Fabbrica Italia: Ruime meerderheid stemt voor nieuw akkoord

Vanmorgen begon men vol goede moed aan de slotvergadering rond Mirafiori. Een officieel persbericht moet nog naar buiten komen, maar de eerste geruchten en signalen die duiden op een definitieve doorbraak van het algehele hervormingsplan voor de Italiaanse autoindustrie, is nu al goed voelbaar. Gisteravond beloofde een meerderheid van de bonden toch akkoord te zullen gaan, gezien het grote nationale belang van een sterk Mirafiori en het verlengde daarvan ook de andere fabrieken in het land. Dat Marchionne al in het bezit was van deze bevestigingen bleek gister al. Dankzij de officiële goedkeuring van bonden als de FIM, UILM, FISMIC en UGL, belooft het een serene kerst te worden en kunnen vanaf januari 2011 de productiekranen weer volop open.

Achteraf blijkt dat deze bonden sowieso al tot concessies bereid waren, maar dat Marchionne en zijn mannen zich op 3 december voor de zekerheid terug hadden getrokken, om zeker te zijn dat alle gezichten dezelfde kant uit zouden staan, en om een signaal af te geven dat het initiatief bij de fabrikant ligt en niet andersom. Een strategische keuze dus. De uitnodiging van Marchionne richting de FIOM om ook te komen tekenen, was dan ook puur symbolisch van aard. Deze lieten gisteravond per brief dan ook weten ’tegen’ te zullen stemmen, aangezien het plan te veel lijkt op die van Pomigliano d’Arco. Met andere woorden, deze bond zal de landelijke hervorming überhaupt nooit willen goedkeuren tenzij hun aloude eisen zouden worden ingewilligd. De communistische FIOM gaat dus z’n eigen weg en behoort daarmee definitief ook tot een absolute minderheid.

Dankzij het feit dat Fiat al snel op een lijn zat met de Confindustria en later ook de Federmeccanica, hebben de bonden die nog enkele vraagtekens hadden bij de nieuwe overeenkomst, direct de strijdbijl begraven. De gevolgen van een afkeuring zouden te groot en te riskant zijn geweest, aldus de bonden.

Sergio Marchionne heeft dus exact de juiste inschatting gemaakt, toen hij besloot om door te pakken en de rug recht te houden. Het dreigen met een vertrek uit Italië was doorslaggevend voor bonden, politiek en heel ondernemend Italië. Fiat kan dus wel enigszins zonder Italië, maar Italië kan geheel niet zonder Fiat luidt nu de conclusie. Het gevolg van een in alle zelfstandigheid sterk groeiende firma. Het weigeren van verdere staatssteun verleden jaar, ligt achteraf gezien zelfs ten grondslag aan de veranderingen die we vandaag doorgevoerd zien worden. De door Fiat ingeslagen weg van algehele autonomie, blijkt nu voor het eerst ook de meest heilzame.

Er komt voor het eerst rook uit de schoorsteen van ‘Fabbrica Italia’.