IAA 2011: Fiat pakt morgen flink uit in Duitsland; Naïef of hoopvol?
Er staan ons morgen veel nieuwe Italiaans auto’s te wachten tijdens de persdag op de IAA in Frankfurt. Een teken dat het goed gaat met de Italiaanse autoindustrie. Vele jaren hing de toekomst van de Italiaanse auto aan een zijde draadje, maar tegenwoordig is het natuurlijk weer behoorlijk levensvatbaar dankzij de strategische handelingen van Fiat in Amerika. Uiteraard is de IAA een prachtig internationaal podium waar de hele wereld naar kijkt, maar het is vooral ook het thuisland van de Duitse concurrentie… Een concurrentie dat bijna van niemand iets te vrezen heeft, laat staan binnen Europa. Zijn een nieuwe Fiat Panda, Lancia Flavia, Alfa Romeo 4C en Maserati SUV dan überhaupt (om maar een goed Duits woord te gebruiken..) wel levensvatbaar in het grootste Europese auto producerende land van ons continent? In de laatste seconden voor de IAA in Frankfurt vragen we jou als AutoEdizione-lezer om hier je mening over te geven in de onderstaande poll.
Maar lees eerst dit kleine verslag van een van onze vaste lezers die als liefhebber van de Italiaanse auto zijn vakantie in Duitsland doorbracht;
“Het is bijna verbazingwekkend hoe weinig Italiaanse auto’s er vallen te spotten in Deutschland. Toch lijkt het erop dat het recentelijk weer iets meer zijn dan in de voorgaande jaren. Maar het is nog lang niet zoals in de jaren ’80. Toch is het al decennia lang niet noemenswaardig. Franse en Japanse merken doen het aanzienlijk beter. Vreemd genoeg hoef je in de Duitse media nooit lang te zoeken om iets te vinden over de Italiaanse auto. Er wordt dus meer over geschreven dan in gereden. Mogelijk hangt het een samen met het andere omdat dat ‘schrijven’ vaak niet zo positief verloopt… Ik heb hier bijvoorbeeld de Auto Motor und Sport voor me van augustus met een test tussen de Audi A1, Lancia Ypsilon en Mini Cooper… Naar mijn bescheiden mening drie auto’s die maar weinig vergelijkbaar zijn. Van de Audi weet ik toevallig dat de verkopen tegenvallen en dat de Mini onverslaanbaar is in Duitsland en daarbuiten. Van de Lancia weet ik dat het een goed product is, waarvan in sommige bladen men bij voorbaat al de kwaliteit graag ter discussie stelt. Zo ook AM&S.
Tussen een grote hoeveelheid Audi advertenties in staat de ‘objectieve review’. En dan beweert men hier graag dat de Duitse autolobby niet bestaat en dat de markt open ligt voor iedereen… In hoog en wollig Duits lijkt de Audi aardig te kunnen concurreren met de Mini uit München en blijft de Lancia erg ver achter als inferieur Pools-Italiaans product met zeer matige afwerking. Dat de zuinige en geavanceerde winnende TwinAir in de Lancia ligt, werd in geen enkele Duitse volzin vermeld. Wat mij betreft slaat de hele ‘review’ als een bratwurst op een zuurkool slaatje en was ik weer eens getuige van een knap staaltje ouderwetse Duitse brainwashtechniek. Wat gaf voor mij de doorslag? De vijfdeurs Ypsilon bood volgens de Duitsers te weinig ruimte in vergelijking met de vrij ruime driedeurs A1…… De Italiaan eindigde als derde en de commercieel matige Audi won natuurlijk. Wat mij betreft een zoveelste slechte klucht uit dit zeer gesloten land.
Het begint me op te vallen dat een nieuw Italiaans product met een goed verkooppotentieel standaard eerst wat klappen krijgt hier. Dat gebeurde bij de 159 en de Giulietta ook al en nu dus ook bij de Ypsilon. We kunnen nu al niet meer wachten op de vergelijking tussen de nieuwe Panda en de Up! Wie weet welke ‘financiële methoden’ hier achter zitten? Intussen heeft de Duitse industrie in Italië al jaren vrij spel en inmiddels vanaf het C-segment zelfs een streepje voor. Wel goed dat Fiat het in Duitsland gewoon blijft proberen. De aanhouder wint uiteindelijk toch…
Door Niels Copier
Kan een Italiaanse auto überhaupt ooit een commericeel succes worden?
- Ja, als het product goed is kiest ook een Duitser Italiaans. (48%, 36 Stem(men))
- Misschien na jaren van goede marketingstrategieën. (35%, 26 Stem(men))
- Nee, in geen geval omdat het in zekere zin een beschermde markt is. (17%, 13 Stem(men))
Totaal aantal stemmen: 75
Laden ...
Ik erger me ook altijd aan de tests in het blad Autoreview. Hier staan altijd duitse tests in van veelal duitse auto’s . Vooral engelse en italiaanse auto’s worden hier vaak zeer onterecht als niet interessante auto beschreven. Grappig is wel dat er vaak commentaar bij staat van nederlandse testrijders die toch heel anders over de testauto’s denken dan de duitse collega’s…
Funfactor is toch veel belangrijker dan een net even beter in elkaar zittend dashboardkastje? Ze zien daar in Duitsland ook wel dat de producten uit Italië en Polen dondersgoed in elkaar steken.En ja..de strategiën zijn in Duitsland doordachter dan in Italië,en de modellenpolitiek ook. Italianen maken prachtige en goede auto’s ,maar ze missen wel wat kennis op het gebied van hoe je een product goed georganiseerd op de markt zet,de kleintjes doen het goed,maar daarboven is de keuze zeer beperkt.
Misschien dat de Amerikanen Fiat wel kunnen vertellen hoe je succesvol auto’s in de markt zet. Volume is belangrijk. Maserati SUV en Alfa Romeo 4C zijn natuurlijk prachtig maar daar liggen de Duitse fabrikanten geen nacht wakker van. Als marchionne 5 tot 6 miljoen auto’s per jaar wil gaan bouwen heeft hij natuurlijk wel wat succesnummers nodig die in andere segmenten ook potten kunnen breken.De Koreanen weten dondersgoed op welke auto’s wij Europeanen zitten te wachten, die hebben hun huiswerk heel goed gedaan. Ik hoop dat het tij nog gaat keren en dat Marchionne gaat bewijzen dat zijn strategien zijn vruchten af gaan werpen, want ik heb erg veel bewondering voor het lef en het doorzettingsvermogen van deze pionier.
Liefhebber van Italiaanse auto’s en dan op vakantie in Duitsland?
Ben net terug van twee weken Italia met de Spider. Ons eerste adres was een dorpje nagenoeg tussen de dorpjes Maranello en Sant’Agata Bolognese en 1 dorp naast het dorp San Cesario sul Panaro, dit geheel toevallig.
Modena, waar deze dorpjes omheen liggen is echt het Detroit van Italia. Natuurlijk even naar Maranello geweest. Je kon daar voor een paar tientjes in de nieuwste Ferrari’s een rondje maken, een hoop patsers voelden daar wel wat voor, met name Russen e.d. Het is natuurlijk leuk om voor de oude toegangspoort van de fabriek te staan en de officiele Ferrari-store en het museum te bekijken. Maar het leukste vond ik eigenlijk het moment waarop wij langs de zijingang van de fabriek reden (daar waar je geen mens ziet) en er achter een vrachtwagen een hagelnieuwe 458 staat te wachten om de poort uit te racen. De 458 reed zonder kentekens en met de witte beschermlagen nog op de motorkap de poort, haalde ons in en verdween in een seconde of twee uit het zicht. Ik meen dat ze elk exemplaar afzonderlijk aan een wegtest onderwerpen (iemand?). Later kwam er bij de tolpoort voor de autostrada een QP zonder kentekens en dezelfde beschermlaag achter ons staan. Nadat ie vrij baan had gaf ie vol gas en weg was ie. In de buurt van San Cesario kwamen we later ook nog oog in oog te staan met een Pagani met Prova-kenteken. Deze zijn eigenlijk nog meer bijzonder dan de massa-Ferrari’s en Masers.
Modena en omstreken stikt van de automusea. Wij zijn alleen naar het Stanguellini-museum in Modena zelf geweest (bel voor een afspraak want aan de voorkant zie je alleen een lege toonzaal). Wij kregen een priverondleiding van signore Vicario. Deze meneer heeft 49 jaar (!) voor Stanguellini gewerkt en is nu met pensioen maar ze maken nog steeds met de hand (!) auto’s als hobby. In 2010 hebber ze nog een schoonheid gebouwd. De vierde generatie Stanguellini leeft nog en racet met van alles (bijv. een Fiat 2300 coupe). Ik begreep van Vicario dat het bedrijf nog maar uit drie of vier man bestaat maar dat het nog steeds vooraanstaand is en hoog gewaardeerd wordt door de firma’s uit bovengenoemde dorpen. De oude Stanguellini bouwde al in 1880 auto’s en ik heb met de man (in het Duits) gedelibereerd of Stanguellini niet eerder een auto bouwde dan Karl Benz. Hij zei dat dat best zou kunnen. Verder benadrukte hij dat Stanguellini altijd met de andere Modena-bouwers heeft samengewerkt en er nooit haat en nijd was (in tegenstelling tot Lambo vs Ferrari en Ferrai vs Alfa Romeo). De collectie is zeer, zeer bijzonder. Een twingtal Stanguellini’s en nog een dertigtal exoten van andere merken (bijv. Ferrari 275 GTB). Toch maakte de geschiedenis van Stanguellini op mij een trieste indruk. De firma heeft altijd vastgehouden aan het bouwen van auto’s met de hand (evenals vele gereedschappen) en is nooit goed met haar tijd meegegaan en commercieel niet slim geweest, wat tot een marginaal bestaan heeft geleid. De toegang tot het museum is gratis maar Vicario, de sluwe vos, probeert je wel van allerlei Stanguellini-koopwaar te verkopen 😆
http://www.stanguellini.it
De verkoop van Italiaanse auto’s in Italia is overigens zo slecht dat SM nog een hoop te doen heeft. De Duitse wagens van BMW, AUDI en Mercedes vliegen je om de oren (alleen Porsches heb ik niet veel gezien). Liefst als SUV, dus ik snap het succes van de Freemont hoewel ik er pas op dag 7 een in het wild zag. De tweede zag ik bij de Fiat-dealer waar ik moest zijn wegens een lekke koppelingscylinder. Toevallig zat het hotel naast een dealer. De koppeling was “finito” maar in 1 dag zat er weer een nieuwe in voor het luttele bedrag van EUR 174,–. Er werd bij de officiele dealer een uurtarief gehanteerd van EUR 34,– (!!!). Ik ga voortaan elk jaar naar Italie om mijn wagenpark te laten onderhouden 😆
Overigens zat in dezelfde straat als de dealer en ons hotel Expo (ook aanrader) ook nog het museum Nicolis (in Villafranca di Verona). We zijn er niet geweest maar het lijkt mij wel de moeite waard.
Ciao
Toch zit het volgens mij bij de duitsers nog veel dieper.
Allereerst zijn de duitsers veel aggresiever als het gaat om marketing en gaan ze al jaren verder dan italianen ooit hebben gedaan. Ik vermoed zelfs dat amerikanen nog wat kunnen leren van de duitsers als het op marketing aankomt. Mercedes… das Beste oder nichts….. maar modellen van nog geen 10 jaar oud roesten wel helemaal weg.
Volgens mij kan het ook geen toeval zijn dat een aantal duitse auto- en motorbladen vertaald en uitgegeven worden in zowat heel europa. Autoreview is een voorbeeld, evenals Motoplus.
Die bladen laten net als AM&S onverbloemd de positieve eigenschappen zien van de duitse merken en tegelijkertijd de negatieve eigenschappen van niet duitse merken.
Wanneer won voor de laatste keer een niet duits merk een vergelijkende test in AM&S ?
Een tweede punt zijn de duitsers zelf. Italianen hebben er geen moeite mee een buitenlands merk te kopen, fransen in mindere mate ook. Duitsers kopen duits.
Ik woon dicht bij de grens en wilde een paar jaar geleden een kettingzaag kopen, dus ook orienteren in DLD. Mijn aandacht ging uit naar een japans merk waarop de verkoper krampachtig bleef proberen me over te halen. “Das ist ein billigteil aus Japan”
of “In 3 oder 4 Jahre gibt es keinen Ersatzteilen mehr”.
😆 prachtige quotes hape! “Das ist ein billigteil aus Japan” “In 3 oder 4 Jahre gibt es keinen Ersatzteilen mehr”
Ik ben redelijk anti-Duits omdat mijn ervaring met Duitse auto’s altijd een tegenvaller is geweest. Ik heb er verschillende gehad (van het werk!) en er was altijd wel iets mee mis. De Opel Zafira zoop liters olie (tanken betekende ook altijd olie bijgieten) en was elektrisch een ramp met lichtjes die constant aanfloepten. De VW Passat zoop ook olie en was slecht afgewerkt. Het leder van het stuur kwam los na drie maand, de ‘aluminium’ pook was zijn aluminium kwijt en had daarna scherpe randen, toen ik een keer de passagiersdeur opende viel het zijpaneel van het dashboard op de grond, de airco is tweemaal stukgegaan en de vering kraakte afschuwelijk – allemaal op nog geen 30.000km. De BMW 3 daarna reed stukken beter, maar om de haverklap was de luchtdebietmeter en de airco kapot. Deutsche gründlichkeit heet dat dan.
Feit is wel dat de marketingmachine van de Duitsers wél ongelooflijk goed werkt en dat iedereen zodanig is gehersenspoeld dat ze er vanuitgaan dat het goede auto’s zijn. Mankementen die eigenaars hebben worden gewoon afgedaan als normaal.
Hier kunnen de Italianen niet tegenop. Als er bij een Fiat iets stukgaat, is het automatisch en per definitie rommel. “Natuurlijk, het is een Fiat”. Een Italiaanse vriend zweert bij Duits omdat het in Italië nu eenmaal een teken is van welstand om met een Duitse auto rond te rijden. Hij had laatst 2000 euro kosten aan zijn audi en daar ligt niemand van wakker. Moest het een Alfa zijn, was het een ramp geweest.
Het is dus niet de kwaliteit van het product dat een probleem is voor de Italiaanse auto’s, het is de perceptie van het publiek. Als zelfs in Italië de eerste keus een Duitse auto is, kan je nagaan wat voor een probleem dat Fiat heeft…
ben schijnbaar een patser die voor een paar tientjes in een Ferrari wil rijden maar dat terzijde.
Mijn 3 weken in Italie is wel de nieuwe Giulietta opgevallen door de grote getalen waar ik hem zag rijden.
En duitsers blijven duitsers.Bei uns herrscht ordnung und ist alles besser un grosser.