Ferrari’s revanche uit 1994 genaamd 333 SP
Onze sportredacteur Niels Copier is zoals je weet iemand die de geschiedenis letterlijk eert en van daar uit naar de huidige autosport kijkt. Precies daarom weet hij wat de Italiaanse racehistorie zo bijzonder maakt. Hij attendeert ons daarom bijvoorbeeld ook graag op het feit dat het een kwart eeuw geleden is dat Ferrari wraak nam in het ‘sportscar prototype’ klassement, nadat het een tijdje totaal van dit toneel was verdrongen door merken als Ford en Porsche. Ferrari wilde dit zo graag dat het met de 333 SP een ijzersterk wapen presenteerde dat nog lang van zich liet horen. Le Mans blijft een brug te ver, maar het is alsof Ferrari dat voor de zekerheid niet eens als ultiem doel had gesteld. Kwestie van eergevoel? Het waren sowieso moeilijke jaren voor Ferrari (di Montezemolo moest orde op zaken stellen en haalde Shucmacher binnen), maar de terugkeer in dit klassement verraste een ieder. De combinatie van een vederlicht Dallara chassis en een indrukwekkende V12, spreken voor zich Lees hier het interessante verslag van Niels;
Dit verhaal begint eigenlijk al eind jaren ‘80 al toen Sports Prototype racen, in de vorm van Groep C Europa en GTP Racing in Amerika, heel populair waren met zeer grote startvelden. Maar begin jaren ‘90 was deze vorm van racen op sterven na dood, vooral omdat de kosten veel te hoog werden.
In die tijd werkte Abarth, met hulp van Dallara, aan project SE 048 SP. Deze Alfa Romeo Group C prototype, zou in 1991 starten in de nieuwe formule voor groep C racen. Vanaf dat jaar werden nieuwe regels van kracht voor de motoren. Turbo’s werden verboden en de motorinhoud ging naar 3,5 liter. Eigenlijk werden het Formule-1 motoren. Het project kwam helaas niet van de grond. Toch had Alfa Romeo een goede basis voor de nieuwe auto met het Dallara chassis en de Procar V10 motor uit eigen ontwikkeling.
Een van de topteams die vervolgens interesse hadden in de auto, was het Italiaanse Momo-team van Gianpiero Moretti. Tot grote teleurstelling van de Italiaan kreeg het project met de Alfa geen vervolg. Hij liet het er echter niet bij zitten en vroeg aan zijn goede vriend Piero Ferrari, of hij hem kon helpen.
Ferrari ziet mogelijkheden voor Moretti, weliswaar niet in Europa, maar in de VS. ‘Il sogno Americano’, oftewel de Amerikaanse droom werd het ultieme doel. De IMSA series in Amerika hadden voor 1993 nieuwe regels, als vervanger voor de GTP-series. De nieuwe WSC-series -World Sports Car Class- maakt het mogelijk, om vanaf 1994 met privéteams in de topklasse te racen.
De nieuwe Ferrari Sport-prototype werd samen met Dallara ontwikkeld. Dallara ontwikkelde de versnellingsbak, de wielophanging en de body van de nieuwe Ferrari. Dallara kiest voor een Hewland versnellingsbak, maar dan wel met in eigen huis ontwikkelde behuizing, om het gewicht zo laag mogelijk te houden.
Ferrari werkt zelf met hulp van Tony Southgate aan de carbon tube en de Ferrari V12. De Ferrari V12 is een doorontwikkeling van de Ferrari 641 F1 uit 1990 met Alain Prost. De nieuwe Ferrari 4.0 liter F130 E motor heeft dik 650PK. Ferrari zit wel met een probleem, omdat de regels voorschrijven dat de motor moet zijn gebaseerd op een straatmotor. Gelukkig kan Ferrari de IMSA overtuigen dat er op termijn ook echt een ‘stradale’ gaat komen.
Eind 1993, aan het einde van het IMSA seizoen, presenteert Ferrari voor seizoen 1994 de nieuwe WSC Sports Prototype. Het is de Ferrari 333 SP. De naam verwijst naar de inhoud van één cilinder. Voor 1994 zal Ferrari vier exemplaren van de 333 SP inzetten voor drie teams, MOMO Corse, TEAM Scandia, en Euromotorsport.
Ferrari begint het seizoen in 1994 pas vanaf de derde race in Road Atlanta. Ferrari wilde zich eerst nog verzekeren van de betrouwbaarheid en de snelheid van de auto. Oldsmobile had voor het nieuwe seizoen ook een Sports Prototype gebouwd en hadden de eerste twee races van het seizoen gemakkelijk gewonnen. Ferrari won echter gelijk de race, met een eerste en een tweede plaats, in Road Atlanta. De nieuwe 333 SP is een instant succes. Ook de volgende race op Lime Rock, was de Ferrari onverslaanbaar. het monster uit Maranello met huilende V12, pakte de eerste drie plekken. Dat seizoen zou Ferrari nog driekeer winnen. Helaas door de late start van het seizoen, wint Oldsmobile toch het kampioenschap.
In seizoen 1995 is tijd voor revanche. In Januari begint het nieuwe seizoen traditiegetrouw, tijdens de 24-uur van Daytona. Helaas viel Ferrari hier uit. Maar Ferrari wint met grote overmacht de 12-uur van Sebring en daarna volgen nog vier overwinningen. Ferrari wint in 1995 de constructeurs- en rijderstitel van het IMSA GT Championship.
Tijdens seizoen 1996 is het een nek-aan-nek-gevecht tussen Ferrari en Oldsmobile, die gelijk eindigt aan het einde van het seizoen. Maar omdat Oldsmobile meer overwinningen heeft dan Ferrari, winnen ze dat jaar de titel. Ook de komst van F1-ster Max Papis, veranderde daar niks aan. ‘Mad Max’ was wel supersnel met de Ferrari, ondanks de leeftijd van de inmiddels drie jaar oude 333 SP.
In 1997 is Ferrari duidelijk runner-up. De Ferrari 333 SP is duidelijk de oudere auto van het veld aan het worden. Maar tijdens de 12-uur van Sebring, pakt Ferrari toch weer de overwinning. Vervolgens werd gedurende het vervolg van het seizoen, nog eens viermaal gewonnen. Maar Ferrari kan geen vuist maken tegen de nieuwe Riley & Scott, die gewoon sneller is en moderner. Ferrari pakt dat jaar de 4de 5de en 6de plek in het kampioenschap wat gezien de leeftijd van de auto toch een behoorlijke prestatie genoemd kan worden.
Eind 1997 is het duidelijk dat de inmiddels vier jaar oude Ferrari 333 SP toe is aan een update. De motor krijgt meer koppel en power, vooral onderin bij lage toeren was dat nodig, en het Chassis zal verder worden door ontwikkeld. Dallara werd bedankt voor zijn diensten en het stokje werd overgenomen door Michelotti. Die werken aan de Ferrari 333 SP series 2 voor 1998.
Het chassis krijgt hierbij een behoorlijke update met nieuwe neus en vernieuwde achterkant met nieuwe diffusor en spoiler. Ook test Ferrari de auto nu uitgebreid op Fiorano en doet men voor de 24-uur van Daytona zelfs een volledige simulatie op het testcircuit.
Het seizoen begint eind januari 1998 met de Rolex 24-uur van Daytona. Ferrari zet drie Ferrari 333 SP’s in, waarvan twee met het vernieuwde series 2 chassis. De teams voor 1998 zijn; Doyle-Risi Racing met de rijders: Wayne Tayler, Eric van de Poele en Vermin Velez, het Scandia Engineering Team met de rijders: Yannick Dalmas, Bob Wollek, Max Papis en de Canadees Ron Fellows. Dit laatste team maakte nog gebruik van het oude Dallara-chassis. Dan is er ook nog het topteam van Daron Moretti, Momo Corse met de rijders: teameigenaar Gianpiero Moretti, de Nederlander Arie Luyendijk, Mauro Baldi, en Didier Theys.
Tijdens de kwalificatie is de vernieuwde Ferrari 333 SP erg snel, maar het herziene chassis is nog wel langzamer dan het oude Dallara-chassis van Scandia, die voor de race poleposition pakken. Maar zoals iedereen weet is dat tijdens een 24-uurs race minder van belang. De nieuwe Ferrari 333 SP start op plek 2 en 3, dus de complete eerste rij kleurt Ferrari-rood. Dit terwijl er echt hele snelle nieuwe auto’s deelnamen, zoals de nieuwe Porsche 911 997 GT1 Evo en natuurlijk de Riley en Scott MK3. De 24-uur van Daytona van 1998 is een hele zware race met zeer veel uitvallers. De eerste Ferrari die om technische redenen uitvalt, is de oude Ferrari 333 SP met Dallara-chassis van het Scandia-team. De motor heeft een olie lek en valt uit. Helaas valt het Doyle Risi-team ook uit, door een crash met een achterblijver. Ferrari is intussen supersnel op Daytona en al het testwerk voor de race, betaalde zich terug. Ferrari wint de Rolex-24 uur van Daytona, met het Daron Moretti Momo Corse team. Een zeer mooie prestatie, ook voor het merk Ferrari op Amerikaanse bodem.
In 1998 wint Ferrari ook weer de 12-uur van Sebring, met de Ferrari 333 SP en pakken dat seizoen nog twee overwinningen. Aan het einde van het seizoen wint Ferrari de constructeurstitel in het IMSA GT Championship. Ook wint Ferrari in Europa de rijderstitel in het FIA Sportcar Championship.
In 1999 start een nieuwe klasse in Amerika, de American Lemans Series. Privéteams doen mee met de Ferrari 333 SP, maar kunnen niet op tegen het fabrieksgeweld van BMW en Audi. De dagen van de Ferrari 333 SP waren geteld in Amerika. Maar juist in Europa begint de Ferrari 333 SP aan een tweede jeugd met het JMB Giesse team. Het team uit Monte Carlo kocht een series 2 333 SP reeds voor het 1998 seizoen, in het FIA Sportscar Championship en won dat seizoen gelijk de titel met de rijders Collard en Sospiri. Ook in 1999, 2000 en zelfs nog in 2001, bleek de Ferrari de snelste auto van het veld. Ferrari won in 2001 nota bene ook nog de constructeurstitel.
Daarna stapten veel teams over op de nieuwe GT auto’s die er inmiddels waren. JMB koos later voor de Ferrari 360 GT2. De Ferrari 333 SP was ak met al een zeer succesvolle taaie raceauto, met in totaal 144 races, 56 overwinningen en 69 poles op zijn naam. Ferrari had met de topteams de 24-uur van Lemans kunnen winnen, maar liet die kans eigenlijk telkens liggen en liet die race aan kleine privéteams over. De laatste race van een van deze magnifieke Sport Prototype was in 2003, tijdens de 500km van Monza. De Ferrari 333 SP mocht met pensioen en deed zijn ererondes tijdens een race op Italiaanse bodem! Samengevat deed de 333 SP mee aan 144 kampioenschapsraces, waarvan er 56 werden gewonnen en 69 keer poleposition werd gehaald. In totaal zijn er 40 exemplaren van gebouwd.
Tot slot nog wat nostalgische beelden:
Mooie bijdrage!