Tavares en Imparato op bezoek bij bedrijfswagenfabriek in Atessa

Productiestart vernieuwde Ducato.

De vernieuwde Fiat Ducato rolt vanaf nu van de band in de grote fabriek voor bedrijfswagens (LCV) te Atessa. In de voormalige SEVEL faciliteit in de provincie Chieti, rollen zo’n 1200 busjes per dag van de band. Naast de beroemde bus van FIAT Professional, zijn er de varianten van Peugeot, Citroën en Opel. Tavares werd geassisteerd door ‘Head of Pro One Business Unit’ Jean-Philippe Imparato, die wij vooral ook kennen als voorman van Alfa Romeo. De fabriek is al succesvol sinds de opening in 1981, mede dankzij een lange samenwerking met de Franse tak. Vandaag de dag wordt ongeveer 85% van alle busjes geëxporteerd naar markten buiten Italië. Stellantis is dankzij deze fabriek onbetwist Europees leider in deze sector met een marktaandeel van ruim 30% en 45,5% in Italië. Ook intercontinentaal zit de groei er goed in. De vraag is groot en de elektrische Ducato rolt intussen ook in het Poolse Gliwice van de band.

Kritiek van Giorgia Meloni.

Intussen is niemand minder dan de premier van Italië zelf tijdens een vragenuurtje een zeer kritisch pleidooi gestart tegen Stellantis. Stellantis moet meer auto’s in Italië zelf bouwen vooral als je adverteert met de Italiaanse identiteit van die auto (600e, Ypsilon en Milano). De kritiek gaat dus vooral over het sentiment dat Stellantis onvoldoende betrokken zou zijn bij de alsmaar verslechterende situatie van de Italiaanse automotive industrie. De magische grens van 1 miljoen voertuigen per jaar lijkt zo ver weg en Meloni legt de verantwoordelijkheid volledig bij de vorming van Stellantis. Intussen wijst Tavares er op dat de industrie aan verandering onderhevig is vanwege de nog altijd dure elektrificatie en dat Lingotto niet alles op eigen houtje kan doen. Dat Meloni dit vanuit de kamer doet, getuigt overigens niet echt van een heel warme band tussen de populistische premier en deze belangrijke nationale werkgever. De afname van de productie en het aantal banen baart veel zorgen en geeft een onderbuikgevoel dat FCA enkele jaren geleden via een ietwat slinkse weg te grabbel is gegooid aan een hongerige Franse kolos. Maar dekt dat de lading wel of is dat te eenzijdig geformuleerd door de premier? Ook het aandeel van de Franse overheid in Stellantis, ziet Meloni als een onderliggend probleem.

Over en weer.

Dat de fabrieken zoals die in Cassino, Melfi en Termoli ondertussen worden aangepast aan nieuwe marktcondities (die overigens verre van ideaal zijn) wordt even niet gezien als voldoende commitment. Meloni wijst op het Italiaanse erfgoed en zegt dat bedrijven die hun hoofdkantoor naar het buienland verplaatsen minder steun verdienen dan zij die zich in Italië vestigen. Tavares zegt dat de Italiaanse subsidies voor elektrificatie 9 maanden te laat komen en dat daardoor de vraag op de Italiaanse markt nu enorm onder druk staat. Stellantis wijst intussen ook op de structurele exporttoename van de fabrieken en komt met heldere cijfers. Van de 752.000 geproduceerd voertuigen (+9,6%) werd ruim 63% geëxporteerd. Cijfers waar men eerder van kon dromen. De Italiaanse auto-industrie is de afgelopen decennia meerdere malen door het oog van de naald gekropen mede door matig naar binnen toegekeerd beleid en lichtzinnigheid. Dankzij de inzet van grote industriële leiders als Sergio Marchionne heeft men FIAT voor de poorten van de hel weggesleept. FCA herrees uit de as maar had lang geen elektrificatie in de pijplijn en was financieel niet slagkrachtig genoeg om op de langere termijn zelfstandig te overleven (beide liggen in elkaar verlengde). Toch werden er door Lingotto nieuwe investeringen gestart en die worden nog altijd voortgezet over de volle breedte van het bedrijf. De Italiaanse staat wijst nu vanwege verstrekte subsidies en leningen op de verantwoordelijkheid van Stellantis, maar dient natuurlijk ook de hand in eigen boezem te steken en moet zich blijven inzetten voor de transitie naar een nieuw soort industrie.