‘Addio Alfa Romeo Brera e Spider’

Meestal blikken we in La Grande Storia niet terug op auto’s die eigenlijk nog te koop zijn.

Maar het Centenario jaar en het uit productie gaan van de toch wat ongelukkige Brera en Spider vraagt om een ode aan twee Alfa’s die toch in heel veel opzichten zondermeer heel erg de moeite waard zijn, waren… en blijven. Helemaal met een van FGA’s nieuwste krachtbron, de 1750 TBI. Het was niet voor het eerst de eerste Alfa Romeo die wij vorig jaar aan de tand voelden bij Auto Edizione. Het lijkt raar dat we zoals gebruikelijk in La Grande Storia, hieronder in verleden tijd schrijven over deze nog vrij nieuwe Alfa Romeo’s, maar het benadrukt alleen maar dat deze auto werkelijk tot het verleden zal behoren vanaf dit jaar.

Deze twee recente Alfa Romeo kroonjuwelen die onder regie van de Duitser Karl Heinz Kalbfell binnen de Milanese tak van Fiat samen met de 159 werden ontwikkeld, is uiteindelijk slechts een kort leven beschoren van 5 jaar (Spider maar 4 jaar). Samen met de 159 Berlina en Sportwagon (nog altijd in productie op het moment van schrijven te Pomigliano d’Arco) moest Alfa Romeo potten zien te breken in het druk bezette D segment. De blauwdruk voor al deze vier modellen werd in 2002 geschetst door Giorgietto Giugiaro in de vorm van de indrukwekkende Brera Concept, gepresenteerd op de autosalon van Genève dat jaar. Het concept van Italdesign toonde een grote typisch Italiaanse GT met een 4 liter V8 (Maserati) van 400 pk. Het ontwerp werd getypeerd door het lange frontaal, een doorlopende voorruit en de korte achterzijde. De twee stoelen binnenin zaten praktisch ter hoogte van de achteras. De zes ronde koplampen die diep in de voorzijde liggen zouden de jaren erna het gezicht van Alfa Romeo bepalen in het zakelijke segment. Deze droomauto met achterwielaandrijving stond ver van de uiteindelijke uitwerking en beloofde wellicht iets te veel. Helemaal exotisch waren de omhoog kantelende portieren. De carrosserie bestond voor een groot deel uit Carbon Fiber, evenals de 8C Competizione die een paar jaar later gelimiteerd op de markt verscheen. Alfa Romeo kreeg dus alsnog een exotische GT. Het oerontwerp van Giugiaro was 4388 mm lang, 1894 mm breed en 289 mm hoog, met een wielbasis van 2595 mm. Sportiever afmetingen dus dan de uiteindelijk productiemodellen met zelfde stijlkenmerken. De oorspronkelijke Brera ontving volop erkenning voor mooiste ontwerp in Genève en op het Concorso d’Eleganza Villa d’Este dat jaar.

Uiteindelijk was het Pininfarina die de productie van de Brera (coupé) en de Spider mocht verzorgen. Officieel was de coupé een 2+2 zitter. Deze ging in december 2005 in productie. Met voor- of vierwielaandrijving, kortere meer normale portieren, een tweede zijruitje en subtielere lijnen, werd de Brera toch een andere auto dan het ontwerp van Giugiaro. De productie bij Pininfarina vond plaats in de San Giorgio fabriek in Turijn. De eerste versies die van de band rolden waren de 2.2 JTS en de 3.2 JTS V6 Q4 Sky Window. Tot en met de eerste maanden van 2006 waren de enige geproduceerde modellen dus benzine varianten. De 2.2 JTS had 185 pk en woog 1490 kilogram. Een acceleratie van 0-100 was met dit model mogelijk in 8,6 seconden met een top van 222 km per uur. In februari 2007 werd de 2.2 JTS ook met gerobotiseerde Selespeed transmissie van Magneti Marelli op de markt geïntroduceerd. In begin 2008 krijgt de Brera een lichte update qua interieur en velgen. Deze looks behoudt de Brera tot het einde van de productie in 2010. Ondanks dat Pininfarina de producent was, heeft er tot 2009 een ‘Design Giugiaro’  badge naast de voorste wielkast gezeten. De Brera had standaard 17″ lichtmetalen velgen, radio en CD speler met bediening aan het stuur en dualzone climate control. De Sky Window versie had een panoramisch glazen dak.

De 3.2 JTS V6 Q4 had meer sportieve karaktereigenschappen dankzij een 24 kleppen zespitter van 260 pk en 322 Nm koppel. De top van dit model zat op 240 km per uur en 0-100 kon in 6,8 seconden. De permanente vierwielaandrijving zorgde voor veel controle. Het verbruik lag op 11,5 liter per 100 km terwijl de 2.2 9,4 liter per km verbruikte. De latere 3.2 JTS V6 met voorwielaandrijving uit 2008 had een top van 250 km per uur en was uitgerust met tractiecontrole, ESP, MSR en Hillholder. In dat zelfde jaar kwam ook de 3.2 JTS V6 Q4 op de markt met Q-Tronic automaat van het Japanse Aisin.

Diesels voor deze lifestyle auto kwamen er in 2006 met de Brera 2.4 JTDm 20V. Een 5 cilinder met 200 pk en 400 Nm koppel. Goed voor een top van 228 km per uur en een sprint van 0-100 in 8,3 seconden. De versie met 6 versnellings handbak bleef in productie tot 2007. De Brera met deze motor bleef daarna alleen nog leverbaar met Q-Tronic automaat met Selespeed systeem. Halverwege 2007 werd de 200 pk versie vervangen door een nieuwe 2.4 JTDm met 210 pk. De top ging hiermee naar de 213 km per uur. Deze ging net zo snel naar de 100 als de voorgaande motor en had een verbruik van 6,8 liter per 100 km. De nieuwste Brera diesel is de 2.0 JTDm met 170 pk en 360 Nm koppel die in 2009 in Genève werd gepresenteerd. Deze had een top van 218 km per uur en ging in 8,8 seconden naar de 100. Het gecombineerde verbruik van dit model zat op 5,4 liter per 100 km.

De meest aantrekkelijke motor voor Brera en Spider komt pas als slotakkoord in 2009 op de markt in de vorm van de levendige 1750 TBI. Een viercilinder Euro 5 motor met 200 pk en 320 Nm koppel. Goed voor een top van 235 km per uur en een acceleratie van 0-100 in 7,7 seconden. Het verbruik kan gemiddeld 8,1 liter zijn per 100 km. Deze motor maakt deze Alfa’s uiteindelijk pas echt interessant maar kwam eigenlijk te laat.

Dit niche model van Alfa Romeo kwamen ook in speciale gelimiteerde uitvoeringen op de markt. Zo was er de Brera S in 2008 en de markante Brera Italia Independent in 2009. De ‘S’ kwam tot stand in samenwerking met het Engelse Prodrive. Deze versie was 100 kilo lichter en had 19″ velgen. Er werden er maar 500 van gemaakt voor de Britse markt op basis van de 2.2 JTS en de 3.2 JTS V6. De Brera Italia Independent op basis van de 3.2 V6 had een kenmerkende matte Titanium lak en 18″ velgen met geheel eigen details in het interieur. Hiervan werden er onder regie van het gelijknamige modemerk van Lapo Elkann 900 gemaakt, voornamelijk voor de Italiaanse markt. Bij deze versie kon je kiezen uit voor- of vierwielaandrijving en handbak of Q-Tronic automaat met Selespeed. Redelijk zeldzaam is ook een speciale nieuwe versie voor de Japanse markt op basis van een 3.2 JTS Q4 Q-tronic. Deze had de naam White Edition en kwam in Europa als Brera TI op de markt in 2008.

[nggallery id=475]

Project 939 werd later Alfa Romeo Spider. Een heel eigen elegante open versie dat zich voldoende wist te onderscheiden van de coupé Brera. Gevoelsmatig blijft dit model ondanks dat herinnert worden als de ‘Brera Spider’ omdat deze open GT niet echt aan de compacte lichte Spiders van weleer doet denken. Pininfarina en Centro Stile Alfa Romeo zijn verantwoordelijk voor de zeer geslaagde styling van deze cabrio. Dit model heeft een Pininfarina logo op de zijkanten. De Spider met linnen kap wordt gepresenteerd in 2006 en kreeg officiële erkenning als mooiste cabriolet ter wereld. De eerste twee varianten in 2006 zijn de 2.2 JTS en 3.2 JTS V6 Q4. In 2007 volgt zelfs een 22.4 JTDm 20 V met 200 pk wat veel opzien baart. De Spider is een echte tweezitter en heeft een goed en praktisch elektrisch bedienbaar dakje. In 2008 verschijnt een voorwielaangedreven 3.2 JTS V6 24v met 250 pk evenals op de Brera. Dat geldt ook voor de komst van de 2.4 JTDm 20v met 210 pk (Q-Tronic) in datzelfde jaar. In 2009 debuteren de sportieve 1750 TBI 200 pk en 2.0 JTDm 170 pk. De Spider is een zeldzaamheid dit slechts 4 jaar mee is gegaan.

Speciale versies van de Spider waren er ook, zoals de zeer aantrekkelijke ‘Mille Miglia’ en de ‘White Edition’. De eerste werd tijdens de Mille Miglia van 2008 gepresenteerd en had een mooie Competizione rode kleur met legendarische QuadrifolgioVerde badges. Dit uniek model op basis van de 3.2 JTS V6 is zeldzamer dan een 8C met slechts 11 exemplaren. De MM had voorwielaandrijving met het geavanceerde Q2 systeem. De Spider White Edition was gebaseerd op de 2.2 JTS met Selespeed en kwam met name in Japan op de markt met een mooie metallic witte lak.

Deze weinig succesvolle zeer mooie Alfa’s vormen slechts een klein lichtpuntje in een lange geschiedenis van 100 jaar, en zijn daarom des te bijzonderder. Het zijn kwalitatief zeer hoogwaardige producten die het bewaren meer dan waard zijn; ‘Addio Spider e Brera…’

[nggallery id=476]