Fiat eist nieuwe Italiaanse wet rond afspraken met bonden

Het is momenteel buitengewoon onrustig in Italië waar steeds meer protesten op straat deze dagen de boventoon voeren, soms zelfs in een agressieve sfeer. Economische neergang en weinig perspectief liggen daaraan ten grondslag. Volgende week is er bijvoorbeeld een algehele staking van het openbaar vervoer in alle grote steden. Werkelozen eisen maatregelen van de overheid, dat echter het pad van drastische bezuinigingen blijft volgen voorlopig. Echt herstel blijft daardoor nog uit. Vakbonden profiteren maximaal van deze onrust om hun eisen hard te maken. Vooral ook de links radicale Fiom, de invloedrijke organisatie die bovendien sinds afgelopen zomer van de rechter weer het recht heeft gekregen om zich actief bij afspraken in de gesprekken te mengen, ook bij die met Fiat.

Om niet te veel olie op het vuur te gooien in deze moeilijke situatie waarin de straten van Turijn weer geheel rood kleuren, laat Marchionne, Paolo Rebaudengo (foto) het werk doen. Deze bedeesde en wat onopvallende leider van Lingotto, sprak onlangs ook op vruchtbare wijze met fabrieksdirecteuren en lokale overheidsfunctionarissen over de intenties van de firma met de fabrieken in het land.

Fiat wil af van besluitvormingen via allerlei gecompliceerde referenda, waarbij bonden ook nog de uitslag kunnen aanvechten. Ook het feit dat werknemers vervolgens dikwijls ongestraft in protest kunnen gaan na een genomen besluit, is Fiat een doorn in het oog. Daarom eist de woordvoerder van Fiat namens de firma nu een nieuwe wet van de Italiaanse overheid, om deze aanpak radicaal te hervormen. Alleen dan kan Lingotto met een gerust hard investeren. De fabrikant wil af van situaties die nog sterk doen denken aan moeilijkheden in de jaren ’60, ’70 en ’80. De eis zal naar verwachting niet aan dovemansoren gericht zijn, want ook op dit moment merkt de overheid dat het land niet verder kan, als bepaald zaken niet anders geregeld worden. Rebaudengo formuleerde het kraakhelder: “Het mag niet langer zo zijn dat we anti-bedrijfspolitiek van bepaalde bonden zelfs zelf ‘financieren’, doordat deze nog ongestraft wegkomen met het niet naleven van afspraken.“