AutoEdizione column: “Mille Miglia steeds commerciëler!”

Als groentjes vonden wij van AutoEdizione de ‘Mille’ van dit jaar vooral een historisch feest voor de liefhebber van de Italiaanse auto. De heftige regen tijdens de finish had zelfs iets mystieks vonden wij, wetende dat veel wedstrijden uit het verleden ook in de regen eindigden. Toch willen we ook een ander aspect -dat door enkele lezers van onze site ook reeds is aangedragen- ook eens belichten. Dankzij het volgende stuk dat journalist Bart Van den Acker speciaal voor ons schreef wordt de ‘Freccia Rossa’ in een wat realistischer perspectief geplaatst. Dat perspectief ademt alles behalve de geest van de legendarische edities van weleer. Nee, de feiten hieronder zijn eerder een afspiegeling van de weinig smaakvolle dominantie van enkele autobouwers (met name 1 bepaalde), die de wereld van de vierwieler definitief een stuk saaier dreigen te maken en zelfs oneigenlijk beslag leggen op de mooiste hoofdstukken uit de geschiedenis. En dan is er nog de claim van de industrie van de confectiekleding en VIP’s die plots allemaal wat met de 1000-mijls race hebben:

De Mille Miglia van afgelopen week was de twintigste editie die ik heb bijgewoond, waarvan tweemaal als deelnemer. Op grond daarvan denk ik dat ik recht van sprekend heb, als ik zeg dat ik nogal wat kritiek heb op deze laatste versie.

In 2008 is de Mille Miglia voor het eerst georganiseerd door de huidige organisatie. De naam van het evenement is officieel in handen van de Automobile Club di Brescia, maar de feitelijke organisatie is dus uitbesteed. Op de oude organisatie, die dat zo’n twintig jaar deed, was best wat kritiek te bedenken, slordigheidjes die je kon wegwuiven met een vleug Italiaanse charme. De huidige club ziet de Mille Miglia duidelijk als een bedrijf, een puur commerciële onderneming. Dat hoeft niet ongezond te zijn, maar het loopt steeds meer uit de hand.

De technische keuring op Piazza Vittoria was jarenlang een georganiseerde chaos. Dat klopt, maar daar hóórt die keuring gewoon traditioneel plaats te vinden. De nieuwe versie, in de hal van de Fiera, is op zich wel een mooie manier om veel van de auto’s van dichtbij te zien, maar het is een louter door efficiency gedreven vervanger. Het startveld omvatte vroeger vaak de meest exotische auto’s, ook al hadden die niet allemaal ooit de MM gereden, maar ze kwamen wel uit de correcte periode. De nieuwe club houdt puur vast aan merken en types die ooit in de echte Mille Miglia van start zijn gegaan. Dat verklaart waarom er steeds meer Volkswagen kevers, Peugeots 203, DKW’s 3=6 en andere gewone auto’s meedoen. Dat vind ik nog wel te billijken, maar ik stoor me aan de overvloed aan Porsches 356, Jaguars XK120 en natuurlijk Mercedessen 300 SL, die vaak ook nog opeenvolgende startnummers krijgen. Juist de afwisseling in auto’s maakte de MM lang zo bijzonder, nu dreigt een passage soms saai te worden. Bovendien zitten al die identieke auto’s die echte exoten in de weg. Dit jaar hebben we bijvoorbeeld geen enkele Ferrari Testa Rossa gezien, laat staan een Maserati 450S, om maar wat te noemen. Een andere commerciële ‘vondst’ is de wijze waarop autofabrikanten als sponsor worden aangetrokken, terwijl dat historisch gezien nergens op slaat. Het leukste plein van Brescia was dit keer vrijwel volledig ingenomen door de Volkswagen Groep. Ik vind het al fout hoe dat concern zich nu de successen van Bugatti en Bentley toe-eigent, maar afgezien van wat klasse-overwinningen van Porsche heeft Volkswagen hier historisch gezien niks te zoeken, wat door de opgeblazen aandacht helemaal uit z’n verband wordt getrokken.

In mijn ogen is het ook een misser dat ze de echte MM nu vooraf laten gaan door een vloot van 130 Ferrari’s, die te jong zijn voor de Mille Miglia. In de praktijk reden er dit jaar twee 250 SWB’s mee, een Daytona, een 250 GT en een 365 GT 2+2, verder alleen moderne auto’s, zeg maar 355 en jonger. Ik heb niks tegen die auto’s, begrijp me goed, maar daarvoor ga ik niet naar de Mille en als je een paar 599 GTO’s achter elkaar hebt gezien, voegen die volgende daar niks meer aan toe. Natuurlijk, die eigenaren (diverse uit Amerika, Arabië en zelfs Hong Kong) beweren tegenover hun vrienden dat ze de Mille Miglia meerijden, maar dit is nep, een schertsvertoning. Wat nog erger is: de achterste twintig van die Ferrari’s rijden na verloop van tijd tussen de oudste auto’s van de echte Mille Miglia. Dat is gewoon een aanfluiting, nog los van het feit dat de bestuurders van die moderne auto’s geen idee lijken te hebben van de capaciteiten en beperkingen van een OM Superba, Bugatti 35 of Alfa 8C. Dat is nog een risico ook.

Los van dat alles heeft de organisatie ook de route ingrijpend veranderd. Een aantal elementen kan gewoon niet ontbreken, maar met name de vrijdag was uitgesproken saai, met vele tientallen kilometers vierbaansweg, waar prompt een enorme file ontstond toen er een deelnemer precies in een wegversmalling stil kwam te staan. Wat ontbrak, waren de doorkomsten in prachtige plaatsen als Urbino, Assissi, de Gola del Furlo, noem maar op. Zou dit ermee te maken kunnen hebben dat de organisatie steeds hogere bedragen van de gemeentes vraagt om een controlepost op het plein in te richten? Los daarvan deed de Mille Miglia dit jaar ook een geheel nieuwe controlepost aan. Op donderdagavond was Ostiglia na vele jaren vervangen door Cento. Ik was daar en ik kan alleen zeggen dat de plaatselijke organisatie de zaken tenenkrommend slecht voor elkaar had. Controlepost in een veel te smalle straat, waardoor lagere startnummers niet naar voren konden, begeleidingsauto’s die op het verkeerde punt uit de stoet moesten, waardoor steeds de dranghekken open moesten en het publiek aan de kant, slechte instructie van de officials, daardoor lange wachttijden voor de deelnemers, met als gevolg kokende motoren, vette bougies en dus nog veel meer oponthoud en tot slot werd het publiek totaal niet geïnformeerd over auto’s en deelnemers.

Ik wil niet alleen maar klagen. Wie nog nooit bij de Mille Miglia was en een voorliefde heeft voor uiteenlopende klassiekers waarmee ook echt wordt gereden, moet beslist een keer gaan kijken. Natuurlijk is het nog steeds een uniek evenement, maar het wordt er als geheel niet leuker op, niet voor de toeschouwers en, getuige verschillende reacties die ik kreeg, ook niet voor trouwe deelnemers.

Bart van den Acker