Auto Edizione test: Delta Platino 1.8 DiJet

Lees hier onze eerste echt uitgebreide autotest. Een testverslag van een weekje stevig Delta ‘werk’.

De Delta 1.8 DiJet is als de Zeeuwse stormvloedkering. Het is enig in z’n soort, voelt als een rots in de branding, en straalt kracht en schoonheid uit. Er was nog even geen Executive voorhanden bij de importeur en daarom deden wij het ‘maar’ met de Platino. Absoluut geen straf want deze uitvoering geeft absoluut een rijk gevoel. Mooie materialen en prima afwerking zoals een Lancia hoort te zijn. Maar deze versie opzich geeft zelfs een schátrijk gevoel! Want haar krachtbron doet je opslag verliefd worden. Het is een heerlijke mix van aangename schoonheid dat om kan slaan in aanvallende bruutheid zodra je als ‘Cavaliere Lancia’ kiest voor een spurt in galop. Daarover straks meer.

Lancia is volgens ons al jaren kleurenkampioen. Of het nu een Ypsilon is of een Delta zoals deze, het is alsof deze auto’s eerst langs een kunstenaarsatelier worden geloodst, voordat ze de showroom bereiken. Toen de Delta ons vanuit een donkere hal werd toegewezen dacht je, met je rappe gedachten als altijd; ‘o jee, een grijze.’ Niets bleek minder waar. Als een parel uit de diepe oceaan kregen wij een ‘Perla Nadir’ gelakte Delta mee. Een ’paarsige’ gloed over een zilver grijze tint, zijn als een kers op de taart van het prachtige lijnenspel dat iedere Delta heeft. Onze tip is ook; Kies nóóit een kleur vanuit een folder of vanaf een kleuren palet bij de dealer. Vraag of men ergens de hele auto heeft staan! Het effect is namelijk zoveel mooier in zijn geheel. Een Delta is eigenlijk het mooist in een lichtere kleur. Vanwege dat indrukwekkende lijnenspel dat dankzij een prachtig licht-donker contrast perfect tot uiting komt. Lancia heeft het begrip clair obscur met deze Delta (maar ook met bicolore Ypsilons) opnieuw invulling gegeven. Het ‘zwevende’ scherpgelijnde donkere dak, de stoere donkere onderspoilers en de donker glimmende prachtige achterruit geven in combinatie met de kleur het, wat wij dankzij de Britten noemen, ‘headturner’ effect. Van jong tot oud, man of vrouw, tig mensen draaiden zich om of maakten zelfs foto’s van deze Delta. Best knap voor een 5 deurs hatchback. Noem ons één andere auto in de wereld in die prijscategorie met eenzelfde effect.

Tijdens het rijden werden we niet direct aangenaam verrast door de motor waar wij zolang naar uitkeken… Dat wil zeggen het duurde bij het intrappen vanuit stilstand 1 seconde voordat een Vesuvius of een Etna leek uit te barsten vanonder de kap. De motor komt namelijk ‘pas’ echt op gang vanaf 2000 toeren, wat overigens toch meer dan netjes te noemen is.  Daarna trekt hij zonder ook maar één verdere vorm van interval door tot in de eeuwigheid. In één woord heerlijk. Tenminste.. Wanneer je daar behoefte aan hebt. Want in de ‘winterstand’ (knop bij de pook van de ‘automatische versnellingbak’) met de mooi gevormde hendel omlaag op de D van Delta, rijdt deze auto als het ware zwevend weg. In deze stand klimt hij minder snel in zijn toeren, en schakelt wat beschaafder op. Het is dan stil in de cabine en ergens onderin horen we een ietwat anoniem geluidje wat dan de 1.8 moet zijn. Ach ja een 1.8tje denk je dan… Totdat je deze in de sportstand zet. Het knopje is voor een meer spartaanse stand, waarop je de motor direct hoort reageren door een versnelling lager te gaan. Hierdoor reageert hij feller op het gaspedaal, schakelt bruusker op en klimt sneller naar de hogere toerenregionen. Optrekken doe je vanaf dat moment als een wervelwind! Van 0-100 in minder dan 7.5 seconden. De overgangen blijven toch opvallend soepel en glad gestreken, het is immers een Lancia. De motor klinkt dan wél heel volwassen. Hiermee is het meteen duidelijk dat de 1.75 duidelijk een betere motor is dan de 1.4T. Deze laatste lijkt namelijk vanaf 4500-5000 toeren wat lui, waardoor er al snel voor een hogere versnelling gekozen moet worden. Ook is het mogelijk om de automatische versnellingsbak zelf te controleren. Door de pook naar links te trekken, wordt de manuele modus geactiveerd, wat meteen een extra sportieve touch geeft. Vervolgens zet je de handen aan dat ongelofelijk mooie stuur met je vingers iets naar achteren. Want daar zitten 2 stevig aanvoelende hendeltjes waarvan alleen een plus en een min tekentje boven het stuur uitkomen. De zogenaamde flippers. Deze bescheiden goed aanvoelende hendeltjes noemen we echter liever niet zo. We vinden het perfect dat Lancia die zo mooi heeft weggewerkt en dat je ze ondanks dat direct in je handen voelt zodra je daar om vraagt.

Met deze krachtbundeling in combinatie met uitermate stevig aanvoelende bodem plus behuizing en het RSS veersyteem, lijkt de Delta een machtige machine uit een hoger segment. Bovendien is de zit prima. De positie achter het stuur op de Alcantara zetels bieden voldoende steun en zitcomfort. Het feest is eigenlijk compleet op een klein detail in het stuurgedrag na. Het stuursysteem heeft een namelijk een 21e eeuwse elektrische bekrachtiging in plaats van een hydraulische, het Dualdrive systeem. Oftewel een systeem dat zich aanpast op je stuurgedrag. Je merkt dat er bij dit robotische stuurwerk namelijk een klein gevoelloos momentje is voordat de software in werking treed, en de motor weerstand wil gaan bieden. Deze fractie is niet echt een probleem of irriterend, maar het maakt het geheel wel minder perfect dan wat het had kunnen zijn. Vooral bij hogere snelheden (te hard rijden mag niet maar doe je soms) is die fractie wel een klein beetje vervelend. Wanneer je bijvoorbeeld van snelweg wisselt in een lange bocht.  Nu moeten we toegeven dat we misschien wat te kritisch zijn, en ’gewone bestuurders’ het waarschijnlijk niet eens zou opvallen. Het systeem past zich in gewicht overigens wel mooi aan op hogere snelheden. Bij de oerdonor Fiat Bravo is het stuur gedrag bijvoorbeeld in zijn geheel te licht.

De krachtige 1800 DiJet komt dankzij geventileerde dikke Brembo voorremschijven ook weer rap tot stilstand, wat een heel veilig gevoel geeft. En dan schiet je ineens te binnen dat je al de hele dag op 1 tank stevig bezig bent geweest. Het is immers een 1742 cc motor. En nog groen ook want deze krachtpatser is lichtgroen C gelabeld. De 1.8 DiJet doet het met  minder dan 8 litertjes op de 100 km. Al zijn dat er meestal 10 omdat ie nu eenmaal zo lekker trekt.

Al met al vinden we dit een echte Lancia kampioen. En daarmee hebben we toch nog een overeenkomst te pakken met de legendarische Delta. Maar van die legendarische Delta waren er ook fijne gedistingeerde modellen. Lees hier de volgende bijzondere meet en greet die wij hadden met deze nieuwe Delta.

Bewonder hier eerst de 3 pagina’s tellende fotoshoot die wij maakten. Met dank aan M.Woertink!

[nggallery id=41]