Erop of eronder voor Mirafiori deze week

Steeds meer mensen in Italië trekken wit weg als je de naam Sergio Marchionne noemt. Een paar jaar geleden nog de gelauwerde redder van Fiat, momenteel de verschrikkelijk sneeuwman die datzelfde Fiat uit het land dreigt weg te trekken. Er zijn maar weinigen die openlijk het grondige hervormingsplan van de CEO durven te prijzen.

Traditiegetrouw trekt op momenten dat het er echt om gaat spannen, de politiek z’n handen af van elke vorm van verantwoordelijkheid. Zo ook deze week, nu de overkoepelende bond voor de Italiaanse staalindustrie Federmeccanica, vandaag om de tafel gaat met de directie van Fiat Auto voor een definitief overleg. Minister Sacconi van werkgelegenheid wil graag een akkoord voor de kerst, zoals hij vorige week maandag liet weten. De afgelopen dagen deed de minister daar nog een schepje bovenop, door te stellen dat er eigenlijk niets anders dan een positief akkoord moet komen, omdat elk ander scenario een soort landverraad van Fiat zou vormen. Een typische houding van Italiaanse politici die nooit helemaal op één lijn hebben gestaan met grote nationale ondernemingen gedurende de afgelopen decennia. Sacconi geeft alle tegenstanders alvast gelijk als de onderhandelingen over Mirafiori deze week stuk zouden lopen. Een gedachte die Sacconi zelf ‘ondenkbaar’ noemt. De minister zegt dat de overheid de ontwikkelingen nauwlettend heft gevolgd en dat het tot de conclusie is gekomen dat de partijen nu tot een akkoord moeten komen, waar beide kampen volledig tevreden mee kunnen zijn.

De reden voor deze wat paniekerige halve dreigementen van Sacconi is uiteraard de hierboven beschreven ‘angst’ voor Marchionne’s doelgerichtheid. De man in de trui is altijd uiterst koersvast geweest en men vreest nu dat het daardoor weleens tot een einde kan komen van Fiat in het land Italië als hij zijn zin niet zal krijgen. Inmiddels noemen steeds meer media de CEO om die reden ‘l ‘Americano’. Ontevredenheid van het Fiat management, en dus een negatieve uitslag, zou aanvoelen als een strop om de economische nek van het land, ook al gaat het in beginsel nu voornamelijk om twee fabrieken (Pomigliano d’Arco en Mirafiori). De minister van werkgelegenheid zal daarom dus geen oog dichtdoen tot de feestdagen. Er zijn in Italië namelijk niet veel financiële middelen voor handen om werkelozen op te vangen en weer aan het werk te krijgen. De fabriekspoorten die dit jaar door de slechte situatie op de markt veelvuldig dicht bleven, moeten binnenkort echt weer open omdat het geldpotje aardig leeg raakt.