Mirafiori the day after: Minister noemt het een keerpunt en de vakbond een dieptepunt
Ondanks een hard akkoord blijft de discussie rond Fiat’s aanpak geheel zoals verwacht onverminderd voortduren. De positieve geluiden komen vooral uit het kamp van de politiek. Minister Sacconi (rechts op de foto) pleit nu meer dan ooit openlijk voor de aanpak van Marchionne. Het akkoord van verleden week vormt nu het groene licht voor de minister, om ook namens de regering een landelijke hervorming extra te stimuleren. Niet financieel uiteraard maar vooral in woorden. Sacconi zegt dat het model dat Fiat voor Mirafiori op tafel heeft gelegd een schoolvoorbeeld zal zijn voor vele grote bedrijven in Italië. Hij stelt dat Fiat tevens zal aantonen dat het niet ten koste van de werknemers zal gaan, maar dat zaken alleen maar beter zullen kunnen worden geregeld vanaf nu. Hierdoor is er sprake van een nieuwe aanpak en een keerpunt op weg naar een meer concurrerende positie. Overigens waren niet alle geluiden vanuit de politiek even positief van toon. Sommigen zijn tegenstander van de wijze waarop het tot stand is gekomen. Het feit dat alleen bonden het bedrijf kritisch mogen volgen die ook een handtekening hebben gezet onder het akkoord, valt niet bij iedereen in goede aarde.
Al helemaal niet bij de CGIL-FIOM. Voorzitter Susanna Camusso (foto) van de CGIL ging maandag weer volop achter de extreme splintergroep voor staalarbeiders staan, nadat ze zich vorige week nog redelijk tactisch op de achtergrond hield. Camusso noemt Marchionne nu ondemocratisch, autoritair en onliberaal. Overigens gaat deze stellingname van Camusso, de FIOM zeker niet ver genoeg. Zij willen dat Camusso definitief tegen het plan kiest en een landelijke staking afkondigt. Het lijkt er dus op dat de uitspraken van de nieuwe voorzitster vooral een poging is, om weer toenadering te zoeken tot de achterban en om afstand te nemen van de andere bonden. Deze andere bonden worden door Camusso omgekochte ‘bedrijfsvakbonden’ genoemd. Luigi Angeletti van de UIL voelde zich aangesproken en pareerde door te zeggen dat het akkoord goed is bevonden door hen zelf en niet door de wil van de firma. Angeletti deed daar nog een steek onder water achteraan door te zeggen dat je bonden hebt die ergens ‘voor’ en ’tegen’ kunnen zijn en dat je zelfs een bond hebt die met niemand wil onderhandelen. Kortom het aloude moddergevecht barstte weer los deze week.
Tegenstanders noemen het argument van de vooruitgang en mondiale concurrentie een goedkoop excuus voor een nieuw akkoord. Camusso zegt dat Italië teruggaat naar de jaren ’50. In die tijd heerste er veel onvrede onder de werknemers over de toestand op de werkvloer… In de jaren ’50 beschikte Italië overigens wel over een van Europa’s sterkst groeiende autoindustrieën. Misschien dat men bij Fiat daarom alleen maar blij is met deze uitspraak van de linkse voorzitter van de CGIL.