooral uitzien naar nieuwe modellen die zowel Chrysler in de VS kunnen helpen als Lancia in EU. M.a.w. passend voor beide merken.
@Hans75: Heeft idd met consistentie te maken met in het verlengde daarvan commercieel succes. Het heeft nl. een lange adem nodig om in de duurdere/grotere segmenten goed geld te kunnen verdienen. Tot begin 2000 was het simpelweg zo dat de grotere segmenten voor de Fiat letterlijk een maatje te groot waren. Alle ontwikkelingskosten gingen steeds meer naar Fiat, en de bestedingsruimte voor Lancia en Alfa Romeo werd gaande weg steeds smaller. Daar waar men tot midden jaren ’90 nog de mogelijkheid had om voor elk merk aan een compleet gamma te werken (hoewel de verkoop al vanaf 1992 sterk terugliep), werd het in de jaren daarna alleen nog mogelijk om zich te richten op bepaalde strategische modellen (156, Lybra, Croma), terwijl die natuurlijk nooit als enige een merk drijvende kunnen houden. Op een gegeven moment was de situatie dermate penibel dat ook Fiat’s inkomsten minimaal werden en men bv alles werd ingezet op 1 model zoals de Panda.
Via Chrysler heeft men nu de beste kansen om alles terug te vouwen en weer een rendabele situatie te creëren over de volle breedte.
Zonder Chrysler was er geen Lancia meer!!!!