Column: “De snaar”

Nee, het gaat in deze column niet over een V-snaar. Of over een muziek instrument. Maar over ‘gevoelige’ snaren. In mijn vakgebied (marketing/communicatie) ben ik daar dagelijks mee bezig. Hoe raak ik ze bij mijn doelgroep, zodat ze ons product -na een geslaagde campagne- leuk, cool of sexy zijn gaan vinden. En dus kopen. Ik doe gemakshalve de aanname dat alle lezers van AutoEdizione ook meerdere gevoelige snaren hebben. Of het nou gaat om auto’s, vrouwen (en/of mannen), muziek, sport of andersoortige tijdsbestedingen. We hebben er allemaal een paar. En die van ons is op autogebied erg goed ontwikkeld. En bovendien heel gevoelig!

Ik zat laatst weer ‘ns te mijmeren wat voor mij nou de ultieme auto is. Ik ben, net zoals velen van jullie, met enige regelmaat in mijn hoofd Top 10-lijstjes samen te stellen van de auto’s die ik direct zou kopen als ik de loterij zou winnen. En dat gaat natuurlijk alléén maar over die gevoelige snaren. Welke bolide raakt er de meeste? Ik ben nu vanaf mijn 18^e ongeveer 25 auto’s verder. Daarnaast heb ik in behoorlijk veel bijzondere en minder aansprekende auto’s mogen/moeten rijden. Ik heb dus naast het kwijlen bij een plaatje wel iets verder kunnen kijken naar de andere punten die bij mij positieve emoties losmaken. En als ik dan de balans opmaak, dan is de conclusie nog steeds best lastig. Laat ik jullie meenemen in mijn gedachtewereld.

Het dashboard van de Lancia Thema 8.32 raakt meer dan 1 snaar bij mij…een tijdloze symfonie voor je ogen!

Om te beginnen, ik houd niet van slechte auto’s. Een auto moet in principe gewoon doen waarvoor ie gemaakt is: rijden. Dus hoe fraai het design ook is, als de balans zoek is, dan haak ik af. Ik wil niet elk weekend de gereedschapkist te hoeven aanspreken. Zelfs niet bij een Italiaanse beauty. Dan komen we bij een inkopper, het design. Welliswaar zeer subjectief, maar voor menig man, visueel ingesteld als hij is, erg belangrijk. Hoe fijn is het om je ‘bella’ ergens te zien staan en zo’n geluksexplosie te ondergaan. Ze is van mij! Wat een beauty!

Ik twijfel vervolgens nog tussen de klassering van het interieur en het geluid. (Dág Porsche…) Ik ben een interieurfreak en kan uren kijken naar metertjes, schakelaars, lampjes en andere subtiele details. Maar als mijn grote liefde geen aantrekkelijk brul geeft bij het vloeren van het gaspedaal, dan ben ik toch ernstig teleurgesteld. En geluid maken is één, echt presteren is natuurlijk ook niet geheel onbelangrijk. Maar dat zit bij het soort Italianen dat wij leuk vinden sowieso wel goed. Verder haak ik vrij snel af bij auto’s waarvan er veel zijn. (Dág rest van de auto-industrie). Ik vind het gewoon leuk om iets te rijden waar er maar weinig van zijn. Ik ben een beetje filosofisch aangelegd en bedenk me dan dat er destijds toch een paar Guiseppe’s in Italië zich met passie & liefde voor ‘de bella macchina’ zich voor dit type of model hun in het zweet hebben gewerkt. Ook weer een persoonlijke tik. Wat rest er? Praktisch gebruiksgemak? Aantrekkelijk benzineverbruik? Hoge restwaarde? Fuck it! Allemaal bullshit wat mij betreft.

Het bovenstaande verhaal geeft me de ruimte om ook héél af en toe een niet-Italiaans product te waarderen. Ik werd ooit extreem blij toe ik ontdekte dat BMW met een heel ingenieus systeem een soort sfeerverlichting vanuit de plafondconsole op de rest het interieur had ontwikkeld. (2001/318i). Later goed gejat door de Italianen. Maar toch. Ik kan dat wel waarderen.

Lang verhaal kort: Mijn gevoelige-snaren-Top 6 op het gebied van auto’s ziet er als volgt uit:
1/ Uiterlijk, 2/ Tóch geluid), 3/ Interieur, 4/ Prestaties, 5/Exclusiviteit, 6/Bedrijfszekerheid.

Ik ben erg benieuwd naar de volgorde van jullie snaren. Kom maar door!

Paul van Beukering

 Laden ...