Column: “Nederland sucks, big time!”

Ontzettend leuk hoor, die Nederlandse passie voor al dat klassieke Italiaanse spul. Maar is de balans wel OK? Elk jaar investeren we ons weer suf om ‘onze trots’ in goede staat te houden. Daarnaast de bijkomende kosten voor verzekering, stalling, brandstof en voor sommigen de houderschapsfee. En dan is het grote moment daar. Het voorjaar breekt aan! Het genietseizoen is geopend. En dan? We bezoeken links en rechts een evenementje, een clubdagje, een toerritje. We kachelen een beetje rond in de omgeving. En vervolgens? Constateren we voor de zoveelste keer dat het wéér een k-zomer is, en we dus bij lange na niet zoveel kunnen genieten als we hadden gehoopt. Ook staan we met enige regelmaat in de file, hangen we op de linkerbaan gefrustreerd achter Kia’s en VW’s en krijgen we voor die ene keer dat het wél echt lekker (hard) ging direct zo’n nare envelop uit Leeuwarden. De tijd die overblijft staan we lijdzaam voor het stoplicht te wachten op betere tijden…

Maar het ergste komt nog. Onze bella’s zijn stuk voor stuk gemaakt om hard en gepassioneerd mee over de Autostrade en/of fraaie bergpassen te gummen. Daar voelen ze zich thuis, daar zijn ze in hun element. Daar janken ze het uit van blijdschap, plezier en genot! En dat is mijn punt. Het enige dat wij hier in Nederland nog zonder gevaar voor ons roze papiertje kunnen doen is stoplichtsprinten (maar dat doen we liever niet, is voor die andere doelgroep) en klaverbladen zo hard nemen als we durven. Triest eigenlijk, hè?

Ik roep dan ook bij deze alle bezitters van een Italiaanse bella uit tot dé aanhouders, doorzetters en rasoptimisten van Nederland. Het zit bijna tegen het masochisme aan. Zoveel energie, geld en passie  investeren en daar zo weinig hardcore fun voor terugkrijgen. Respect!

Maar er is een remedie. En da’s natuurlijk geen rocket science. Doe jezelf én je bolide 1x per jaar een groot plezier en bezoek de heilige Italiaanse grond. Er is daar op autogebied zó verschrikkelijk veel te zien dat zo’n week voorbij vliegt. Helemaal in combinatie met bijvoorbeeld een bezoek aan de legendarische Mille Miglia. Tussendoor kun je nog wat leuke bergpassen inplannen in en vergeet vooral niet de Autostrada tussen Parma en La Spezia niet op je ‘to do’-lijst te zetten. Ook de Italianen zelf waarderen dergelijke Nederlandse bezoekjes enorm. Geen opgestoken middelvingers of verwijzingen naar het voorhoofd. Juist opgestoken duimen en aanmoedigingen om wat gas bij te geven. Zelfs van oude omaatjes in the middle of nowhere. Wat een heerlijk land. ’s Avonds héérlijk eten met een lokaal wijntje erbij. Ik garandeer dat jij en je auto als herboren terugkomen in ons natte kikkerlandje. En daar kan je met gemak een heel jaar op teren. En je macchina ook want die rijdt bij terugkomst in Nederland vele malen lekkerder dan voor de trip.

De kosten? Als je geen slecht afgestelde 12 cilinder hebt en je drinkt niet elke avond de hotelbar volledig leeg, dan is het goed te doen. Via internet zijn overnachtingen van +/- € 100,- per nacht (voor 2 personen) goed te realiseren en een pizzaatje eten in Italië hoeft natuurlijk ook de kop niet te kosten. Vergeet niet, als je auto rijkelijk is voorzien van Bosch-onderdelen, een reis- en kredietbrief bij de ANWB af te sluiten… Je weet maar nooit.

Verder kan ik jullie adviseren dat, uitzonderingen daargelaten, deze trips niet echt geschikt zijn om met een vrouwelijke bijrijder te ondernemen. Doe je zelf een plezier en gun haar een weekend Milaan en ga lekker met een goed bevriende petrol head.

Paul van Beukering