AutoEdizione test: Alfa MiTo QV
Uit het juiste hout gesneden.
Lentekriebels, dat is wat je door je hele lijf voelt als je met het inmiddels warmere zonnetje op je schedeldak, richting een mooie bloedrode compacte ‘Biscione’ met fel groene giftanden loopt voor een stevige rit. De Quadrifoglio Verde herken je even subtiel en smaakvol Italiaans als in voorgaande decennia, bijna enkel en alleen aan die inspirerende badge op de zijkant net onder de A stijl. Een badge die Alfa Romeo pas weer van stal durfde te halen op het moment dat het predikaat ‘Sport’ ook echt op z’n plaats zou zijn. We liepen dan ook in een drafje richting de auto… Het geborstelde zilvergrijs op spiegels en om koplamp- en achterlichtunits, plus de voor ons inmiddels bekende ‘Titanium’ spaakvelgen met dikke rode remklauwen staan de QV erg goed. Meer dan deze subtiele ‘aandikking’ heeft de MiTo esthetisch dan ook niet nodig, aangezien het volgens ons nog altijd verreweg het meest oogstrelende model is in het algehele B segment. De overtreffende trap moet volgens het boekje voornamelijk van technische zijde komen. De ‘gewone’ MiTo rijdt misschien wel redelijk scherp, maar het compacte coupé-achtige gevoel waar Alfa Romeo op doelt met dit model, hebben wij nog niet echt ervaren. De QV zal daar verandering in brengen als het goed is.
We stappen, in het goed afgewerkte doch naar onze smaak iets te weinig onderscheidende QV interieur. We hadden iets meer ‘TI-achtige’ unieke details verwacht, maar mooi was het donkere geheel zeer zeker. De piloot voelt zich in deze cockpit zeker en zal niet worden afgeleid door ‘opsmuk’. We draaiden het sleuteltje om en werden zeer aangenaam verrast door een diep donkere brom van onderuit de auto. Dat beloofde veel goeds. Het geluid was zo mooi dat we ons direct met enige twijfel op het gezicht leken af te vragen of het wel een ‘1.4-tje’ was. Onder de kap kijken om jezelf te overtuigen had wat dat betreft geen nut, want daar lag een redelijk breed blok met daarop een grote kunststof afdekkap met de imponerende tekst ‘Turbo Benzina Multiair’, hetgeen in dit geval zoiets betekende als ‘poep aan motorinhoud’.
We reden pittig weg met de DNA optie nog in ‘N’. Dat kwam niet direct heel communicatief over. Een beetje alsof je je geliefde een hatstochtelijke knuffel wil geven met een dik skipak aan… Het indrukken van het gaspedaal stond nog ietwat los van het gevolg daarvan. We hadden wel met een snellere MiTo te maken, maar toch.. Maar toen we het knopje naar voren drukten in ‘D’ leek het alsof we de muilkorf wegtrokken van een gretige Mastino. Want vanaf dat moment bleven we eigenlijk permanent in ‘D’. De term Dynamic is in de QV wat ons betreft een understatement! Ten eerste voel je direct dat het stuur, wat in ‘N’ al veel beter aanvoelde dan in een normale MiTo, direct nóg steviger aanvoelt waardoor je met nog meer overtuiging je bochten in kunt snijden. In je dashbord zie je plots geen irritante moederende term ‘SHIFT’ meer verschijnen, maar de lekkere lange acceleratiebalk die maar bleef oplopen naarmate we de motor in hogere toeren joegen. En de QV liet zich graag op toeren jagen, want het bleek een ultiem sprintkanon dat vanuit stilstand zonder enige twijfel bijna iedereen de baas leek. Een soort mini 8C die niemand nog lijkt te kennen. Wat een verrassing! Bochten werden verslonden op de secundaire wegen die we bewust met deze QV hebben bezocht. Op de snelweg gold hetzelfde, want daar kon je iedere lange bocht prima op hogere snelheid pakken in vijf of zes om er vervolgens zeer makkelijk accelererend uit te komen. Al reden we in Nederland vooral in een lange rij met anderen…
We voelden al met al steeds een brede lach opkomen en een hoop adrenaline dankzij deze echte klassieke ‘gooi en smijt’ Alfa. -Iets wat ons voor het laatst overkwam in de 8C Competizione en de SZ afgelopen zomer.- Het mooiste was dat de compacte Quadrifoglio Verde ondanks deze krachtmetingen alsmaar uiterst stevig bleef aanvoelen zonder ooit saai te worden. Stevig kan dus best samengaan met speels. We hebben dus te maken met een eerste nieuwe generatie Alfa Romeo dat uit het juiste hout blijkt te zijn gesneden. En meteen beseffen we daarbij dat de grotere verleidelijke Brera 1750 TBI, ons dat (Alfa) gevoel niet echt gaf qua rijervaring, ondanks dat ie snel genoeg was en vooral mooi genoeg. De QV heeft misschien minder eigenzinnige details die letterlijk in het oog springen, maar het verrassingspakket zit ‘m dan ook met opzet vooral in de techniek van MultiAir, VDC en DNA.
De voordelen van de QV merk je dus vooral op op het gebied van sportief rijden. ‘Neutral’ is minder spannend maar wel beter voor je portomonee. ‘All weather’ gaf ons vooral een veilig gevoel in die sneewbui vroeg in de ochtend op de A50. De auto leek zich acuut in het wegdek te verankeren. Een dikke plus was dat de QV in alle omstandigheden een stuk aangenamer stuurt en qua onderstel veel volwassener en comfortabel aanvoelt dan de goedkopere versies. Het voordeel van Multiair en de daarbij behorende brandstofbesparing merk je alleen op in de twee tammere standen. Permanent in ‘D’ konden we op een tank nog geen 400 km afleggen. Je koopt een QV dan ook vooral om af en toe -en dus niet altijd- plezier te kunnen maken tijdens een dynamische rit. Daar mag je best wat vaker voor bij de pomp staan. En deze echte Alfa geeft je tijdens zo’n sportieve rit dan ook de volste voldoening. De enige minimale nadelen die wij daarbij konden ontdekken is dat de achterzijde ietwat lijkt weg te stuiteren -i.p.v. glijden- als je in een bocht het maximale vraagt, en dat je de ‘brake-assist’ niet kunt uitschakelen als je vol in de ankers wilt. Je krijgt dus hoe dan ook een waarschuwing. Waar je ook even aan moet wennen is dat het kunstmatig verzwaarde stuurgedrag bij het snel uitkomen van een bocht of bij hard remmen, ervoor kan zorgen dat de auto ietsje in de verkeerde richting gaat mits je licht corrigeert.
We vinden de QV ondanks het bedrag richting de 30 ruggen het geld zeker wel waard, omdat het een unieke verrassende sportieve auto is van een hoogwaardige kwaliteit die nooit vervelen zal. Het kostte ons dus ook best wat moeite om dit rode groene klaverblaadje weer terug te brengen bij de baas in Veenendaal. Kijk voor meer info op Galleria Bert Stemerdink.nl.
[nggallery id=228]
[nggallery id=227]
NICE!!!!! i like!!!!
Klinkt goed! Nou eens kijken wat de 170 pk in de nieuwe juul doet.
Ik ben nog steeds aan het ontdekken wat de meerwaarde is van deze 30 ruggen auto. Als het alleen in de pk”s zit is het wel heel dunnetjes. Squadra zal er voor beduidend minder koffie bij serveren.
U begrijpt, een zekere reservering van het alfa mannetje nog.
M.. volgens mij staat er meer dan dat: Onderstel, besturing, aankleding.
”Onderstel, besturing, aankleding ”: en dus onmiddelijk een gerechtvaardigde toevoeging ? Nou , ik ben iets kritischer als het mij vergeven wordt.
Is er veel verschil met de “ouwe” 1.4TB (155pk)?
@Johny: sinds wanneer zijn GTI achtige auto’s goedkoop of hebben ze een verstandige prijs?
Beide kreten heb ik niet gebezigd en is ook niet de issue voor mij. Ik ben nog bezig met de meerwaarde te zoeken . Die kan er natuurlijk zijn , daar niet om.
Volgens mij is die er zelden of nooit. Ik kan in een GOLF GTI niet veel meerwaarde ontdekken bijvoorbeeld. Dat zoek ik ook niet in een QV, het is gewoon een auto met een andere status en een snellere motor, de snelste variant. Veel anders is er niet.
Jammer van die kentekenplaat die juist op deze kleinere auto zo giga overkomt. Ik reed eens een 156 met een speciale kleinere plaat, die destijds besteld kon worden. Volgens mij is dat niet meer mogelijk, helaas.
@Nuvola, klein of groot is je eigen keuze. GEwoon bij aflevering van ze eisen dat ze de plaat met 2 gaatjes in het midden provisorisch vastzetten, daarna kun je je eigen kleine plaat erop schroeven/plakken. Heb ik ook gedaan 🙂
@LaTiNo147: Ik wist niet dat dat nog kon, goeie tip!
wave rider : koop een 135 MA en ga naar een chip boer . Voor de rest ga je lekker op vakantie . Het leven is soms zo simpel.
Bedankt voor de test. Ik kijk al uit naar de autotest van de Giulietta.
Jammer dat er geen klein nummerbord op de voorkant zit. Bij de Giulietta in Geneve, etc. zie je dat wel.
@johnny het alfa mannetje:
het chippen van een Multi Air is (nog) niet zo simpel johnny
De chipboer zorgt niet dat de auto stukken beter op de weg ligt
@Reginald Graag gedaan! 🙂 We willen met de Giulietta tzt naar een speciale plek.
@Mattia
Eens! Ik vind zelf wegligging vaak VEEL belangrijker als extra vermogen. Op het rechte stuk rijd iedereen toch wel door, die bochte n doen het hem.
Ik begrijp de vragen over de prijs overigens wel. Hij is in Nederland eigenlijk onevenredig veel duurder dan in het buitenland (Italië bijvoorbeeld). Zelf vind ik dat ook wel enigzins vreemd.
Ik kijk ook uit naar de test van de Giulietta. Als het even kan word hij z.s.m. besteld maar wil graag toch even proefrijden van te voren, vraag me af hoe ik dat klaar ga spelen. Als hij nu bestelbaar is (volgens autoweek en autoblog) kan ik hem nog in/voor augustus afgeleverd krijgen (leasemaatschappij gedoe enzo kost ook tijd). Dus ben er graag op tijd bij. Anders moet ik m’n huidige auto nog langer verlengen.
ex taxi : Squadra is bezig met de MA , dat zal geen probleem zijn heb ik al vernomen.
Mattia :laten we het niveau hier iets hoger leggen als bij Autoweek is mijn voorstel : dat was ook mijn insteek , alleen worden er een paar geprikkeld als we of over de prijzen gaan praten of de meerwaarde van een zekere uitvoering.
Een Alfist mag dat m.i. kritisch bekijken zoals hier als de QV uitvoering ?
30 ruggen is echt heel veel , voor een auto waarvan ik de meerwaarde nog steeds niet ken , en ook niet uit jouw verhaal kan opmaken. Wellicht zit het hem in het feit dat de auto nu op een niveau is zoals ie vanaf het begin had moeten zijn. En zeker bijverschijnsel van een totaal nieuw ontwikkelde auto , maar toch.
Persoonlijk zou ik de 170PK Giulietta kopen Goedkoper en hetzelfde vermogen..
Maar met de MiTo QV ben ik sneller aan de horizon en de berg over denk ik 😉
Leuk artikel. Kek wagentje ook. Maar helaas ver buiten mijn budget. Ben toch blij dat ik voor de 135 pk ben gegaan, want ik heb imho weinig aan 170 pk (hetzij QV of chipkuur) als ik iedere morgen en avond met harmonica-files wordt geconfronteerd. En na een paar lange ritten in het weekend (als het wat rustiger is op de weg) kan ik wel stellen dat 135 pk ruim voldoende is om een beetje vlot van mn plek te komen.
Ook mooie foto’s Mattia! Waar zijn ze genomen?
@mattia
En ik heb iets meer ruimte en volg je op de voet in je kielzoog
🙂
Haha das waar. 🙂
@Gusto: Dankje! De foto’s zijn ergens in het oosten van het land gemaakt. 😉
PS: Wie het weet krijgt van ons een gratis Alfa Romeo centenario kalender van FGAN.
Wilde gok van mij : bij Stemerdink in de achtertuin in Veenendaal.
Dat zouden de bewoners van Veenendaal wel willen….in geen velden of wegen zo mooi (iets verderop wel) en bij mijn weten is dat centraal Nederland en niet oost.
Next!
Ootmarsum (noord Twente) denk ik. Mooi verhaal!
Warm 😉
Denekamp dan?
Weet ik veel waar Veenendaal is……
Dat zegt google er niet bij.
Haha leuk een quizzz: Is het Lutterzand?