Marchionne zet bonden voor het blok

Eenvoud en helderheid van zaken zijn de beste wapens tegen de complexe stellingname van de Italiaanse vakbonden.

Laat dat nou net de tactiek zijn waar iemand als Sergio Marchionne buitengewoon goed in bedreven is. De eerste man van de ‘Italiaanse autofabriek’ is wat dat betreft een geharde tegenstander voor degene die hem wil bevechten. Marchionne heeft vele veldslagen gewonnen en lijkt zich thuis te voelen op ongebaande wegen. Zo heeft hij nu in een situatie waarbij heel even leek dat de alles uit de hand zou lopen, een duidelijk ultimatum ingesteld voor iedereen die tegen het plan ‘Fabbrica Italia’ zou kunnen zijn om welke reden dan ook;

“De bonden moeten nu gaan kiezen of ze mee willen in de het plan dat gaat over modernisering en vooruitgang. Kunnen ze er niet mee leven en wil men de boel laten zoals het is, dan neemt men per fabriek een bepaald risico en bieden wij geen garanties. Dit geldt voor iedere fabriek in het land. De recente verandering voor Mirafiori heeft hier overigens niet mee te maken. Dat zal deze fabriek niet schaden.”

Hier mee legt Marchionne op sluwe wijze het lot van elke fabriek in de hand van partijen die tot nu toe feitelijk tegen elke verandering zijn van de huidige condities. Overigens zonder zelf het plan ‘Fabbrica Italia’ hiermee in de ijskast te zetten. Alles blijft open en alles blijft mogelijk. Gister werd door de overheid een rondetafelgesprek gehouden tussen de fabrikant en alle mogelijke partijen zoals bonden en lokale ondernemers. Het onderwerp was uiteraard eenduidig; de toekomst van ‘Fabbrica Italia’. En het was dit initiatief van de ‘Amministratore’ dat aan het eind van de dag de boventoon voerde.

En om zijn woorden extra te bekrachtigen herhaalde Marchionne iets wat hij al sinds 2004 vele malen heeft genoemd. De intentie blijft altijd dezelfde;

“We zijn het enige bedrijf dat 20 miljard wil investeren in het land. Maar we moeten er daarbij wel vanuit kunnen gaan de fabrieken efficiënt kunnen blijven draaien. Daarom is het vanaf nu een simpel ‘ja’ of ‘nee’ voor of tegen de door ons bepaalde koers. In het gunstige geval stemt men dus in met de modernisering van de fabrieken en in het minst gunstige geval bevriest men dus de situatie zoals deze nu is en is er geen groei meer mogelijk.”

Marchionne noemt tot slot de harde feiten;

“Dit zijn geen loze dreigementen. We zijn puur gericht op het neerzetten van een competitieve nationale autoindustrie dat kan concurreren met het buitenland. Als men echter voor het tegengestelde kiest, moeten wij eieren voor ons geld kiezen en het plan ‘Fabbrica Italia’ totaal herzien.”

In een eerste reactie hebben minder problematische bonden als de CISL en de UIL laten weten voor een ‘ja’ te kiezen mits de fabrikant zich wel aan de reeds bereikte overeenkomsten blijft houden. Verder is er de zorg uitgesproken dat er voor Pomigliano met de Fiom gesproken moet blijven worden en dat Mirafiori niet mag degraderen als bouwer van belangrijke modellen nu de laatste plannen zijn gewijzigd.