Alfa Romeo Tipo B P3 1934 binnenkort geveild

Deze legendarische Alfa Romeo Tipo B P3 uit 1934 staat te koop. Over bijzondere Italiaanse auto’s die geveild zullen gaan worden, zouden we maandelijks wel een bericht kunnen schrijven. Als het Ferrari’s uit de jaren ’50/’60 betreft gaat het zelfs om recordbedragen. Toch is dat plat gezegd nauwelijks het vermelden waard, als je het vergelijkt met deze winnende vooroorlogse Alfa Romeo Grand Prix auto. Een kroonjuweel uit de algehele automobielgeschiedenis. Ingenieur Vittorio Jano’s antwoord vanaf 1931 om de concurrentieslag met Maserati en Bugatti gedurende het interbellum vol te kunnen houden. Jano zocht in deze periode naar een betere en modernere oplossing voor de opbouw rond de 2.6 liter achtcilinder in lijn, dan de ‘Monza’ spiders tot dan toe. De tweezits P2 GP-auto diende als basis voor het uiteindelijke zeer lichte nieuwe chassis. De ‘monoposto’ opzet met bestuurder exact in het midden, zorgde voor een ideale gewichtsverdeling. De Tipo B of P3, was dan ook de eerste auto ooit met deze enkelzits opzet die een GP won. Een van de vele redenen waarom Alfa Romeo zo’n belangrijk merk is voor de geschiedenis van de autosport.

De Tipo B woog slechts 701 kg en was direct succesvol in 1932, toen met Tazio Nuvolari achter het stuur tijdens de GP van Monza. Het model domineerde vervolgens ook op de GP’s van Frankrijk en Duitsland. Vijf exemplaren van de eerste versie waren er aanvankelijk. Maar de overheid legde vanaf 1933 beslag op Alfa Romeo’s portefeuille, met heel andere doeleinden in het achterhoofd. Maserati haalde vervolgens Alfa Romeo’s oudere 8C Monza van de Scuderia Ferrari in, wat de fabrikant uit Milaan deed besluiten om de betere Tipo B toe te vertrouwen aan dit particuliere raceteam. Vervolgens werden de Coppa Acerbo en de Italiaanse en Spaanse GP gewonnen. Vanaf 1934 werd het reglement aangepast en waren zwaardere auto’s noodzakelijk. Alfa Romeo bedacht toen een aangepaste wijdere vormgeving voor het chassis van de P3.  Hiervan werden uiteindelijk zeven gebouwd, uitgerust met een zwaardere 2.9 motor. Vanaf chassisnummer 50001 was dit het geval, vaak voorzien van het ‘SF’ logo. Deze auto’s waren eveneens competitief en wonnen in Monaco, Alexandrië, Tripoli, Casablanca en de Targa Florio. Medio 1934 begon de dominantie echter af te brokkelen, ook al werd op de Franse GP nog één keer het podium (1-2-3) geheel door Alfa Romeo gevuld. Varzi won later dat jaar nog in Nice.

Vervolgens overtuigde Enzo Ferrari Nuvolari ervan om terug te keren naar de Scuderia. De Tipo B’s werden aangepast met een onafhankelijk ophanging voor, volgens de ‘Dubonnet’-opzet en met semi-elliptische bladveren achter. Nuvolari won vervolgens in 1935 de GP van Pau en de Duitse GP, terwijl Carlo Pintacuda de Mille Miglia won en Chiron en Brivio, respectievelijk eerste en tweede werden op de Targa Florio. Op kleinere podia werd ook gewonnen zoals in Bergamo, Biella, Turijn en Dieppe.

[nggallery id=1156]

Uit de serie van zeven stuks met wijdere chassis, is dit nummer zes, dus nummer 50006. Het droeg in de eerste plaats nummer 46 van de Scuderia Ferrari en racete in 1935. Of deze auto specifiek won in dat jaar is onduidelijk, aangezien dat destijds niet door de Scuderia werd genoteerd. Het is zeer waarschijnlijk dat Varzi en Nuvolari deze auto hebben getest en dat tijdens de GP in Brno, Antonio Brivio voor dat seizoen de vierde plek veilig stelde. De Tipo B was de schrik van de concurrentie en won dat jaar moeilijke races als die op de Nürburgring (Nuvolari) en de Targa Florio. In 1936 ging deze auto met pensioen en kwam het in handen van een Britse  coureur, die de auto later ook meenam naar Australië. Na de oorlog kocht een rijke Britse liefhebber deze P3. De Alfa bleef overigens de pers halen en werd in het Engels geroemd vanwege z’n exceptionele weggedrag. Medio jaren ’50 was de auto inmiddels in Nieuw Zeeland (waar het deelnam aan de GP van 1954) en volgde de eerste grondige restauratie van de carrosserie. In 1990 kocht een Japanse verzamelaar de Alfa over van een tweede eigenaar uit Nieuw Zeeland. In 2000 kocht Umberto Rossi de auto als voorlopig laatste eigenaar. Aan deze vrijwel geheel uit originele onderdelen bestaande auto, is een documentatiereeks verbonden die vrijwel ononderbroken is. RM Auctions | Sotheby’s veilt de P3 begin volgende maand en rekent op een opbrengst van tussen de 3,8 en 5 miljoen euro. Deze Alfa Romeo heeft historisch gezien echter misschien wel een waarde die daar ver boven zou moeten liggen, gezien de namen en de feiten die eraan verbonden zijn.

[nggallery id=1157]