AutoEdizione in Genève 2011

Onder andere de sfeer van het vele nieuws, dat we vorige week uitgebreid brachten, trok ons naar de Italiaanse stands in Genève. Over ons reisverslag tot aan Turijn -waarbij we inzoomen op Lancia- lees je later meer, maar we vertellen je alvast dat we met genoegen onze Lancia Delta 1.9 16v TwinTurbo MultiJet Platino de sporen gaven om zo snel mogelijk ter plaatse te kunnen zijn. Dat laatste ging steeds moeizamer hoe dichter we bij ons doel kwamen. Niet vanwege de stijlvolle uitstekende middenklasser waarin we zaten, maar vooral omdat we het eerste weekend van dit evenement uitkozen, en we dus hutjemutje met zo’n beetje heel Zwitserland op de enige toegangsweg stonden richting de Geneefse PalExpo. Maar de zon scheen al vanaf het moment dat we ons hotel verlieten en de belangrijkste autosalon ter wereld herbergde heel wat smakelijk Italiaans autonieuws, dus we stonden met een brede glimlach in de file.

Er stonden slechts drie doch hele belangrijke punten op onze agenda voor die eerste zaterdag in maart; Ten eerste de ietwat bange taak om poolshoogte te nemen bij ons geliefde Lancia. Hoe groot zou de cultuurshock zijn? Zouden we eenmaal in Turijn bij de wieg van het merk een requiem neuriën na dit bezoek in Genève, of is er juist reden tot goede hoop? Vervolgens gaan we via een leuke stijloefening van Zagato en de magnifieke FF op visite bij Maserati, dat ons zelfs uitnodigde. We leggen straks uit waarom die uitnodiging ons erg goed uitkwam. Tot slot volgt het aller belangrijkste met jullie als lezers volop in ons achterhoofd; De Alfa Romeo 4C! Daarvoor hadden we een heel vragenlijstje gemaakt. Helaas wisten we al dat we het met een manager van de Zwitserse tak zouden moeten doen, in plaats van iemand uit Lingotto. Toch hadden we goede hoop om meer over de sportieve toekomst van dit prachtmerk -en dat van Abarth- te weten te komen.

[nggallery id=569]

Eenmaal binnen leken we deel uit te maken van een menselijke mierenhoop. Gelukkig zijn de hallen van de PalExpo werkelijk gigantisch, maar ondanks dat veranderde deze grote ruimte in een soort hete gymzaal vol zwetende mensen. Met natte handjes en een beslagen lens wisten we uiteindelijk toch de Lancia stand te bereiken. De stand vormde een introductie van een nieuw begin van het merk met een volledig gamma. De nog altijd charmante driedeurs Ypsilon, de praktische Musa, de Delta met een nieuwe grille, de nieuwe vijfdeurs Ypsilon en dan maar liefst vier modellen met een overduidelijk Chrysler DNA. Laten we er helder over zijn; Dat laatste viel ons ook van dichtbij niet mee en deed eigenlijk behoorlijk pijn aan onze ogen. De Thema is een dijk van een Amerikaanse auto, dat er verfijnder uitziet dan ooit, maar dat ons alles behalve een Italiaans gevoel geeft. Eenmaal in de auto zaten we naast een vriendelijke Duitse meneer die zich afvroeg wat de verschillen waren met de 300C van weleer. We wezen vervolgens attent als we zijn het logo aan op stuur, het leer in het interieur en de naam op het klokje in de middenconsole. Wat ons vanuit Lancia-optiek tegenviel, was bijvoorbeeld het materiaal van de knopjes en de hendel waarmee je de portier van binnenuit opent. Onvergelijkbaar met bijvoorbeeld de verfijning die je in een Thesis aantreft. Van de Flavia concept op basis van de 200, hopen we vooral dat het een concept zal blijven, omdat het zowel gesloten als open, geen enkel gevoel van raffinement en luxe biedt. De Voyager is een Voyager, en we hebben de indruk dat deze auto ondanks een andere merknaam gewoon zichzelf zal blijven. Vanwege die eigenschap zal het voldoende klanten trekken.

[nggallery id=570]

De nieuwe Ypsilon trok zeer veel aandacht, en terecht. De compacte auto is een prachtig uitgebalanceerd ontwerp dat in het echt nog mooier overkomt dan op de foto’s. De auto heeft flair, stijl, dynamiek en straalt ook de nodige degelijkheid uit. Het is duidelijk te zien dat dit model (al enkele jaren geleden), met zeer veel inzet is bedacht om Lancia sterker te maken. Alleen de grille blijft wennen en de vraag is nog altijd; Waarom? Gek genoeg hebben we bij het zien van de vernieuwde Delta al een stuk meer vrede met de horizontale lamellen. Toch is voor ons de ontbrekende middenstijl nog steeds moeilijk voor te stellen als iets dat de identiteit van het mooie Italiaanse merk uiteindelijk ten goede zal komen. Het voelt nog een steeds als iets wat altijd erg charismatisch was en nu plots in een totaal ander jasje is gestoken. Alsof de Mona Lisa voortaan op z’n kop hangt en Vivaldi altijd met een elektrische gitaar zal worden gespeeld… Maar als het uiteindelijk dit Italiaanse merk meer bestaansrecht zal bezorgen, zal de voldoening en de trots voor dit merk waarschijnlijk vanzelf weer opbloeien.

De Fiat 500 Coupé Zagato was puur genieten. De 500 oogt nu zelfs agressiever zonder een Abarth te zijn. De typische ‘Double Bubble’ en stijlvolle C-stijl is een prachtige toevoeging die de 500 nu ook mannelijker maakt. Volgens Zagato was precies dat ook de insteek, maar had het ook de opdracht om de sterke 500 te veranderen zonder aan kracht in te hoeven leveren. Dat lijkt te zijn gelukt. Over een half tot een heel jaar zal dit model dan ook gewoon bij Fiat in productie gaan als evolutie op het 500 thema. Ook Abarth zal waarschijnlijk ter zijner tijd van dit ontwerp mee kunnen profiteren.

[nggallery id=571]

Een van de meest drukke punten op de salon waar het publiek rijendik voor stond, waren de aaneengesloten stands van Ferrari en Maserati. Een probleem voor wie mooie foto’s wil maken van de FF of de GranCabrio S, zonder zich in allerlei bochten te hoeven wringen. Gelukkig hadden wij een magisch stuk papier in onze handen met daarop een uitnodiging, zodat we uit de massa konden ontsnappen, om vervolgens in en rond de auto’s in alle rust deze exoten te kunnen fotograferen… Een leuk gezicht met al dat publiek op de achtergrond. De ‘normale’ GranCabrio in parelmoer kleur stal wat ons betreft de show van de nieuwe rode ‘S’. Een dergelijk grote vierzitter, oogt als promenade-versie dus een stuk beter. Bij de Quattroporte is het juist misschien wel andersom, de zilvergrijze GT S met cognac lederen interieur, is wat ons betreft de mooiste sportsedan ter wereld.  Dat geldt ook voor de ‘standaard’ GranTurismo op het gebied van grote GT’s. De voorlichter die we spraken, zei dat de GranTurismo waarschijnlijk in 2013 of 2014 een update zal krijgen.

[nggallery id=572]

We doken vervolgens weer in de berg met mensen om ons een weg te banen naar de Alfa stand er vlak naast. De 4C stond daar als een publieksmagneet en vooral als helder signaal over de toekomst van het merk. We vroegen om extra voorlichting en kregen die ook, zodra we onze ervaring met sportieve Alfa’s bekend maakten. Ook het kaartje van AutoEdizione deed al snel een hoop kwartjes vallen. De grootste verrassing was misschien wel het feit dat de 4C er überhaupt stond. Deze lichte volbloed sportwagen met 1750 motor is namelijk nog maar kort geleden voltooid, juist met het oog op de autosalon. Bij de vraag of het dan misschien een mock-up betreft kregen we dan ook even een aarzelend ‘nee’ te horen. Ondanks de specificaties en de omschrijving van de productieplannen is er namelijk nog nooit met deze auto gereden. Niemand weet nog hoe het uiteindelijk eindproduct zal klinken, voelen en rijden. Niemand weet nog om hoeveel exacte pk’s het zal gaan (200+) en welke kenmerken qua prestaties deze 1750 uiteindelijk zal hebben. De 4C is voor bijna iedereen uit de lucht komen vallen, evenals de Abarth waarvan alleen de komst nog is bevestigd zonder dat een datum daarvoor is bekendgemaakt. We kregen wel te horen dat Alfa Romeo meerdere sportieve auto’s gaat bouwen naast de 4C. Er is dus goede hoop voor fans van de Duettottanta, ook al bleef bij een directere vraag daarover de mond van de manager gesloten. De 4C zal in principe niet gelimiteerd zijn, zolang er vraag naar zal zijn kregen we te horen. Alfa Romeo gebruikt de 4C dus als volwaardig volumemodel.

Niet heel erg veel wijzer, maar toch voldaan stapten we weer in de Delta en reden richting de Mont Blanc. Lees morgen het verslag.