Fiat Argenta op het witte doek

Diego Abantantuono was misschien niet de hoofdrolspeler in deze komische film “Sballato, gasato e completamente fuso” (zoiets als uit je bol gaan, vergast worden en helemaal gesmolten). De titel slaat namelijk op de ervaringen van de elegante vrouwelijke hoofdpersoon Patrizia. Als journaliste komt ze in een gekke rollercoaster terecht vanaf het moment dat ze haar baas (acteur Enrico Maria Salerno) achter zich aan krijgt, omdat ze deze tot haar eigen grote spijt eerst had verleid met een nogal erotisch getinte weddenschap. Haar ‘redder’ is een typische Zuid Italiaanse ’taxista’ in een Fiat 124. De 124 past als een van de meest populaire Fiat’s ooit, goed bij het stereotype figuur van de Zuid Italiaan die in eigen land lang werd gezien als buitenlandse gastarbeider. De acteur is zelf een Milanees, maar zet in deze begin jaren ’80 een onvergetelijk typetje neer met geheel eigen uitspraken, die tot op de dag van vandaag in de Italiaanse ‘dikke van Dale’ staan. Ondanks dat veel zuidelingen zich diep beledigd moeten hebben gevoeld bij het zien van deze drukke, domme, lelijke waaghals, was het toch vooral waardering die deze hilarische figuur in die tijd oogste. Als je het Italiaans een beetje machtig bent lig je werkelijk gestrekt bij het horen van zijn oneliners. De Fiat 124 zullen we nog vaak terug zien in onze afleveringen van The Italian Job – starring Alfa Romeo, Fiat, Lancia.

Zijn bijrol -dat eigenlijk een hoofdrol was- brengt ons tot de opmerkelijke directeursauto die wij herkennen als een eerste serie Fiat Argenta (‘Ar-dsji-en-ta’). Dit voormalige vlaggenschip van Fiat trekt in het bijzonder onze aandacht, omdat het een van de laatste typische hoekige grote Fiat’s is, voordat de rondingen van de Croma deze markante bak kwamen aflossen. De eerste serie Argenta was eigenlijk een derde serie 132. De Argenta bracht samen met de Ritmo een lange traditie van namen als typeaanduidingen bij Fiat. Panda, Regata, Uno, Croma, Tipo en Tempra, volgden bijvoorbeeld in de jaren daarna. De Argenta volgde in 1981 twee voorgaande series van de 132 op, die vanaf 1972 het stokje van de 125 over had genomen. Vanaf 1977 werd dit model automatisch Fiat’s vlaggenschip, toen de stekker uit de ongelukkige doch imposante grote 130 ging. Deze 3235 cc V6 (Lampredi) Fiat, had een krachtbron die helaas nooit in de 132/Argenta familie is terechtgekomen. De kleinere zakelijke broer van de 132, de 131 (Mirafiori), was een stuk populairder en toonde veel gelijkenissen met de grotere zakenlimousine uit Turijn.

Toch besloot Fiat er mee door te gaan door ook na de eerste serie Argenta, de tweede serie te introduceren (1983) die reeds het moderne frontaal (plus nieuw interieur en achterlichtunits) van de begin jaren ’80 kreeg. Een frontaal die we terugzien op diens opvolger, de moderne eerste serie Croma. De Argenta werd door Fiat op papier eigenlijk gezien als een nieuw model en niet als een aanpassing van de 132. De tweede serie kreeg de titel Nuova Argenta (foto) en werd gebouwd tot 1985. ‘Chroom’ loste vervolgens ‘Zilver’ af met een compleet nieuw model. Men zegt dat de naam ‘Argenta’ eigenlijk een vernoeming is naar de dochter van Maria Sole Agnelli. Het topmodel had een 2.0 injectie motor en was ook als 2500 Turbodiesel verkrijgbaar. Deze laatste had een typische verhoging op de motorkap en is daardoor direct herkenbaar. Op het laatst verscheen er zelfs een model met Volumex compressor systeem. Lancia ontwikkelde dit systeem dat resulteerde in een zeer sterke 136 pk krachtbron. Deze Argenta VX (SX in Italië) werd echter amper verkocht omdat de aflossing door de Croma niet lang daarna volgde. Door een matige wegligging en weinig indrukwekkende prestaties, is de Argenta nooit die moderne aflossing van de 132 geworden waar Fiat op hoopte. Er werden dan ook geen grote aantallen van verkocht ondanks de behoorlijk rijke uitrusting.

httpvh://www.youtube.com/watch?v=v7iykkuNZww&feature=player_embedded