Column: “Lugubere Lambo’s”
Eén van de leukste films die ik ooit heb gezien was Cannonbal Run. Als broekkie belandde ik tijdens een schoolvakantie in een bioscoop, waar toevallig deze film draaide. Ik wist niet wat me overkwam! Veel bekende acteurs (waaronder Farah Fawcett!), fraaie bolides, een pakkend script en dat alles opgediend met een humoristisch sausje. Vooral het begin van de film bracht mij in euforische staat. Degenen onder jullie die ‘m ook gezien hebben weten dan ongetwijfeld al wat ik bedoel. Dé legendarische politieachtervolging van de twee babes in een zwarte Countach. Vooral de keren dat het gas er vol op ging brachten me volledig in extase. Zet je volume op max!
Wat ’n auto was dat toch, die Countach. Hij zag eruit alsof ie rechtstreeks van een andere planeet was neergestraald. Maar de Countach deed het ook écht. Niet dat ie enorm betrouwbaar was, maar er zijn er wel ruim 2.000 van verkocht en da’s voor een Italiaans sportwagenmerk met relatief weinig reputatie een indrukwekkend aantal. En ook verbazingwekkend is het feit dat ie net zoals z’n voorganger de Miura getekend is door de zelfde persoon: Marcello Gandini. Hoezo stijlbreuk? Velen vinden de Miura aanmerkelijk mooier, ik ben echter van de ‘generatie Countach’ en daar schaam ik me absoluut niet voor. Ook z’n opvolger, de Diablo, werd door Gandini getekend. Maar die kon qua uiterlijk toch wat minder bekoren. Is ook lastig met zo’n voorganger. Het waren alle drie supercars waar je flinke ballen én haar op je rug voor moest hebben om het gaspedaal stevig te durven vloeren. Helaas ging het op een gegeven moment bergafwaarts en belandde Lamborghini via een aantal omwegen medio ’98 in handen Piëch & Co. Ferruccio, de oprichter, was overigens al ver voor die tijd uitgestapt.
En toen deden de Duitsers waar ze zo goed in zijn. Ze maakten de Lambo’s beter, veiliger, vriendelijker en ondersteunden al hun inspanningen met een krachtige marketingcampagne. De Murciélago en Gallardo zijn daarvan de aansprekende voorbeelden. Het merk kroop uit het dal en er werd zowaar weer winstgevend. In ’97 bezochten we tijdens onze Italiëtrip de fabriek en waren weliswaar onder de indruk van de professionaliteit het bedrijf, maar werden helemaal ziek van de enorme hoeveelheid Audi’s -met Duits kenteken- op de directieparkeerplaatsen. Een jaar eerder werd een van onze deelnemers in een 911 (ai, ai, ai) bij de Maserati-fabriek vriendelijk verzocht z’n auto even buiten de fabriekspoort te parkeren. En zo hoort het ook! Opzouten…
Alweer ruim een jaar geleden presenteerden de Duitsers het nieuwe topmodel, de Aventador. Deze keer hebben ze het laatste restje karakter uit het merk geperst. De auto is aanmerkelijk beter en sneller dan z’n voorgangers en als ik de kenners mag geloven, kan elke ‘fool’ er probleemloos mee rijden. Het laatste restje Lamborghini-DNA is gründlich verwijderd. Vooral oliesjeiks, Russen en Chinezen zijn er dol op. Maar de echte liefhebber? Die haakt denk ik af. Die heeft zich inmiddels of bij Ferrari (F12Berlinetta) of Pagani (Huayra) gemeld. Je kunt nou eenmaal niet met een Duitse mentaliteit een Italiaanse sportwagen bouwen.
Het kan aan mij liggen, maar ik heb er erg veel moeite mee. Piëch die de Bugatti-badge opkoopt en met behulp van een legertje Duitse ingenieurs laat zien dat hij de grootste piemel heeft. Kosten wat het kost, want ik heb ooit ergens gelezen dat op elke Veyron tonnen verlies word geleden. Ook de manier waarop Bentley nieuw leven is ingeblazen kan mij weinig bekoren. Wie wil er nou een koninklijke Engelse sportwagen van pakweg drie ton met een über-Duits W12 hart? Ik zeker niet. Ik wil de real thing. Dan maar wat vaker naar de garage…
Paul van Beukering
Weer een fantastische column. Blijf schrijven 😀
wat een zeikverhaal zeg! Het maakt niet uit wat Duitsers doen, alles wat ze doen is fout in jullie ogen. Kun je niet gewoon de titel aanpassen naar VAG bashing? zijn jullie erg goed in.
Ik zelf heb geen VAG bak maar jullie moeten eens een keer je ogen open doen en eerlijk toegeven dat hen wel lukt wat een heleboel anderen niet lukt. Lamborghini heeft vele eigenaren gehad, en dit is de eerste waaronder het wel lukt succesvol te zijn op alle vlakken.
@Edwin
ik denk dat je op de verkeerde site zit… 😆
Het is toch triest dat een merk als Lamborghini of Bentley zo te grabbel wordt gegooid. Kijk eens naar de laatste Bentley 4 deurs. Plak daar een volkswagen neus op en je hebt de Phaeton, een van de grootste missers van VAG. Technisch allemaal top notch maar niemand wilt dat verdraaide ding. En waarom? Ik weet het wel… Edwin kennelijk niet…
Verwacht jij de komende jaren iets in de prijsklasse van een Bentley te kopen? … jij weet het blijkbaar niet en dat dacht ik al, raar maar waar. En of ik het weet doet er niet toe, ze verkopen namelijk wel.
Ik draag de Italiaanse automobielindustrie een warm hart toe en kom graag op deze site. Het enige dat mij altijd stoort is dat iedereen altijd VAG onderuit haalt. Ik heb niks met hen, maar het slaat gewoon nergens op. Je kop in het zand steken brengt namelijk niks.
Realistisch gezien hebben ze het beter voor elkaar dan welk ander concern dan ook. En ik weet dat sommige mensen dat niet zijn of willen zijn, maar in de hedendaagse tijd is realisme een echt vereist feit. Ik zie ook liever meer Alfa’s op de weg, maar helaas krijgt FIAT het niet voor elkaar tot op heden om dit merk op een geloofwaardige manier terug in de markt te plaatsen. Op dit moment ben ik hard aan mij heen aan kijken voor een klassieke Alfa, de echte auto’s komen namelijk vanuit het verleden
. Want laten we nou eerlijk zijn, ALLE merken tegenwoordig proberen gewoon een zo goed mogelijk verkoopbare auto neer te zetten die alles kan. Dit houd daardoor standaard in, dat er minder karakter in zal zitten. Klein nadelig effect van de globalisering is dat, want met de marktaandelen die men nu heeft komt men er namelijk niet. en daar moet men op inspringen. FIAT als concern deed dat niet goed genoeg, en kijk naar de cijfers daar. VAG is daar beter mee omgegaan.
Maar terugkomend op de exclusievere markt, daar heeft men namelijk nog wel de ruimte voor karakter. Dat het monsterachtige karakter van Lambo wordt ingedamd heeft te maken met de afnemers. Tegenwoordig rijden er zoveel mensen in dergelijke auto’s, ook de mensen die niet kunnen rijden, dat men de auto iets beheersbaarder moest maken. Maar Lambo is niet de enige die dat doet. Kijk naar Ferrari, all wheel drive op een sport auto… en ik denk dat dit niet de laatste schokkende ontwikkeling zal zijn.
@ Edwin:
Je hebt helemaal gelijk met je reactie !!
Daarom kijk ik ook steeds minder op deze site en steeds meer op autoItalia.nl.Wat me trouwens opvalt is dat er steeds minder mensen reageren in dit forum dus ik denk dat ik niet de enige ben.
Sinds Sergio Marchionne gaat het alleen maar berg af met Fiat ,Alfa Romeo en al helemaal met Lancia.
Kijk eens bij de Fiat ,Alfa Romeo dealer,triest gewoon allemaal oud spul.
Zonder VAG was Lamborgini allang geschiedenis!
Er zijn twee dingen waar ik het helemaal mee eens ben:
Ten eerste dat VAG het is gelukt van de enige italiaanse sportwagen die zich kon meten met Ferrari: Lamborghini, een gruwelijk zielloos monster hebben gemaakt; wellicht is dat de prijs die ze moesten betalen van bevlogen super geraffineerde sportwagen, met dubieuze kwaliteit, voor een technisch betrouwbaar financieel gezond maar een uitgehold monsterlijk concept.
En zoals Edwin het omschrijft:
Het VAG-bashing op deze forum neemt net zulke karikaturale proporties aan als de verschijning Berlusconi, wat zeker jammer is, want zo komt de liefhebber van italiaanse auto-kunst steeds meer over als een zure gefrustreerde, die alleen maar kunnen klagen dat “Früher alles besser was”. Veranderingen zijn de enige constanten, zo ook hier.
Zelf denk ik dat een liefhebber van de italiaanse auto-industrie, design en zijn geschiedenis, dat “bashing” niet nodig heeft, mits ze maar een goed genoeg zelfbeeld hebben…
Een sportwagenfabrikant, of het nu Lamborghini of een andere fabrikant is, heeft niet het leger ingenieurs om alles zelf te ontwikkelen. Zo’n fabrikant leunt vaak op de kennis en kunde van het moederbedrijf. Ferrari leunt op FIAT, Lamborghini leunt nu op Volkswagen. En dat heeft zo zijn gevolgen.
Er is niet echt een alternatief: Lamborghini als onderdeel van FIAT zou ivm. de rivaliteit met Ferrari ook niet goed zijn. Accepteer de situatie maar zoals hij is. De wereld is veranderd, Lamborghini is meeveranderd. Het alternatief was geweest dat het verdwenen was.
Schijnbaar snappen sommige mannen niet hoe Italiaanse passie in elkaar steekt. Omdat VAG grote aantallen verkopen worden ze de hemel in geprezen. Eenheids troep zonder ziel. Ik wil er nog niet dood in gevonden worden. De grote aantallen ja. Ik kan je zo legio dingen opnoemen die in grote aantallen worden verkocht maar nou niet echt mn leven verrijken. Dat doen echte Italiaanse produkten wel. Stop dus met zeuren als we hier een beetje VAG bashen. 😆
de italiaanse autostrada vol rijdt met audi’s, vw’s en bmw’s…
…het gros van de ferrari-rijders in nederland kiest in het dagelijks leven voor duitse merken….de nieuwe afzetgebieden van de exotische italiaanse merken
vragen om een ander soort modellen (maserati suv’s, 4WD ferrari’s, niet dodelijke lambo’s)
…lijkt het mij persoonlijk niet echt het moment om subtiel te doen.
paul een fijn stukje stijlvol chauvinisme weer.
je bent één van de laatste mohikanen. keep fighting!
Naast dat ik van mening ben dat VAG in de dagelijkse berichten alles behalve te vaak wordt gebashed, blijft het in dit geval altijd nog een column. In een column kan/mag de columnist zijn mening toch ventileren? Bovendien staat de echte Italiaanse auto haaks tegenover van waar VAG voor staat (positief of negatief) en misschien moeten we dat maar koesteren.
Als mensen als Yamashita dit anders ervaren en zelfs het kleine beetje nieuws wat er uit Italië komt liever in oppervlakkige teksten zien is dat jammer.
Het is trouwens zeker niet zo dat ik blind ben voor alles buiten Italië. Persoonlijk heb ik naast Italiaanse auto’s een zwak voor Engelse auto’s in Britisch Racing Green
AutoEdizione is nou eenmaal voor puristen die de auto net even wat anders beleven. 8)
In het verleden heb ik de mogelijkheid gehad om in alle Duitse topbakken te rijden. Als directiechauffeur reed ik in de BMW 7-serie, de Mercedes S-klasse en de Audi A8. ’s Ochtends reed ik volmaakt gelukkig in mijn Fiat 132 iniezieno elettronica naar een boerderij nabij Utrecht en stapte ik in de 740 voor weer een rondje Nederland. Stiekum hoopte ik dat de auto het eens niet zou doen zodat de directeur eens kon meemaken hoe mijn eigen Fiat reed ten opzichte van zijn limo.
De Fiat reed enorm lekker maar had inderdaad Italiaanse nukken. Zo stond ik een keer ’s nachts voor het stoplicht en realiseerde ik me dat de koplampen niet werkten, sterker nog, de politieagent wees me erop dat helemaal niets het deed. Ik antwoorde dat dit nu typisch Italiaans is. Ik opperde dat de verlichting zichzelf snel weer zou herstellen. Hij moest lachen en greep naar zijn bonnenboekje. Toch kreeg ik gelijk, enkele seconden later floepte alle verlichting aan en stopte de agent het boekje, nog steeds lachend, weer terug. Met de Fiat heb ik meer van dit soort dingen meegemaakt. De BMW heeft me echter nooit verrast. Die deed het altijd, reed voortreffelijk en bezorgde me heel wat gelukkige en heel erg snelle snelwegkilometers. Ik vermoed dat ik er in totaal 75 duizend km mee gereden heb.
Ook een A8 en een S bleken perfecte auto’s. Geen enkel commentaar op te leveren. Wellicht alleen op de hoge onderhoudskosten, maar dat hoort bij een dergelijke auto. Net zoals de enorme devaluatie.
Ik vind die perfectie echter eng. Aan een Italiaanse auto is altijd wel iets mis. Dat hoort erbij. Iemand die in een Ferrari Tetstarossa durft te rijden verdient een pluim. Een bestuurder van een Audi R8 laat alleen maar zien dat het hem goed gaat in het leven. Dat gun ik hem. Een autoliefhebber noem ik hem echter niet. Ik rijd mijn burger-Ferrari altijd hard en genadeloos. De techniek moet dat kunnen hebben. Ik kan echter ook direct horen als meneer er een keer geen zin in heeft. Ik voel het als hij dringend onderhoud nodig heeft en soms rijd ik met samengeknepen billen naar huis in de hoop dat hij het volhoudt. We zijn hierdoor een eenheid. Dit geldt voor heel veel (al wat oudere) Italiaanse machines. Een VAG product zal dit nooit bereiken. Succes en winst van de Italiaanse fabrikanten heeft gelukkig nooit zo hoog in het vaandel gestaan. Hierdoor zijn er prachtige auto’s gemaakt die een bestuurder kunnen verwennen zoals zelfs een pertner dat niet kan. De bijkomende imperfecties zijn onlosmakelijk vebonden met dergelijke autoliefdes. Oit eens geprobeerd om met een Countach achteruit te rijden? Dat zegt toch genoeg?
Ik ben het wel met Paul eens, VAG haalt alle emotie weg. Gelijk een mooie vrouw, is het niet zo dat een kleine onvolmaaktheid juist een vrouw meer karakter geeft en aantrekkelijk maakt? Tuurlijk een Audi rijdt heel goed, start altijd en zal geen problemen geven. Mijn Lancia is in mijn beleving veel aantrekkelijker. Het heeft karakter, loopt iets rauwer maar geeft beleving. Het interieur is smaakvol en geen plastic met emotieloos leer. Nee, geef mij maar een Countach en geen VAG Lambo. Liever een Lancia/Alfa dan een smakeloos volumeproduct zonder eigen identiteit. Af en toe een storing maakt de liefde heftiger.
“Sinds Sergio Marchionne gaat het alleen maar berg af met Fiat, Alfa Romeo en al helemaal met Lancia” Say what?! Zonder big Serge en kornuiten reden er nu een stuk meer walgelijke, zielloze semi-italo producten rond zoals de 159 en Croma met GM hart. Veel plezier bij Autoitalia.
Ik ben het met beide partijen eens. Het feit dat Lamborghini nu in handen is van VAG vond ik een positieve ontwikkeling. Na meer dan 2 decennia van financiele onzekerheid en meerdere eigenaren werd het tijd dat er een grote partij kwam die rust in de tent bracht en commercieel sterke producten aan de man bracht. Ik ben van mening dat Piëch z’n VAG stempel niet in dermate heeft gedrukt dat het het zoveelste zielloze VAG product is geworden als men beweert. In ieder geval niet zoals men met de Veyron heeft gedaan. Ja er zaten A8 knopjes in een Murcielago.. In een grancoupe stikt het ook van het PSA plastic.. Elke V12 Lambo die nu van de band rolt bezit nog genoeg Italiaans DNA om het een Italiaans product te noemen. persoonlijk prefereer ik zelfs een Aventador t.o.v. een perfecte/klinische F12 Berlinetta, Een ieder heeft zijn/haar eigen voorkeur.
Doe mij maar een Espada voor het weekend en een Phaeton als daily drive 😉
Ik ben trouwens een andere Paul 😉
De colomist heeft het hart en zijn emotie op de goede plaats!
Dit moeten wij niet vergeten envenals het feit dat VAG zonder Lamborghini’s hulp nooit een R8 in de huidige staat op de straat had gekregen!
Hoezo???
Nou gewoon omdat die eigenwijze Italianen zich weer eens van de rest wilde onderscheiden en dus weer niet economisch maar emotioneel een nieuwe weg in waren geslagen!
Niet verstandig maar wel heel ver op de konkurentie voor: composite in auto productie!
Iets waar VAG en vele anderen (ook het steigerend paard!) heel lang bang voor waren.
Niet onze Lambo vrienden: op grote schaal toepassen en ook geheel in eigen huis (lees= heeeeeeeel duur!) produceren!
En ja, ook in koolstof verbindingen gaat soms wel eens wat mis!
Dus gingen ze bijna weer onderuit: Audi zag, kwam en ….. verbeterde iets wat zowel de R8 als de Aventador te goede kwam (om de LM versies maar eens niet te noemen)!
Dat helaas de “Deutsche Gründlichkeit” het van de Italio emotie heeft gewonnen is heeeeeeel jammer!
Instappen, starten, wegrijden en gewoon thuiskomen is niet een programma wat bij een Italo-sportwagen past.
Wel heel makkelijk en goed voor de beurswaarde, en die stijgt voortdurend!
Echter, wees niet verbaasd als er uit de keukens van Lambo weer eens een echt rij-monster wordt bereidt!!!
En ja, ook ik blijf graag rijden met Italiaanse emoties, luchten, en makken!
Want, ook onze bedrijfs-VAG’s laten je (soms) na 50.000km met een electrische storing en dito niet schakelende 6,7, en 8 bak gewoon op de Autobahn staan!
Paul, ga zo door 😛
Tsjonge, het maakt de gemoederen wel los zeg! Ik voel me geroepen om enige nuance aan te brengen m.b.t. het VAG-bash-onderwerp:
Ik schrijf overigens de columns voor AutoEdizione volledig op eigen titel. Da’s wellicht belangrijk voor jullie om te weten.
Ten tweede heb ik erg weinig met Duitse auto’s, dat is inmiddels genoegzaam bekend. Wel heb ik op veel deelgebieden respect voor wat ze daar in Duitsland allemaal doen (zie eerdere columns) en daar moeten ze ook vooral mee doorgaan. Er zijn wereldwijd ruim voldoende mensen die er wél mee weglopen. Smaken verschillen nou eenmaal. Ook is het wat mij betreft prima dat het VAG-concern Lamborghini van een gewisse ondergang heeft gered. Liever een wat karakterlozer Lamborghini dan helemaal geen Lamborghini.
Wél heb ik echt veel moeite met de Schrempp’s, Piëch’s en Wiedekings van deze wereld. Deze über-Duitse CEO’s hebben allemaal projecten op hun naam staan waarvan inmiddels genoegzaam bekend is dat ze meer deden voor het ego van de heren zelf dan voor het concern waarvoor ze werkten. En blijkbaar niemand in hun omgeving durfde in te grijpen. De gevolgens hiervan zijn bekend.
Ik wens jullie allen een heerlijke (werk-)week toe. Ik ga me alvast buigen over mijn volgende onderwerp 😉
Heeerlijk zo’n column! Bedankt Paul! 8)