Mogelijke verkoop IVECO voelt als laatste kroonjuweel

Als een schaduw over de vorming van Stellantis.

De beursnotering van Stellantis was wellicht een reden tot feest… Maar de laatste weken is er een heel ander nieuwtje dat binnen bepaalde Italiaanse gelederen het enthousiasme nogal tempert. De Spumante-glazen blijven wat dit betreft voorlopig in de kast. Het gaat namelijk om de toekomst van Iveco. Al sinds 2019 lijkt het grote vrachtwagenmerk (dat onderdeel is van CNH Industrial) in de etalage te staan. Elkann’s bedrijf besloot twee jaar geleden al om een spin-off voor Iveco te organiseren onder de naam ‘On-Highway’. Een beursgang is het primaire doel voor Iveco. Met dit erfstuk, dat ooit gevormd werd door meerdere vrachtwagenmerken onder Fiat-vlag samen te voegen, zijn duizenden banen gemoeid. Niet alleen in Italië, maar ook in diverse andere Europese landen (die in Zuid-Amerika, Australië en China niet meegerekend). Daar komt ook bij dat de afdeling Iveco Defence Vehicles jaarlijks veel van haar producten aan verschillende NAVO-landen levert.

Op de barricaden.

De passiviteit van de Italiaanse overheid rond de vorming van een groep als Stellantis, waar de onbuigzaam geachte Franse overheid ook een dikke vinger in de pap heeft, irriteert wellicht al menig Italiaans vakbondsleider of parlementariër. Maar dat Iveco nu theoretisch in Chinese handen kan vallen maakt mensen pas echt heel ongerust en zelfs boos. Het zou volgens menigeen een zoveelste grote nederlaag zijn voor de autonome industriële slagkracht van het land. Het lijkt op een uitverkoop van Italiaanse knowhow en bovendien komen duizenden banen in potentie op losse schroeven te staan. Vooral vanuit de oppositie in het parlement is men nu bereid om tot het uiterste te gaan, om Iveco als nationaal eigendom te bewaren. Chinese goede intenties kunnen nooit worden vertrouwd vindt men. FAW is China’s oudste en grootste autobouwer en vormt uiteraard een staatsbedrijf. FAW bood vorig jaar al 3 miljard voor Iveco en Shangdong Heavy Industries kwam vervolgens met een bod van 3,5. Over het huidige bod is niets bekend. Een ander belangrijk argument van tegenstanders van een verkoop, is dat Iveco een belangrijk instrument vormt naar elektrificatie van het wagenpark en de daaraan gekoppelde industrie (zoals FPT Industrial). Bijvoorbeeld in samenwerking met Nikola.

Golden Power als ultiem middel.

Italianen spreken vloeiend Engels als de toekomst van het land in het geding is. Verschillende partijen willen dat de zogenaamde ‘Golden Power’ troef wordt gespeeld. Een maatregel die alleen gehanteerd wordt als buitenlandse krachten invloed krijgen op de toekomst van de Italiaanse defensie, energievoorziening, transport en telecommunicatie.

Nationale verantwoordelijkheid.

Exor draagt als grootaandeelhouder/eigenaar ook een grote verantwoordelijk stellen verschillende partijen. Aangezien er nog altijd een hoop (indirecte) staatsteun naar bedrijven gaat. Zo mocht FCA met goedkeuring van Rome, dit jaar nog 6,3 miljard lenen van de Italiaanse bank. Uiteraard in het belang van beide partijen.

Elk nadeel heb z’n voordeel?

Voorstanders zien in een verkoop van Iveco, echter ook een manier om de handel met Peking een grote boost te geven, met enorme economische voordelen als gevolg. Een kans die al eerder is gemist toen Daimler een paar jaar geleden, als half Chinees concern (Geely is grootste aandeelhouder), maar liefst 9 miljard bood voor Iveco.

Stellantis heeft nog geen commentaar gegeven op de ontstane onrust.