Auto e Moto d’Epoca 2011: verslag van Bart van den Acker

Afgelopen weekend kwam er alweer een eind aan Auto e Motor d’Epoca 2011 in de Italiaanse stad Padua. We hebben op onze site al meermalen het een en ander geschreven over dit jaarlijkse evenement, wat alles te maken heeft met het hoge gehalte aan bijzonder Italiaanse auto’s die je hier kunt bewonderen. Uniek in Europa en de moeder van alle klassiekers beurzen als je van creaties uit Turijn, Milaan en Modena houdt. Dat vond ook Bart van den Acker, die regelmatig zijn zwak voor het Italiaanse product bij ons op de redactie komt opbiechten. Dat deed hij deze week ook weer na een inspirerend weekend in Veneto te hebben doorgebracht. We bedanken hem voor dit korte maar waardevolle verslag. Mocht je ook een ietwat vergelijkbare sfeer willen proeven, bezoek dan Auto Moto Italia 2011 in Houten op 19 en 20 november;

Padua 2011

De beurs Auto e Moto d’Epoca in de mooie stad Padua is al vele jaren de grootste klassiekerbeurs van Italië. Je kunt het zo’n beetje zien als Techno Classica, maar dan op z’n Italiaans. Dat betekent een enorm complex, midden in de stad, met in totaal vijftien hallen. De motorfietsen zijn nogal in de minderheid en het is logisch dat de Italiaanse automerken hier de overhand hebben. Fiat, Alfa Romeo en Lancia hebben hier fabrieksstands, waarop steeds lekker wordt uitgepakt. In de hallen vind je verder uiteraard stands van allerhande clubs en bedrijven die met de klassiekerwereld te maken hebben. Vooral bij de clubs ontdek je vaak de meest bijzondere auto’s. Het grootste deel van de ruimte, zowel in de hallen als op het buitenterrein tussen de gebouwen in, is beschikbaar voor handel. De grote klassiekerhandelaren, ook buitenlands, pakken hier flink uit, maar het leuke van deze beurs is juist dat ook de particulier, of een lokale garagist hier terecht kan met maar één of twee auto’s. Dat aanbod varieert uiteraard per jaar sterk. Dit jaar waren er juist wat meer oudere, normale gebruiksauto’s, maar uiteraard heb je de Ferrari’s ook voor het uitkiezen. Het grote aanbod Fiats Dino, Maserati’s Indy en puntgave Alfetta’s was puur toeval. In totaal staan er ruim 1.500 auto’s te koop en natuurlijk hallen vol met onderdelen, boeken, tijdschriften, folders, miniatuurauto’s enzovoorts.

[nggallery id=715]

De kick van Padua, als je niet concreet naar een bepaald merk of type op zoek bent, zit ‘m vooral in de vele ongebruikelijke of zelfs volslagen onbekende auto’s die je hier tegenkomt. Zelfs de meest verwende liefhebber ziet hier beslist auto’s waarvoor thuis even in de boeken moet worden gedoken… wat ìs dit nou precies? Op deze beurs kan het zelfs gebeuren dat je zo’n volslagen ‘Kweenie’ tegenkomt, een auto waarvan het bestaan je tot dan toe volledig onbekend was, om er in de volgende hal gewoon nòg eentje te zien. Mij gebeurde dat met een Cisitalia 33DF uit 1953. Ik heb ‘m opgezocht, er zijn er minder dan 20 van gebouwd, dus hier staat zo maar 10% van de productie. Er zijn nog zeldzamer types te vinden, zoals de Alfa Romeo 2000 Spider ‘Segala’ (enig exemplaar ooit), één van de twee ooit voor presidentieel bezoek aan de Alfa-fabriek door Colli gebouwde dakloze Giulia’s. Een LMX 2300 met 2,3 liter Ford V6 zag ik nog niet eerder in werkelijkheid. Alfa Romeo pakte op de fabrieksstand flink uit met de 8C2900 die in 1938 Le Mans had moeten winnen en drie stylingstudies op 33 Stradale-basis: de Carabo van Bertone, de Iguana van ItalDesign en de P5 van Pininfarina. Op de Fiat-stand stond onder meer één van de twee voor de familie Agnelli gebouwde 130 stationcars. Lancia pakte in een aparte hal enorm uit ter gelegenheid van de introductie van de Thema, met onder meer de presidentiële Flaminia en de Olgiata, een studiemodel van Pininfarina voor een stationcar op Gamma Coupé-basis. Al met al, het is, letterlijk, teveel om op te noemen.

Eén ding is zeker, al zijn de exacte data nog niet bekend, het is de moeite waard om het laatste weekend van oktober volgend jaar even vrij te houden!

Bart van den Acker