Marchionne blikt terug op een lange moeizame strijd

Een strijd die wat de koppige vakbond betreft in allerlei geuren en kleuren nog eeuwig door zou kunnen gaan. Maar zoals gisteren al bleek zet de eerste man van Fiat er nu een punt achter en blikt hij terug op wat goed ging en vooral niet goed is gegaan. Hij doet dit in een interview met de Italiaanse krant La Reppublica, waarin hij ook benadrukte dat de plannen met Alfa Romeo groot zijn en dat er dus geen verkoop van het merk in de pijplijn zit. Marchionne haalde ook zijn vurige wens aan om de werknemers, zodra het kan, te belonen voor de keuze die ze gemaakt hebben. Loonsverhogingen zodra de resultaten van de fabrieken groeiende zijn, is volgens de CEO een logisch gevolg van grote inzet na moeilijke tijden van verandering.

Marchionne vertelt dat hij twee speeches klaar had liggen; Eentje als ‘ja’ zou winnen (die dus is gebruikt) en eentje wanneer ‘nee’ zou winnen. In de negatieve speech zat volgens de CEO een aankondiging voor vertrek uit Turijn. Mensen die daar niet in geloven moeten volgens de CEOwat beter nadenken, omdat het onmogelijk is om er in één land meerdere akkoorden op na te houden naast die van Pomigliano. De investeringen zouden dan dus naar het buitenland zijn gegaan.

Op de vraag of een krappe meerderheid geen probleem is antwoordde Marchionne heel duidelijk; “Het referendum is iets dat helemaal buiten mij om is ontstaan, inclusief de regels die daarbij horen. Ik zou altijd hebben ingestemd trouwens als men de vraag had gesteld, omdat je als ondernemer werknemers altijd zo’n kans moet kunnen bieden. De uitslag is het enige wat telt en het is een hele belangrijke uitslag.”

Wat de strijd tegen de FIOM betreft, vindt de CEO dat hij één grote inschattingsfout heeft gemaakt; “Ik heb de wijze waarop de FIOM de media bespeelde en met welke impact, volledig onderschat. Ook het feit dat het tot het bittere einde een puur politiek spel bleef, in plaats van dat de aandacht naar het eigenlijke doel zou verschuiven zoals in Amerika wel gebeurde. Ik heb de FIOM en zij die ‘nee’ stemden helaas nog niet kunnen overtuigen en dat vind ik zeer spijtig, maar meer kan men niet van ons verwachten. We zijn een zelfstandige onderneming en geen fabriek van de staat. Ik hoop nog wel de ‘nee’ stemmers uiteindelijk te kunnen overtuigen en de mensen die uit angst ‘ja’ hebben gestemd. Het is niet de bedoeling dat men in de VS graag spreekt over ‘redding’ en hier over ‘dwang'”

Het doel van Sergio Marchionne’s strijd met de bonden was geen totale breuk; “Ik wilde aansturen op meer inzicht in het feit dat we wel móeten veranderen, omdat we de concurrentiestrijd anders verliezen. Ik weet wel dat sommigen dit belangrijke feit gewoon stelselmatig negeren en dat ik deze mensen misschien nooit kan overtuigen. Ik kan trouwens ook flink boos worden over het feit dat men hierbij mijn loyaliteit en Italiaanse identiteit in twijfel trekt. In 2004 deed ik het allemaal goed en was ik hun nationale held en nu ben ik plots anti-Italiaans! Dat terwijl mijn plan een grote investering -de grootste ooit!- volgens een nationaal model behelst. Zeven jaar geleden liep ik vaak stiekem door heel Mirafiori en andere fabrieken om goed te kunnen zien hoe alles in z’n werk ging van kantine tot assemblagelijn. Ik veranderde alles omdat het echt in bijna alle opzichten heel slecht ging. Er was een verlies van 2 miljoen euro per dag. Nu is alles anders en is er weer een helder vooruitzicht. Dankzij de keuze die de familie Agnelli tijdens het dieptepunt van 2003 maakte om te investeren uit eigen zak en het bedrijf daarmee los te weken van de staat en de politiek, dankzij die keuze zijn we vandaag zelfstandig en vitaal als grote Italiaanse fabriek.”