Marchionne mag het gaan uitleggen bij Berlusconi

Afgelopen weekend kwam het al ter sprake; Marchionne heeft met zijn uitspraak over een samensmelting van Fiat en Chrysler tot één bedrijf met een hoofdkantoor in Detroit, een brandende lont in een kruitvat gegooid…of beter gezegd.. een rotje in een kippenhok. De ernstig wankelende premier Berlusconi (foto) maakt nu zelfs van de gelegenheid gebruik om te laten zien dat hij het nog altijd voor het zeggen heeft. Sergio Marchionne bracht in eerste instantie burgemeester Sergio Chiamparino (foto) van Turijn in paniek, maar al gauw volgde de rest. De linkse vakbond stookte vervolgens de Senaat in Rome op en via de ministers Romani (economische ontwikkeling), Sacconi (foto, werkgelegenheid) en Tremonti (economie), is het ‘Berluskaiser’ zelf, die nu zo snel mogelijk een gesprek wil over de toekomst van ‘Fabbrica Italia’.

Vrijdagochtend, wanneer Marchionne voor de duizendste keer vanuit Detroit een landing zal maken in Italië, mag de CEO direct door naar Palazzo Chigi in Rome. De politieke top maakt zich vooral zorgen over de concurrerende positie van het land in de wereld, waarin Fiat momenteel een groot voorbeeld vormt. Minister Sacconi wil dat Marchionne alles doet om van Fabbrica Italia eens succes te maken en dat een constante dialoog met bonden en werknemers heel erg belangrijk is.

Ook de vakbonden willen graag meer helderheid als het gaat om de langere termijn, ook al weet men dat Pomigliano en Mirafiori momenteel al in verbouwing zijn. Overigens leggen de vakbonden hierbij ook de verantwoordelijkheid bij lokale en de landelijke overheid. Niet alleen de fabrieken, maar ook de kennis en het management moeten een onderdeel blijven van de Italiaanse economie en dus ook in Italië gevestigd zijn.

Volgens diverse Italiaanse economen mag het geen wonder heten als Fiat ooit wél z’n heil elders zal zoeken. Het past volgens hen helemaal in de huidige tendens als gevolg van een gebrek aan politieke wil en eenheid om iets van de nationale industrie te maken. Fabbrica Italia is volgens deskundigen daarom niet voor niets een plan met een grote slag om de arm. Niemand weet wat er precies in het plan staat en tot hoever deze reikt.