Hoe productief is een Italiaanse Fiat fabriek eigenlijk?
“Dit jaar zullen we een opbrengst hebben van 2 miljard, daarvan komt geen Euro uit Italië. Zonder de Italiaanse inbreng zouden we beter af zijn.”
Deze woorden van Marchionne die afgelopen zondag klonken in de studio van het programma ‘Che tempo che fa’, zorgden ervoor dat deze hele week vakbonden, werknemers en zelfs afgevaardigden van de overheid in theaterland Italië van een grote schande spraken. Landverraad is min of meer wat de CEO in de schoenen geschoven kreeg. Marchionne zou meer als Canadees gesproken hebben zei voormalig vicepremier Gianfranco Fini, de tweede man achter Berlusconi (Pdl). Slechts een enkeling sprak van een wijze les. Presentator Fabio Fazio ontving eergisteren een ondertekende brief van minstens 600 werknemers van de Mirafiori fabriek in Turijn. Allen leden van de FIOM met een verzoek om ook de andere kant van het verhaal in de ether te gooien. Volgens hen werkt iedere Italiaanse Fiat fabrieksmedewerker zich uit de naad.
Wie heeft er gelijk? Het is namelijk niet gemakkelijk om te zien hoe goed een fabriek nou werkelijk rendeert. Alle grote producenten in de wereld hebben hun eigen interne manier om dat te berekenen. In verhouding tot een product of de lokale markt is het minder moeilijk in beeld te krijgen, maar als land in vergelijking met de rest van de wereld, is het echter een veel complexer verhaal. In Italië zijn het de fabrieken waar commerciële voertuigen van Fiat worden gebouwd die het meest weten te concurreren. Fiat is in Brazilië verreweg het meest lucratief bezig. Daar komt dit jaar ongeveer 1 miljard euro vandaan.
In 2008 maakte iemand de volgende berekening; 691 miljoen operationele winst; 1,05 miljard met dank aan de Zuid Amerikaanse input en 200 miljoen met dank aan Polen en enkele tientallen miljoenen uit de Italiaanse fabrieken voor commerciële voertuigen. De overige fabrieken leverden in totaal meer dan 500 miljoen euro verlies op. De conclusie was toen dus dat de Italiaanse autofabrieken ver onder de maat presteerden. De vijf autofabrieken van Italië (in dit geval nog inclusief Termini Imerese) produceerden in 2009 ongeveer 650.000 auto’s. Voor de crisis in 2007, waren dat nog 900.000. Maar in Europa heeft iedere bouwer met dezelfde problemen te kampen. De grootste autobouwer in de wereld Toyota verloor ongeveer een miljard in 2008/09 en 350 miljoen in 2009/10.
De Melfi fabriek was qua cijfers in 2009 vergelijkbaar met de fabrieken van PSA en Renault (VW maakt fabriekscijfers niet bekend). Doordat de Alfa Romeo 147 al veel te oud aan het worden was en de 159 tegenvallende cijfers opleverde, stond Pomigliano d’Arco ver onderaan in Europa. Deze fabriek zal met de komst van de Panda (270.000 eenheden per jaar) op het niveau van Melfi kunnen komen en zelfs meer. Cassino leeft op met dank aan de Giulietta en is met Mirafiori een redelijk goede middenmoter op ons continent. De Poolse en Braziliaanse fabrieken behoren zelfs tot de top van de wereld als het gaat om rendement.
De productiviteit per werknemer zit ‘m ook in de kwaliteit van arbeidskrachten. In Roemenië zijn deze bijvoorbeeld erg goedkoop, waardoor Renault met Dacia een vrij lage output heeft. Maar uiteraard is de extreme daling in de verkopen de grootse boosdoener. Voor Fiat Auto komt er ook nog eens bij dat in de hogere segmenten (vanaf C) vanaf 2007 een verlies heeft plaatsgevonden in het marktaandeel. Deze auto’s worden allemaal in Italië gebouwd. Wat betreft het effectief toepassen van de totale capaciteit per fabriek scoort Renault het slechts met 62,8%, gevolgd door Fiat met 64,8% en PSA met 67,4%. Maar de fabriek waar de minste auto’s uit rollen is niet per definitie de fabriek die de grootste verliezen draait. Dit is één van de redenen waarom een fabrikant als Fiat niet van plan is om deze te sluiten (op Termini Imerese na).
Waar het in het interview van zondag allemaal om draait, is dat het rendement onder druk komt te staan zodra bonden de productiviteit onder druk zetten bij wijze van protest. Dit is de reden waarom Marchionne de positie van de Italiaanse industrie in de wereld aanhaalde. De efficiëntie is hierdoor veel lager dan in andere landen. Als ‘Fabbrica Italia’ groen licht krijgt kunnen de fabrieken beter presteren en dus ook de landelijke economie. Marchionne is bovendien geen vreemde eend in de bijt. Er zijn bedrijven in Italië die hier al verder in zijn en deze verbeterde condities reeds hebben kunnen afdwingen. Men spreekt daarom nu al van een landelijke verbetering. Als Fiat Group de komende jaren meer auto’s kan gaan bouwen (1,4 miljoen per jaar) zal het landelijke effect aanzienlijk zijn. Voor Fiat rest enkel de uitdaging om ook 750.000 auto’s meer te kunnen verkopen.
[nggallery id=490]
Hoe zal ik het schrijven ?
Een redelijk ‘neutrale’ berichtgeving / analyse van Auto Edizione.
Of : eens vanuit een ander standpunt (met voorbeelden van concurrenten) de hele “heisa” rond de fabrieken in Italië bekeken.
Ikzelf ben pro vakbonden (jaja, in deze tijden van vakbond-bashing en verrechtsing van de samenleving, durf ik dat schrijven) als WERKNEMER. Zonder hen zou de werknemer (arbeider, bediende, gepensioneerde, werkloze) slechter af zijn.
(Ga JIJ onderhandelen met je baas voor loonopslag ? Zoiets is enkel mogelijk in misschien de IT, farma sector en hoogtechnologische bedrijven.
Maar als metser ? Als bandwerker in een koekjesfabriek ? Callcenter-medewerker ? In een schoonmaakbedrijf ? Nog voorbeelden ? Die vind je zelf wel.
Dit als inleiding 😀
Ik heb geen (volledige) kennis waar het om draait dat 1 (één) vakbond tegen de veranderingen is (FIOM). Daarvoor moet je in Italië wonen én in de fabrieken zelf werken om een idee te hebben waarom ze “tegen” zijn.
De andere vakbonden (2 – 3 – 4 ?) zijn wel tot een akkoord gekomen met FGA.
Wat betreft de productiecijfers versus winst (Hoe productief is een Italiaanse fabriek genaamd).
Zijn in de cijfers voor Italië al de “diensten” mee opgenomen, zoals de centrale administratie voor ALLE fabrieken wereldwijd ?
Research & Development (R&D), t.t.z. personeel dat instaat voor de ontwikkeling van nieuwe modellen en nieuwe motoren, produktverbetering ?
Indien JA : dan noem ik dat “intellectuele oneerlijkheid” van Marchione. Die “diensten
Indien NEE : dan is het nu (aan de hand van je artikel + slide) duidelijk(er) dat dit OOK veel te maken heeft met het model(len) dat in een bepaalde fabriek wordt geproduceerd.
En ligt het niet / niet alleen aan de arbeiders of hun manier van werken. Of pauze nemen 😀 .
Mijn opininie, vanuit een standpunt als werknemer en vakbondslid.
Aanvulling / correctie / verbetering
“””Indien JA : dan noem ik dat “intellectuele oneerlijkheid” van Marchione. Die “diensten “””
Wat te snel gedacht en getypt 😀 Moet zijn :
Die “diensten” produceren geen auto’s en vertekenen het cijferbeeld van de Italiaanse fabrieken. In hun nadeel.
(ofzoiets)
(maar dat had de aandachtige 😀 lezer ook zelf kunnen bedenken 😀 )
Puur nieuwschierigheid? Thuis getypt of tijdens kantooruren…
Lift mee met de mening van Koen.
Het is een beetje kort door de bocht om de werknemers standaard de schuld te geven van alle ellende in de Fiat/Alfa fabrieken.
Ik heb zelf enige jaren mogen studeren/werken in Italië en de volksaard is daar nu eenmaal wat relaxter vooral in het zuiden.
Heb het zelf inderdaad meegemaakt dat wanneer er iets leuks aan de hand is (voetbal ofzo) dan is een deel van het personeel
(ook managers)even niet aanwezig… maar daarna gaan ze als een speer weer aan het werk hoor.
Tja en als je dan de Amerikaanse productiewijze en werkethiek wil introduceren in Italië dan loop je soms tegen onwil op.
Niets mis mee even vrij nemen om je favo voetbalteam aan te moedigen of een familie feest bij te wonen.
Je werkt om te leven en niet andersom.
We willen nu eenmaal niet de Lidl, Aldi of Schlecker werk-“vreugde” waar je als personeelslid bang ben of iets te lang te doen over je plaspauze als dat al überhaupt mag.
Ik snap de frustratie van Marchionne wel en er mag best eens wat minder gestaakt en gemopperd worden en wat meer de handen uit de mouwen maar zo gek als een Walmart of Aldi hoop ik dat Fabbrica Italia nooit gaat worden want dan is Italië mijn Italië niet meer.
@ray : thuis getypt.
Mag ik een voorbeeld geven dichter bij huis ?
Opel fabriek in Antwerpen : zeer productieve en goed opgeleidde werknemers met werk”ethiek”, zeer goede ligging qua logistiek (trein, haven, weg), moderne fabriek, waarborg op eventuele lening van de Vlaamse overheid (meer en andere subsidie is niet toegelaten in de EU).
En toch gaat de fabriek dicht.
Was de fabriek het laatste jaar “productief” ?
Oude Astra modellen produceren voor Rusland, Opel Astra Cabrio en OPC produceren die einde dit jaar uit productie gaan (immers gebaseerd op het oude model).
Van de Opelfabriek in Antwerpen kan je dus net hetzelfde zeggen als bijvoorbeeld de fabriek waar de 147, GT, 159 en 159 SW van de band lopen : ruime onderbenutting van de capaciteit.
Schuld van de werknemer ?
Denk het niet.
@Koen: vanuit optiek van werknemer en vakbondslid gezien kan ik hier een heel eind in mee gaan, zeker ook als het gaat om de productiviteit van een fabriek met alleen maar verouderde modellen. Als die fabriek in Polen of China had gestaan was de productiviteit niets beter geweest.
Maar…. vanuit de optiek van een multinational als Fiat gezien ligt het heel anders. De fabriek in Polen of china was al lang gehalveerd of gesloten zonder dure afkoopsommen of exitregelingen, en de overheid had je daar geen strobreed in de weg gelegd. Waarom zou je als je Marchionne was uberhaupt nog auto’s willen bouwen in een land waar de overheid en de vakbonden zo dwars liggen als je ook kunt kiezen voor landen waar je als onderneming welkom bent en mag groeien en krimpen met de markt?
Natuurlijk mareblu, daar geef ik je gelijk in en ik begrijp / weet ook dat de belangen van de werkgever en werknemer niet altijd dezelfde zijn.
Daarvoor is het nodig dat er een consensus bereikt wordt én dat er reglementering is. Voor beide kanten.
Consensus : blijkbaar is maar 1 vakbond tegen de voorstellen van Marchione, ondanks dat er een “overeenkomst” (= consensus) is tussen FGA en de andere vakbonden.
Reglementering : van wild kapitalisme / liberalisme wordt uiteindelijk niemand beter.
Niet de werknemer, maar ook niet de multinational, de manager(s), de aandeelhouders.
Wie gaat zijn producten nog kopen ?
Een race-to-the-bottom om toch maar te kunnen blijven concurreren met China levert enkel verliezers op.
Zowel hier als in China ! (om van het milieu maar te zwijgen)
Maar reglementering is ook : aanvaarden dat een meerderheid wèl akkoord is met bepaalde hervormingen.
Maar nog eens : het artikel hier is (redelijk) verhelderend. Het bekijkt de perikelen eens vanuit een ander standpunt.
Het zal mij altijd onduidelijk blijven waarom de FIOM tegen is (ik woon en werk niet in Italië) en ook wat de rol / houding van de Italiaanse politiek is (wetgeving, uitspraken, eventueel leiden van het overleg tussen FGA en de vakbonden).
Dat Berlusconi een paljas en kazakkendraaier is, heb ik wel door.
Maar de andere politici en partijen ?
(ik moet al genoeg grijze hersencellen laten werken om de politiek in België te volgen… 😛 )