Italië wil (weg)wijzer worden
In de top vijf van grootste ergernissen op de weg in Italië blijkt het fenomeen ‘slechte wegbewijzering’ een van de grotere frustraties te zijn van veel Italianen (en niet-Italianen).
En wie weet dat niet. Terwijl wij ons voornamelijk ergeren aan onze medeweggebruikers en het wegenaanbod, heeft Italië nog een klassieker die ons in eigen land redelijk vreemd is. Woekerende borden! Wie heeft er in het verder wonderschone land al niet eens op een onverantwoorde plek stilgestaan om het juiste bordje te vinden? Maar Italië wil aan haar wegenenet werken de komende jaren en kwam wat de borden betreft met een speciaal plan naar Amsterdam.
De ‘Assosegnaletica’, een instantie dat de producenten en de eindverantwoordelijken verenigd, presenteerde een grootschalig ontwerpplan tijdens de twintigste ‘Intertraffic’ in de RAI in Amsterdam. In navolging van de verbetering van de kwaliteit van veel wegen in het algemeen, lijkt met dit fenomeen de Italiaanse overheid en industrie meerdere serieuze stappen te ondernemen op weg naar een beter wegennet. Na jaren van verpaupering hoort de wegbewijzering in Italië inmiddels tot de slechtsen van Europa. Maar liefst twee op de drie borden voldoet niet aan de norm.
De nieuwe ‘guideline’ stelt vooral ook een degelijke procedure voor waarmee lokale overheden (Rome is vaak erg ver weg) kunnen werken om hun vernieuwde bordenpark adequaat te kunnen beheren. Van productie tot installatie. Het plan is ook gericht op ondernemers die ook veel beter af zullen zijn met een verbetering van het huidige aanbod. Ook is er een controleprocedure bijgevoegd. Paolo Cattorini presenteerde als president van de ‘Assosegnaletica’ de nieuwe koers die gevolgd moet worden.
Ik vind die borden in Italie altjd wel duidelijk.
Ok het zijn er soms veel maar als je weet welke richting je op rijdt en volgende plek weet dan is het reuze handig.
Ook worden naast de weg allerlei bedrijven op de borden vermeld op die bruin/geel gekleurde bordjes en mijn hobby is verder de fabrieksverkoopsbordjes voorbij de steden in de gaten te houden.
Voordeel in Italie is dat bijna iedereen alleen naar voren kijkt bij het rijden en je je niet druk hoeft te maken over de mensen achter je. Iedereen reageert op de voorganger zoals het hoort.
Ja handig als je weet welk kant je uit moet.
Helaas is de bewijzering niet consequent. Daardoor kan er tijdens de rit weleens iets veranderen. Zo heb ik eens daardoor bij een splitsing van twee superstrada’s vlakbij de grens met Zwitserland op een verdrijfvlak gestaan voor het vangrail om eens op m’n dooie gemakje de boel te lezen.
Dat kan in Italië gelukkig dan weer wel. In dit vlakke Nederland wordt je namelijk heel snel op allerlei gedrag aangesproken en raken mensen bij het minste al verbolgen of in paniek. NL is echt bizar geworden wat dat aangaat.