Turijn vreest verdere afname in automotive sector
Waar blijft de nieuwe hub?
In Turijn maakt men zich opnieuw zorgen. Grote zorgen. Stellantis lijkt namelijk ondanks allerlei visionaire toezeggingen van niemand minder dan John Elkann zelf, zich vooral terug te trekken uit de oorspronkelijke kraamkamer van de Italiaanse auto-industrie, Turijn. Wat een nieuwe hub moet zijn waar uiteindelijk zelfs batterijen geproduceerd zullen worden, lijkt vooralsnog dezelfde uithoek te blijven, waar autoproductie tot een kleine ambacht is gereduceerd. Men ziet alleen al voor dit jaar minimaal 2000 banen op de tocht staan in de directe toelevering rondom Mirafiori en Grugliasco. FCA had de intentie om hier vooral premium auto’s te gaan bouwen voor de export.
Onvermijdelijke krimp?
Men noemde dit de productieve as van de luxe auto’s. Maar toen kwam de vorming van Stellantis. Met de komst van de nieuwe en nu al iconische elektrische FIAT 500, die op precies dezelfde plek tot stand komt als het oermodel uit 1957, leek een nieuw tijdperk begonnen. Maserati blijft ook in Turijn dankzij de productiestart van de nieuwe GranTrusimo. Maar toch laat men zich liever niet te veel zand in de ogen strooien. De industrie krimpt aanzienlijk en de beoogde centrale rol, die beloofde hub, ligt eerder in andere hoeken van Europa. Boven de Alpen en onder Rome, al lijkt vooral binnen de EU overal de sector voor enorme uitdagingen te staan. De Po droogt letterlijk hard op momenteel en de hoop van vele werknemers in en rond Turijn ook. Wellicht is dat ‘gewoon’ de nieuwe realiteit, wat om drastische nieuwe oplossingen vraagt. Oplossingen die vooral in Piemonte hard nodig zijn.
Ze moeten auto’s maken wat mensen willen en niet wat aandeelhouders willen.
Die luxe auto’s gaan ze nu in Cassino bouwen, volgens een bericht van Autoweek vandaag. Ik ben benieuwd wat er voor Turijn overblijft…
Italianen moeten het zelf willen: mooie auto’s in grote aantallen bouwen. En dat afdwingen bij Tavares & Co.
Geen ambtenarenbaantje, geen jarenlange periodes zonder modellen in een segment. Kortom, mouwen opstropen en succes afdwingen.
Bij BMW kakken ze lelijke auto’s uit bij de vleet en in Turijn doen ze 4 jaar alleen al over het denken aan één nieuw model. Besluiteloosheid. Aan de bak en laag hangend fruit eerst!
Besluiteloosheid is ongekend. Niet alleen BMW blijft doorgaan, maar ook de meeste andere merken. Ben na de 156/GTV 916 afgehaakt, ook vanwege de geweldige onderdelenvoorziening. De importorganisatie is een ramp. Ooit werd op de Techno Classica mij een proefrit aangeboden met een Giulia Q( niet voor mijn budget) en was i benieuwd naar de afhandeling. Na 1 jaar beklag gedaan bij een dealer, zou rechtgetrokken worden. Dus niet, geen proefrit! Brochureaanvraag bij Lexus en Audi gedaan, om eens te testen hoe serieuze merken dit aanpakken. Werd bij beiden binnen 15 min, jawel, gebeld voor een afspraak! Bij Alpine zat ik een dag later in een A110!
Bij BMW dealers is het altijd feest, lachende gezichten! Het kan dus wel, maar niet bij Fehler in allen Teilen AKA FCA, nu Stellantis dat eind van het jaar de stickers verwijderd van de Sauber.
Het afgeven op alles wat niet I is vind ik steeds kinderachtiger worden, Alfa en Lancia zijn gewoon DOOD!
Als Tavares serieus is met Alfa en Lancia moet hij gewoon heel boos op hen worden. En plein public.
Het moet afgelopen zijn met het geneuzel bij de Italianen. Jaren en jaren wachten op 3 modellen bij Lancia. In 2028! Inclusief een opgekalefaterde Ypsilon (2024) en een gepimpte Cross-over (2026, waarschijnlijk een Chrysler-ombouw) en dan, misschien, de Delta in 2028. Hoe kan dat? Iedereen kan van de DS9 (508) een fatsoenlijke Lancia Thema/Kappa/Thesis maken of van de DS4 een Delta. Gewoon als Primus Inter Pares (leuke naam!..). En nee, dat is heel anders dan het ombouwdebacle van begin jaren 10 (Chrysler > Lancia). Daarna de 100% originelen, als ‘origineel’ al lukt met al die gedeelde platforms. Maar dan heb je de aanloop en aanvoer i.p.v. alleen die plaatjes van het logo, het showroom-ontwerp (nu al .. arghh!) en een soort inspiratie-object (brrr!).
Guigiaro en Gandini leven gelukkig nog maar moeten vast gruwen van deze aanpak bij de Italiaanse tak van Stellantis. Hen eens vragen de boel flink op te schudden met een spraakmakend duo-interview?